EP 5
1158 Words
ในหัวก็ถามตัวเองไปด้วยว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขากลายเป็นผู้ชายป่าเถื่อนขนาดนี้ได้ยังไง แล้วผู้ชายที่เธอรักและจะแต่งงานด้วยล่ะไปไหน เขาเป็นใครกันแน่
“อย่ามาสำออยหน่อยเลย บอกไว้ก่อนว่าน้ำตาคุณใช้ไม่ได้ผลกับผม อย่างคุณมันต้องความรุนแรงเท่านั้น”
สิ้นคำ! เขาก็เคลื่อนกายลงไปครอบครองบัวงามอย่างหิวโหย อีกมือก็เลื่อนไล้ลงไปหานวลเนื้อที่เขาเคยอยากสัมผัสมานานเกือบหกเดือนทันที ต่อให้โกรธหรือเกลียดเจ้าของเรือนกายนี้สักแค่ไหน แต่เขาก็จะตักตวงให้สาสมกับความรู้สึกและกับเงินที่เขาสูญเสียไป
“อื้อ”
หญิงสาวเกิดอาการสั่นสะท้าน เพราะรับรู้ถึงลิ้นสากที่ถาโถมเข้าหาอย่างรุนแรง ความรู้อันสึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยพานพบเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ เมื่อลิ้นลากไล้ไปแทบจะทุกสัดส่วน เท่านั้นยังไม่พอ สองอุ้งมือของเขายังเลื่อนขึ้นมาบีบบี้ขยี้ขย้ำสองบัวงามจนรู้สึกเจ็บไม่หมด
“ฉันเจ็บ! ปล่อยนะ”
“อย่ามาเสแสร้ง คนร่านอย่างคุณเหรอจะเจ็บ ชอบล่ะสิไม่ว่า แล้วก็ไม่ต้องมาทำเป็นตัวแข็งทื่อให้ผมเห็นหน่อยเลย ครั้งนี้ไม่สำเร็จหรอก รับรองอีกหน่อยคุณจะครางออกมาไม่เห็นภาษาแน่ ของมันเคยๆ อยู่แล้วนี่”
สิ้นคำของหนุ่มผู้พกพาความโกรธเคืองก็เคลื่อนกายขึ้น เสื้อผ้าถูกเปลื้องออกภายในไม่กี่วินาที จนอยู่ในสภาพล่อนจ้อนไม่ต่างกัน ก่อนจะประคองลำท่อนเต็มตึงที่ใหญ่เกินมาตรฐานชายไทยหลายต่อหลายคน ไปหากลุ่มเกสรสีชมพูระเรื่อ ก่อนจะนำพาปลายบานฉ่ำพร้อมสู้ศึกเข้าไปทักทาย แล้วดันเข้าด้วยความรุนแรงและแบบไม่สนใจอีกฝ่ายว่าจะเป็นยังไง
“โอ๊ย! ฉันเจ็บ! บอกให้หยุด!”
“อย่ามาแกล้งเป็นเจ็บ ผมรู้ดีว่าพวกคุณประสบการณ์สูง เรื่องทำเป็นอ่อนต่อโลกนี่คงมีแม่กับยายคุณสอนมาเยอะสินะ บอกแล้วไงว่าไม่ได้ผลกับผม นี่เป็นบทเรียนว่าทีหน้าทีหลังอย่าเล่นกับไฟอย่างผม”
“โอ๊ย!”
หญิงผู้มั่นใจแน่แท้ว่ากำลังจะสูญเสียความสาวให้เขาไปก่อนระฆังวิวาห์จะเริ่มขึ้นไม่กี่ชั่วโมง ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดทั้งกายและใจไหลรินออกมา
“บอกแล้วไงว่าอย่ามาทำเป็นบีบน้ำตา เพราะผมไม่มีทางเชื่อคนอย่างคุณอีกเป็นอันขาด แล้วอย่าเผลอครางออกมาเชียวนะ พ่อจะเอาให้หนักๆ จนขาขวิดเลยทีเดียว”
ชายผู้มีความโกรธครอบงำไม่สนใจใดๆ นอกจากตักตวงเอาสิ่งที่ตัวเองพึงจะได้หลายครั้งหลายครา ในเวลาครึ่งปีที่คบหาดูใจกันมา และต่อให้อีกฝ่ายจะทำเป็นไม่ประสีประสายังไง
แต่สุดท้ายความช่ำชองของเขาที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนและสารพัดรูปแบบ ก็ทำให้น้ำตาเจ้าหล่อนขาดช่วง อาการเสแสร้งที่แกล้งว่าเจ็บปวดนั้นก็เปลี่ยนเป็นครวญครางออกมาแทบไม่เป็นภาษาได้ในที่สุด
ดวงตาคู่ที่เคยสวยเสมอมานั้น บัดนี้หมองเศร้าและมีม่านใสๆ บดบังไว้ จนพร่าเลือนมองอะไรไม่เด่นชัดนัก แต่ที่ชัดในความทรงจำนั่นก็คือ ตัวเองได้สูญเสียสิ่งหวงแหนที่สุดในชีวิตไปแล้ว
และให้กับชายที่ตอนนี้เธอแทบไม่รู้จักด้วยซ้ำ จำได้ว่าเมื่อเช้า ตอนเข้ามาหาในห้อง เขายังเป็นเทพบุตรอยู่เลย แต่กลับมาอีกทีเขาดูเหมือนไม่ต่างจากซาตานด้วยซ้ำ
การเปลี่ยนแปลงแบบฉันพลันของเขา ส่งให้หญิงสาวสุดแสนจะเสียใจ หยดใสๆ ไหลพรากออกมามากมายอย่างไม่เคยมีมาก่อน เมื่อความสาวที่รักษาเอาไว้ได้ยาวนานถึงยี่สิบห้าปีต้องมีอันถูกปล้นไป ไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมเขาถึงได้ทำแบบนี้
หรือนี่คือแผนการสลัดผู้หญิงที่เขาไม่คิดจะจริงจังด้วย เพียงแค่อยากครอบครองเรือนกาย แล้วสุดท้ายก็จะโบยบินหนีไปกับข้อกล่าวหาห่วยๆ และไร้ซึ่งน้ำหนัก
สองแขนเรียวค่อยๆ หยัดกายเปลือยเปล่าขึ้น หยดใสๆ ก็ไหลรินออกมาเป็นทาง มือบางเลื่อนไปดึงเสื้อคลุมที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมาสวมใส่ ก่อนจะพยายามพากายอันบอบช้ำระคนเจ็บปวดเดินเข้าห้องน้ำ ทันทีที่ประตูปิดและล็อกได้ ความอัดอั้นตันใจทั้งหมดที่มี ก็ถูกปลดปล่อยออกมา
ฮื่อ ฮื่อ ฮื่อ ฮื่อ ฮื่อ ฮื่อ ฮื่อ ฮื่อ
สองเท้าที่เรี่ยวแรงถึงหดหาย ส่งผลให้ต้องทิ้งกายอันบอบช้ำทรุดลงกับพื้นช้าๆ ซบหน้ากับขอบอ่างจากุซซี่ร้องไห้อยู่ตรงนั้น โดยไม่คิดจะสนใจใครหรืออะไรทั้งสิ้น ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเขาถึงได้กลายเป็นซาตานไปได้ขนาดนี้ แล้วนี่จะต้องทำยังไง จะบอกแม่กับยายว่ายังไง จะแก้ไขปัญหาที่มีด้วยกันยังไง
แม่กับยายจะเสียใจมากแค่ไหน เมื่อเขาเปลี่ยนไปราวกับคนละคน โรคหัวใจของยายจะกำเริบจนต้องพาส่งโรงพยาบาลเหมือนครั้งก่อนบ้างไหม ค่ารักษาจะเป็นเท่าไหร่ จะเอาเงินจากไหนมาใช้ ยิ่งคิดก็ยิ่งมองไม่เห็นทางออก ด้วยเพราะมีเขาเสมือนเป็นเทพบุตรที่จะมาช่วยแก้ไขปัญหาให้ แต่ตอนนี้มันกลับไม่ใช่แล้ว เขากลายเป็นซาตานผู้โหดร้ายไปแล้ว
กรึบ!
เสียงประตูเปิดและปิดในเวลาไล่เลี่ยกันนั้น บอกได้ไม่ยากว่าซาตานคงออกไปแล้ว คนขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำมากว่าครึ่งชั่วโมง จึงค่อยๆ ลุกขึ้นไปยืนอยู่ใต้ฝักบัว น้ำถูกเปิดมาอย่างแรงและมากมาย เพื่อหมายให้มันช่วยล้างคราบคาวราคีของว่าเขาที่หยิบยื่นให้อย่างป่าเถื่อน อย่างไร้ความปรานี
เมื่อมั่นใจว่าสายน้ำไม่อาจจะล้างคราบคราวที่คาใจออกไปได้ จึงพากายอันหนาวสั่นเดินไปหาผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่มีไว้ในห้องน้ำอย่างเหลือเฟือ เสื้อคลุมตัวใหม่ของโรงแรมที่หนากว่าถูกคว้ามาสวม
ผมยาวสลวยที่เปียกปอนถูกผ้าขนหนูอีกผืนคลุมไว้ หยดใสๆ ก็ไม่วายไหลรินออกมาอีก เมื่อมองไปยังจุดที่ตัวเองถูกเขาย่ำยีเมื่อไม่นานมานี้
มือถือตรงตู้เครื่องแป้งถูกคว้าขึ้นมา หมายจะโทรไปหาแม่ ที่ตอนนี้อาจจะกำลังนั่งกินอะไรอยู่ในร้านใดร้านหนึ่งกับยาย หรือไม่ก็อาจจะกำลังซื้อข้าวของที่แม่โปรดปรานและอยากได้มานานอย่างมีความสุข
- Writer
