"ใครบอกล่ะว่าไปหาได้"เขาพึมพำเบาๆกับตัวเอง จนร่างบางต้องเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งเพราะไม่ได้ยิน
"ว่าไงนะคะ?"
"เอ่อ...ฉันบอกว่าเย็นนี้เจอกันนะ...วันนี้อยากกินอะไรก็สั่งได้เลย ฉันเลี้ยง!"
"เมื่อกี้...เหมือนจะสั้นกว่านี้หรือเปล่า?"เธอเอ่ยอย่างสงสัยกับประโยค2ประโยคที่ดูเหมือนจะไม่ใช่ประโยคเดียวกัน
"เมื่อกี้บอกสั้นไง แต่นี่ขยายความ เลิกถามมากได้แล้ว...ไปทำงาน!"ว่าแล้วเขาก็ยีหัวของเธอเบาๆด้วยความเอ็นดูก่อนจะเดินเข้าแผนกไป
"ฟู่ว! เกือบไปแล้วไอ้ฟินซ์"เขาอุทานบอกกันตัวเองเบาๆ
ตกเย็น...
มื้อค่ำวันนี้เป็นที่น่าพอใจทั้งคู่ ทั้งสองคนต่างสั่งอาหารที่อยากกินมาจนเต็มโต๊ะ เมื่ออาหารวางจนแทบจะไม่มีที่วางทั้งคู่ก็เอาแต่มองหน้ากันเป็นคำถาม
"คิคิ เลี้ยงคนทั้งหมู่บ้านหรอคะคุณฟินซ์"เธอกล่าวแซวๆ
"เธอก็ไม่ต่างกันหรอก พอบอกว่าจะเลี้ยงก็สั่งเอาสั่งเอา แล้วนี่จะกินหมดไหมเนี้ย"
"แฮะๆ ไม่หมดก็ห่อกลับบ้านค่ะ...เยอะจ
