20
“หนีสิหนีเลย ถ้าเธอหนีคนที่ตายเป็นคนแรกคือแม่ของเธอ ฉันจะให้แม่เธอตายเหมือนหมูเหมือนหมาข้างถนน เหมือนกับที่เธอฆ่าแม่ของฉัน...ฉันสาบาน” ดวงตาของเขาเปล่งแสงแรงกล้าของความอาฆาตเมื่อนึกถึงมายุมิมารดาของเขา อยากจะฆ่าหญิงสาวตรงหน้าให้ตายตามมารดาและคนที่เขารัก แต่ความตายอาจจะไม่ทำให้เขาสะใจนอกจากการกระทำต่อไปนี้ที่สะใจเขามากที่สุด ทรรศิกาหยุดดิ้นรนขัดขืน เหตุใดมารดาของเธอถูกนำมาเป็นเครื่องต่อรองทุกครั้ง และทุกครั้งทรรศิกาต้องยอมอย่างไม่มีข้อเกี่ยงงอน
“คุณจะทำอะไรฉันก็ได้ ฉันยอมทุกอย่าง ขออย่างเดียวคุณอย่าทำอะไรแม่ของฉันเลยนะ ฉันขอร้อง” ทรรศิกาหวังว่าคำอ้อนวอนนี้จะทำให้เขายอมละชีวิตมารดา ความหวังเล็กๆ ที่มีอยู่ขณะนี้
“แม่ของฉันก็คงอ้อนวอนร้องขอชีวิตจากเธอเหมือนกัน เธอจำใส่สมองเอาไว้ก็พอ ตราบใดที่เธอสนองอารมณ์ให้ฉันอย่างดีเยี่ยม รับรองได้เลยว่าแม่ของเธอยังหายใจบนโลกใบนี้ได้อีกนาน” เขาพูดเสียง
