หลายอาทิตย์ผ่านไปที่ฉันต้องซ้อมพิธีสำคัญต่างๆตามที่ตระกูลเขาได้ทำกันมาเเต่รุ่นเเต่หลัง และมันก็เป็นแบบนี้ทุกวันเวลาที่ฉันกลับมาถึงห้องสิ่งแรกที่ฉันจะเห็นก็คือ เด็กน้อยสองคนกำลังนั่งเล่นอยู่บนตักผู้เป็นพ่ออีกคนจะนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาเหมือนหนูน้อยทั้งสองกำลังเรียนรู้สิ่งที่พ่อทำอยู่ มันเป็นภาพที่ฉันเริ่มจะชินตาซะแล้ว ฉันฉีกยิ้มกว้างก่อนจะเดินเข้ามาหาทั้งสามคนด้วยความรู้สึกเบิกบานใจ
“เลี้ยงลูกเหนื่อยไหมคะ”ฉันเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะคล้องลำคอแกร่งมาประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม ไม่นานฉันก็ปล่อยเขาก่อนจะจะส่งสายตาเชื้อเชิญออกไป
“ไม่เหนื่อย ทางเธอล่ะ?”
เขายอมวางปากกาก่อนจะหยิบคิวบิกส่งให้ลูกชายในอกแกร่งส่วนอีกคนกำลังก้มขีดอะไรก็ไม่รู้ในสมุดที่รัสเตรเตรียมให้
“ฉันไม่อยากซ้อมแล้ว แต่งเลยไม่ได้หรอ”
“ไม่”
ฉันยกมือเกาท้ายทอยแกรกๆ ฉันพูดเรื่องนี้มาหลายต่อหลายครั้งตั้งแต่กลับมาจากประเทศไทย แต่สิ่งที
