สวาทรักอสูรร้าย

3

3

“หายน้อยใจหรือยังคะคนดี” น้ำเสียงเซ็กซี่เอ่ยบอกเมื่อร่างหญิงสาวนั่งคร่อมร่างใหญ่ มือนุ่มไล้เป็นรูปวงกลมตรงทรวงอกแข็งแกร่ง ยอดอกถูกดีดด้วยปลายนิ้วพร้อมกันทั้งสองข้าง เท่านั้นเองเสียงครางอือถูกเปล่งออกมาทันควัน

“ถ้ายัง ปิ่นจะทำให้พี่เรียวคุงหายน้อยใจเองค่ะ” แก่นกายร้อนผ่าวถูกครอบครองด้วยกลีบสาวอย่างเชื่องช้า ความเสียวขณะที่กำลังครอบครองสิ่งนั้น ทำให้หญิงสาวตัดสินใจกดสะโพกลงมาเพื่อให้ความยิ่งใหญ่ถูกกลืนกินไปจนหมด เธอหยุดนิ่งชั่วครู่ก่อนจะขยับร่างกายถูไถจุดเชื่อมต่อของสองร่าง

“อืม...” สุชาลินีเริ่มขยับร่างกายขึ้นลงครอบกลืนส่วนที่แข็งขึงของคนรักครั้งแล้วครั้งเล่า แรงกระชั้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แรงขึ้นและแรงขึ้นตามอารมณ์ของผู้จับจังหวะที่บัดนี้เสียวสะท้านแน่นอยู่ในอก ทรวงอกพอดีมือที่แกว่งไหวไปตามจังหวะการโยกไหวถูกมือใหญ่บีบเคล้น ดึงปลายถันด้วยนิ้วหนาเพิ่มสายลาวาแห่งเกมกามอาบไปทั่วกายสาวมากขึ้น ชายหนุ่มยันตัวลุกขึ้นนั่ง เพื่อที่เขาจะใช้ปากปลุกเร้าอารมณ์แทนปลายนิ้ว ปลายถันสีระเรื่อจึงถูกเขาดูดกลืนไล้เลียอย่างสำราญ ส่วนมืออีกข้างละจากทรวงอกนุ่มตึงมาบีบเคล้นบั้นท้ายงามงอนอย่างมันมือ

“พี่เรียว พี่เรียว” เสียงครางกระเส่าที่ปะปนมากับเสียงหอบหายใจดังระงมไปทั่วห้อง มือนุ่มทั้งสองข้างจับที่บ่าแข็งแรงของคนรักเอาไว้แน่น ยกสะโพกขึ้นสูงมากขึ้นกระแทกลงมาจนเกิดเสียงของเนื้อกระทบกับเนื้อดังสนั่นไม่แพ้กับเสียงคราง สรวงสวรรค์เริ่มเด่นชัดมากยิ่งขึ้น

“พี่เรียว...พี่เรียว” ใบหน้างามแหงนหงายไปทางด้านหลัง เส้นผมสะบัดพลิ้วไปมา แอ่นทรวงอกให้เขาดื่มกินปลายถันได้อย่างถนัด เปล่งเสียงครวญครางด้วยความเสียวซ่าน เมื่อเรียวกลายร่างเป็นเด็กผู้หิวโหย ดูดกลืนปลายถันไม่ยอมห่างสลับกันไปมาทั้งสองข้างจนเกิดเสียงจ๊วบๆ ดังไม่ยอมหยุด คงเหมือนกับเสียงผิวกายชื้นเหงื่อของเขาและเธอที่กระทบกันไม่หยุดหย่อน และเสียงนั้นดังมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อหญิงสาวทิ้งตัวลงมาอย่างแรง เคลื่อนไหวจังหวะนี้ไปได้สักพัก ร่างกายหญิงสาวก็เกร็งกระตุกเหนือร่างหนา ภายในช่องท้องเกิดอาการมวนตัว ร้อนวูบวาบเป็นสัญญาณบอกกับเธอว่า ความสุขกำลังโบยบินมาหาเธอ ร่างเล็กกระชั้นสะโพกลงมาสองสามครั้งเพื่อนำพาตัวเองค้นพบกับแสงแห่งความสุขที่เจิดจรัสอยู่ตรงหน้า ดวงหน้างามฟุบลงกับบ่ากว้างทันทีที่เดินทางไปถึงสวรรค์เบื้องบน เขาจึงจับร่างที่ไร้เรี่ยวแรงลงนอนบนเตียง เพราะตอนนี้เขาเองก็หมดความอดทนเต็มแก่แล้ว ระเบิดนับร้อยๆ ลูกที่ก่อชนวนอยู่ที่ปลายยอดกายแกร่งกำลังจะระเบิดออกมาในไม่ช้านี้

“ปิ่น ปิ่น...” ร่างกายหนาที่คร่อมร่างเล็กเริ่มทำการจุดระเบิดทันที ยกเรียวขาข้างขวาของเธอขึ้นสูง ออกแรงขยับทันทีที่จัดท่วงท่าเรียบร้อย สะโพกหนากระโจนจ้วงเข้าใส่กลีบสาวโดยไม่รั้งรอ ไม่หยุดหย่อน สอดแทรกกายแกร่งลึกล้ำถาโถมจนเธอสั่นไปทั้งกาย ใบหน้าหล่อก้มลงต่ำดูดกลืนปลายถันแสนสวยทั้งสองข้างอย่างเมามัน เสียงครางหวานดังออกมาอย่างต่อเนื่อง ยกสะโพกรับแรงรักอันหนักหน่วงที่เขาส่งมา

“อา...” เขาปล่อยเสียงครางต่ำออกมาหลังจากที่กระแทกเสียดสีกับความนุ่มร้อนของกลีบสาวในครั้งสุดท้าย พร้อมกับชนวนในร่างกายถูกจุดขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ระเบิดออกมาเป็นหยาดน้ำแห่งความสุข เรียวฟุบหน้าลงบนทรวงอกที่กระเพื่อมตามแรงจังหวะหายใจของเจ้าของทรวงอก ไม่วายที่จะดื่มกินปลายถันสีสวยอย่างอดใจไม่อยู่

“พอเสร็จงานพรุ่งนี้พี่จะให้คุณพ่อไปขอปิ่นนะ” เขาเงยหน้าพูดกับผู้หญิงที่เขารักหมดใจ

“ค่ะพี่เรียวคุง” เธอตอบรับเสียงใส ฉีกยิ้มด้วยความดีใจและปลาบปลื้มใจ ในที่สุดวันที่รอคอยก็เดินทางมาถึงเสียที วันที่สุชาลินีจะได้สวมชุดเจ้าสาวโดยมีเขาเป็นเจ้าบ่าว

“วันนี้เรามาซ้อมเข้าหอกันก่อนดีกว่า พอถึงวันจริงจะได้รู้ว่าต้องทำท่าไหนบ้าง” เรียวพูดกรุ้มกริ่มไม่เปิดโอกาสให้คนรักคัดค้าน ประกบจูบเรียวปากนุ่มทันที เริ่มบรรเลงเสียงเพลงแห่งรักเป็นภาษากาย ทิ้งท้ายด้วยคำรักที่หมั่นเพียรบอกเธอทุกวัน คนทั้งสองไม่รู้หรอกว่าเวลาที่เขาและเธอจะมีความสุขร่วมกันได้หมดลงแล้ว

คืนวันสังหาร

ทรรศิกาที่อยู่ในชุดรัดรูปสีดำล้วนอาศัยความมืดมิดในคืนเดือนดับ ปีนป่ายต้นไม้สูงที่ปลูกติดกับกำแพงรั้วของบ้านเป้าหมายที่มีความสูงสามเมตร แถมยังมีซี่ลวดหนามที่มีกระแสไฟฟ้าวิ่งวนอยู่ตลอดเวลา เธอจึงต้องเพิ่มความระมัดระวังเป็นสองเท่า หากแต่โชคก็มาอยู่ในมือของนักฆ่าสาว เนื่องจากต้นไม้ต้นนี้มีความสูงถึงสิบเมตร กิ่งก้านสาขาเลยเข้าไปในเขตบ้านของยูสุเกะ ทำให้เธอเหยียบกิ่งไม้ที่ค่อนข้างใหญ่ก้าวผ่านลวดหนามไฟฟ้านั้นอย่างง่ายดาย

กล้องส่องทางไกลในความมืดขนาดจิ๋วถูกล้วงออกมาขณะที่เธอยังอยู่บนกิ่งไม้ หญิงสาวใช้กล้องสำรวจทีมอารักขาที่อยู่ในบ้านและนอกบ้านเท่าที่หญิงสาวจะเห็นได้ มีชายสี่คนยืนกระจายอยู่บริเวณสนามหญ้า อีกสองคนเธอเห็นเดินอยู่ในบ้าน ทรรศิกาเลือกที่จะใช้มีดสั้นขนาดจิ๋วแต่มีประสิทธิภาพเหลือล้น อาบยาสลบอยู่ทั่วลำมีดสามารถทำให้คนที่ถูกความคมของมีดหมดสติภายในห้านาที และหลับนานถึงสี่ชั่วโมง

“ฉึก ฉึก ฉึก” เธอเก็บชายฉกรรจ์ที่อยู่นอกบ้านได้เพียงสามคนเท่านั้น เนื่องจากอีกหนึ่งคนเดินเข้าไปสมทบภายในบ้าน สาวร่างเล็กกระโดดลงมาจากกิ่งไม้ที่มีความสูงสี่เมตรอย่างคล่องแคล่ว เดินเลาะไปตามริมกำแพงรั้วเพื่อพรางตัว ชุดสีดำบวกกับร่างกายที่เล็กสมส่วนทำให้การพรางตัวของนักฆ่าสาวง่ายขึ้น ประตูทางด้านหลังบ้านคือจุดมุ่งหมายของเธอ

“เอี๊ยดดดด”

“ใครวะ โอดะคุงหรือเปล่า?” บอดี้การ์ดร่างใหญ่หยุดชะงักเท้า เมื่อได้ยินเสียงฝืดของประตูด้านหลังภายในห้องครัวดังขึ้นเหมือนคนเปิดประตูนั้นเข้ามา เขาจึงวกเดินกลับไปที่ห้องครัวอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามออกไปในใจขอให้เป็นเพื่อนบอดี้การ์ดด้วยกัน

“......” ความเงียบทำให้เขารู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล ประตูห้องครัวทางด้านหลังถูกเปิดออก แต่ไม่มีสิ่งมีชีวิตขานรับหรือปรากฏกายให้เห็น มันเป็นเรื่องที่ผิดปกติอย่างมาก เขาจึงหยิบปืนที่เหน็บอยู่ที่เอวออกมา ยื่นตรงไปข้างหน้าเตรียมพร้อมปล่อยลูกกระสุนทันทีที่ปรากฏร่างของผู้บุกรุก ลำขาแข็งแรงก้าวผ่านพ้นประตูด้านหน้าห้องครัวได้เพียงสามก้าว ในความรู้สึกของเขาเหมือนมีของแหลมคมอะไรบางอย่างทิ่มที่ลำคอของเขา หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดับลง