The third time Markiel and I met, tulog lang s'ya sa buong duration ng biyahe. He looks tired and down. Hindi ko na s'ya inabala dahil mukhang wala s'yang planong magsalita at mukhang kailangan ng pahinga.
Seryoso na s'ya pero mas naging seryoso pa nang araw na 'yon. I let him be. Hindi ko naman kailangang kumustahin ang araw n'ya, I'm just here to accompany him.
Natapos ang appointment n'ya sa doktor nang hindi nagsasalita. At kahit na nang nasa sasakyan na ulit kami, nanatili pa rin s'yang walang imik.
He just thanked me nang ibaba ko s'ya sa coffee shop na pinagbabaan ko rin sa kanya noong nakaraan. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa kanya pero ramdam kong may problema. But again, not my life so I never ask.
After that day, nakalimutan ko na ulit ang tungkol doon. Mas na-focu
