@20.45 น.
ฟุ่บ~
เจด้าทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวยาวโดยมีโจชัวนั่งไขว้ห้างอยู่อีกโซฟา สายตาคมกริบชำเลืองมองอีกฝ่ายทางหางตาแต่ไม่ได้เอ่ยถามอะไร เขาดึงบุหรี่ที่คาบไว้ออกพร้อมกลับพ่นควันสีเทาของมันออกมาลอยฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ
"นายรู้ไหมว่าวันนี้ฉันไปเจออะไรมา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กพวกนั้นจะทำกับเพื่อนตัวเองได้ถึงขนาดนี้ พูดแล้วก็อยากเจอหน้าพ่อหน้าแม่พวกนั้นจริงๆเลย ไม่รู้เลี้ยงลูกมาแบบไหนกัน!"
น้ำเสียงกระฟัดกระเฟียดเอ่ยออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะโน้มลงหยิบขวดน้ำสีอำพันเทลงแก้วจับกระดกเข้าปาก หวังจะให้มันดับอารมณ์ขุ่นเคืองที่อยู่ข้างใน
"เป็นผู้ปกครองของเด็กนั่นรึไง ถึงได้ตามดูทุกฝีก้าวขนาดนั้น" เจ้าของใบหน้าเย็นชาเอ่ยเสียงเรียบ
"ฉันแค่ไปทำธุระแถวนั้นแล้วบังเอิญเห็นน้องเขาถูกลากขึ้นรถ ก็เลยขับตามไปช่วย"
โจชัวไม่พูดอะไรต่อจากนั้น เจด้าหันมองโจชัวก่อนจะยกยิ้มร้ายกาจ เธอขยับกายเข้าไปใกล้ๆมาเ
