Chapter 7 เคลียร์ใจ
681 Words
ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่คือสถานที่นัดหมายระหว่างเธอกับนับดาว เธอมาถึงได้ไม่นาน คนนัดกระวีกระวาดตามมาในห้านาทีให้หลัง
“ขอโทษที่ช้านะ พอดีอาจารย์ปล่อยเลตมากวันนี้”
“ไม่เป็นไรค่ะ สั่งอะไรก่อนไหม” พรีมนั้นสั่งโกโก้ปั่นไปแล้ว
“ก็ได้ค่ะ”
ทางร้านเป็นระบบสั่งออนไลน์ นับดาวจึงหันไปสั่งกาแฟบนหน้าจอแท็บเล็ตที่อยู่ข้างโต๊ะ
พรีมสมัครใจรอให้อีกฝ่ายมีเวลาพักหายใจ จากปฏิกิริยาที่เห็น นับดาวไม่ใช่คนอารมณ์ร้ายอย่างในหนังในละคร อย่างพวกตัวร้ายที่ชอบแย่งคนรักคนอื่นแล้วมาออกลายแว้ดแหวใส่อีกฝ่าย
“พี่...อยากมาขอโทษพรีม” ที่สุดนับดาวก็เอ่ยออกมาหลังพนักงานนำกาแฟเย็นมาเสิร์ฟ
“เพื่ออะไรคะ”
“ไม่รู้สิ เพื่อความสบายใจของพี่มั้ง”
“ถ้าไม่ทำผิดแต่แรกน่าจะสบายใจกว่าไหม” ถ้าผู้หญิงคนนี้เลือกไม่มั่วกับโปรดตั้งแต่แรก “แต่จะโทษพี่ฝ่ายเดียวคงไม่ถูกนัก”
เรื่องแบบนี้ต้องใจตรงกันทั้งสองฝ่าย หากว่านับดาวเริ่ม แต่โปรดไม่เอาด้วย คงไม่มีวันนี้
“พี่รู้ว่าพี่ผิดถึงอยากมาขอโทษพรีมสักครั้ง”
พรีมหยิบแก้วโกโก้ขึ้นมาดูดเพื่อไล่บางอย่างที่จุกดันในช่องอก ยามมีโอกาสนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน เธอยังเสียความรู้สึก เพียงแค่ไม่ได้ร้องไห้อีกแล้ว
นับจากคืนนั้น ใครบางคนบอกว่าเธอไม่เหมาะกับน้ำตา พรีมไม่ยอมให้มันไหลออกมาอีกเลย แม้จะมีข้อความจากโปรดมาหาทุกวัน
รุ่นพี่สาวยิ้มเนือย เบือนสายตามองไปเรื่อยเปื่อยนอกร้าน
“พี่รู้ว่าโปรดยังง้อพรีมอยู่ ถ้าไม่ติดว่าต้องขึ้นเวรแล้วก็เรียนหนัก เขาคงมาหาพรีมด้วยตัวเองแล้วล่ะ”
“ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ไม่เจ็บปวดเหรอ หรือว่าพี่พอใจแค่ได้เอากันขำ ๆ แค่นั้น”
“หึ...มันคงชินชาแล้วมั้ง สี่ปีมานี้พี่เห็นเขายุ่งกับผู้หญิงหลายคน คนไหนที่ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ โปรดมักจะปลีกตัวออกห่างทันที”
“ที่พูดนี่อยากปั่นพรีม”
“เปล่า” คราวนี้รุ่นพี่สาวเบือนสายตามามองหน้ากันอย่างตรงไปตรงมา “พี่ยอมอยู่ตรงนี้ ยอมเป็นแค่เพื่อนในกลุ่ม ไม่เรื่องมาก ไม่เรียกร้องก็เพราะพี่รักโปรดจริง ๆ พี่รักเขามากจนยอมทุกอย่างขอแค่ได้อยู่ใกล้ ๆ เขาก็พอ ถ้าถามว่าพี่อยากเห็นแก่ตัวไหม อยากให้พรีมเลิกกับเขาให้เด็ดขาดหรือเปล่า พี่ยอมรับว่าอยาก ไม่มีใครอยากเป็นแค่ของใช้ใกล้มือของผู้ชายที่ตัวเองรักไปตลอด แล้ววันหนึ่งเขาก็ไปอยู่กับคนอื่นหรอกนะ”
“เลยจะมาบอกให้พรีมเลิกกับพี่โปรด แค่ลมปากหลักฐานไม่มีจะให้พรีมเชื่อเหรอ”
นับดาวมีท่าทีลังเล หากในที่สุดก็หยิบมือถือจากกระเป๋า กดปลดล็อก เลือกเข้าโฟลเดอร์รูปถ่ายแล้วส่งให้สาวรุ่นน้อง
พรีมรับมาดูแค่ภาพแรกที่เห็นทำเอาใจสูบฉีดเลือดหนักหน่วง บนรูปมีวันเดือนปีพร้อมสรรพ นิสิตแพทย์ช่วงปีแรก ๆ มีเวลาว่างเหมือนคณะอื่น ๆ วันว่างเหล่านั้น โปรดใช้มันเที่ยวเตร่กับเพื่อน เข้าผับเข้าบาร์ ออกค่ายอาสาต่างจังหวัด หากที่ทำให้ใจกระตุกคือหญิงสาวสวยที่เขานัวเนียแนบชิดด้วย หลายคนไม่ซ้ำหน้าเลยทีเดียว
“พี่แค่อยากบอกเรื่องที่พรีมไม่เคยรู้ จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่เลย บางทีโปรดคงแค่เห็นผู้หญิงคนอื่นเป็นของใช้ใกล้มือแค่นั้น เขาอาจจะรักพรีมจริง ๆ ก็ได้”
“แล้วถ้าเขารักพรีม เลือกพรีม พี่จะทำยังไง”
- Writer
