"แล้วนี่คุณฟินซ์ไม่กลับบ้านกลับช่องหรอคะ" เมื่อเห็นว่าคนตัวสูงนั่งเล่นอยู่บนโซฟาไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้น เจ้าของร้านอย่างเธอก็ต้องเอ่ยถาม
"ฉันหิว อยากกินบะหมี่เป็ด!"
"นี่คุณฟินซ์ คุณตลกหรอคะ หิวก็ไปกินสิ คุณจะมาบอกหยีทำไม นี่ร้านเสื้อผ้าค่ะไม่ใช่ร้านบะหมี่"เธอกล่าวติดตลกทำให้คนร่างสูงขมวดคิ้วกับคำพูดของเธอที่เดี๋ยวนี้เริ่มจะปากคอเราะร้ายขึ้นทุกที
"ไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ"
"ฮั่นแหน่! คิดอะไรกับหยีหรือเปล่าคะ?"เธอถามพร้อมกับอมยิ้มจับผิดคนตรงหน้าส่วนนิ้วชี้ก็จ่อไปตรงใบหน้าของเขา ดวงตากลมโตหลี่มองต่ำอย่างเจ้าเล่ห์
"หึ!"ไม่คิดว่ายัยเด็กนี่จะใจกล้าหยอกเขาแบบนี้ เห็นทีคงต้องแกล้งข่มขวัญเสียหน่อยแล้ว
หมับ!
"อ๊ะ! คุณฟินซ์ ทำอะไรคะเนี้ย"มือหนาดึงเธอเข้ามากอดไว้จนเสียหลักล้มลงไปนั่งอยู่บนตักของร่างสูง ใบหน้าของเธอและเขาอยู่ใกล้กันแค่คืบเดียว ดวงตากลมโตเบิกโพรงด้วยความตกใจ หัวใจดวงน้อยๆเต้นตึกตักคร่อ
