หงส์คืนฟ้าชะตารัก

ห้ามเล่นคนเดียว

เมื่อเด็กน้อยปล่อยปลาเรียบร้อย เขาจึงเห็นรอยยิ้มสดใสแก้มห้อยของนางบัดนี้ถูกแสงแดดเผาจนกลายเป็นลูกท้อสีแดง แต่เป็นท้อที่เขาได้ใช้ดินทาเอาไว้ สีแก้มของเด็กน้อยจึงกระดำกระด่างแลดูน่าขบขัน

"นั่งลงพี่จะล้างหน้าให้ คุณหนูตอนนี้สภาพดูไม่ได้แล้วทั้งหมดเป็นความผิดพี่"

"พี่เจี๋ยผิดด้วยเรื่องอันใด" เด็กน้อยเอียงคอถามด้วยดวงตาใสซื่อ

"ผิดที่ทำให้คุณหนูน่ารักกลายเป็นหมูอ้วนคลุกโคลน"

เขาตอบเบาๆ พร้อมหัวเราะ ก่อนจะใช้ผ้าชุบน้ำแล้วเช็ดใบหน้าให้ซาลาเปาน้อยจนสะอาด เห็นเสื้อผ้าของเด็กน้อยเลอะโคลนก็ถอนใจแล้วพูดว่า

"วันนี้คุณหนูสกปรกมากแล้วรีบกลับไปอาบน้ำก่อนจะถูกแม่นมตำหนิเถอะ"

"ข้ายังเล่นไม่พอเลย"

"วันหลังค่อยมาเล่นกันใหม่"

"จริงนะ"

"จริง"

สนทนากันยังไม่ทันขาดคำเสียงอันคุ้นเคยพลันดังขึ้น

"คุณหนูเจ้าคะ อยู่ที่นี่หรือเปล่า หยางเจี๋ย หยางเจี๋ย คุณหนู"

แม่นมผู้ไปตามหาคุณหนูที่เรือนเด็กน้อยกลับไม่เจอ จึงออกตามหานางจนทั่วจวนกระทั่งเลยมาที่นี่ เมื่อเช้านางเพียงเผลอไปสั่งการสาวใช้เรื่องเตรียมเรือนให้ฮูหยินรองที่กำลังกลับจากบำเพ็ญที่วัด กลับมาก็ไม่พบคุณหนูสี่แล้ว คิดได้อย่างเดียวว่าคงแอบมาเล่นกับหยางเจี๋ยอีก ตามหาอยู่นานก็ไม่พบทำให้ร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง 

"แม่นมของคุณหนูมาตามแล้ว รีบกลับไปเถิด"

"แล้วพี่เจี๋ยล่ะจะเล่นอยู่ที่นี่คนเดียวหรือ"

"ทำไมล่ะ"

"ข้าไม่ชอบให้ท่านเล่นคนเดียวโดยไม่มีข้า" 

เห็นใบหน้าของเด็กหญิงจริงจังเพียงนั้นหยางเจี๋ยจึงเอ่ยว่า

"พี่ก็จะกลับแล้ว ต้องไปให้อาหารม้าคุณหนูก็กลับเถิดพี่สัญญาว่าจะไม่เล่นคนเดียวโดยไม่มีคุณหนู"

"จริงนะ"

"จริง"

เด็กหญิงได้ยินดังนั้นก็วางใจ วิ่งถลาไปตามเสียงของแม่นมที่ร้องเรียกอยู่ไกลๆ หยางเจี๋ยได้ยินเสียงแม่นมร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นสภาพเลอะโคลนของเด็กน้อย หยางเจี๋ยยิ้มแม้แม่นมผู้นี้จะชอบบ่นไปบ้างก็รักใคร่ฉีเย่ว์เป็นอย่างมาก ไม่เคยทำเรื่องให้เด็กคนนั้นเจ็บช้ำน้ำใจเลยมีแต่ถนอมไว้กลางฝ่ามือ ไม่ว่าเด็กน้อยจะดื้อจะซนเพียงใดก็คอยให้ท้ายตลอด โชคดีของฉีเย่ว์ที่ได้แม่นมคนนี้คอยดูแลไม่อย่างนั้นเขาคิดว่าฉีเย่ว์อาจจะโตขึ้นมาเป็นเด็กเก็บกดเป็นแน่

หยางเจี๋ยมองดูเบ็ดในมืออีกทั้งมองดูเนื้อหมูที่เหลืออยู่ คิดจะตกปลาตัวใหญ่ๆ เอามาย่างกินให้สะใจแต่คำพูดของเด็กน้อยกลับลอยขึ้นมา

"ข้าไม่ชอบให้ท่านเล่นคนเดียว"

หยางเจี๋ยยอมแพ้แล้วเขาเขวี้ยงเศษหมูในมือลงน้ำ แล้วถือเบ็ดกลับเข้าเรือนไปก่อนจะ