Tehdit... Babamdan sıklıkla alışık olduğum bir şey olsa da başka birinden duymak insanın sinirlerini daha da geriyordu. Ona tek kaşımı kaldırarak bakmadan duramadım. Beni tehdit edemezdi. Bana hiçbir şey yapmaya hakkı yoktu fakat intikam aşkına bunu kendine hak gören zavallının tekiydi gözümde. Tek canı yanan kendisi zannediyordu sanki güllük gülistanlık hayatım vardı da onu elimden alıyormuş gibi davranmaları beni deli ediyordu.
“Dediğimi yapın. Fotoğrafını da istiyorum. Hatta ölüsünü de o Boran denilen şerefsizin önüne atın. Bir daha bana bulaşmaması gerektiğini öğrensin.”
Ölümden bu kadar kolay bahsedebiliyor olması tüylerimi ürpertiyordu. Telefonu kapatıp kaşlarını çattı. “Ne dik dik bakıyorsun?” diye terslediğinde kollarımı göğsümde birleştirdim.
“İnsan canı senin için bu kadar kı
