When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ARAW NGAYON NG SABADO at walang pasok. Makapahinga ako dahil ilang araw na rin akong kulang sa tulog sa kakaisip ng mga ginagawa namin ni Heinz. Hindi naman ako makatanggi sa kanya dahil gusto ko din. Sa tuwing hindi ko nga siya nakikita ay hinahanap hanap ko na din ito. Dahil Friday kahapon ay niyayaya ako nito sa pumunta uli sa bahay nila na tinanggihan ko na. Ayaw kong may isiping iba sa amin si Manang kahit totoo naman na may ginagawa kami nito. Mabuti pumayag siya na umuwi na lamang ako. Problema lang ay panay antay ko sa aking telepono kung may mensahe ito. Hanggang sa makatulog ako ay wala itong text. Nagising ako dahil may tumatawag. Si Henry ang tumawag sa akin. Hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya ang mga ginagawa namin dahil kahihiyan ko rin iyon kapag sinabi ko sa kanya.