Chapter 1 เซอร์ไพรส์2
716 Words
“พรีม!!!”
เจ้าของชื่อถอยออกห่างประตู ความกดดันขุมหนึ่งขมวดวนในช่องท้องจนเกิดอาการคลื่นไส้ ความรู้สึกรับไม่ได้ถาโถมเข้าใส่จนหูอื้อตาลาย
“พรีม!”
ข้อมือถูกคว้ายึด กระชากให้หันกลับไปมอง เธอสะบัดออก ใช้สองมือระดมทุบอกกว้างเปล่าเปลือย หากพอสัมผัสได้ถึงความชื้นจากเหงื่อก็เกิดอาการขยะแขยงจนต้องลดมือลงพลางถอยออกห่าง ไม่มีการโวยวายต่อว่าด่าทอ เธอเหลือบมองเข้าไปในห้อง ได้เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น เธอคือเพื่อนในกลุ่มของโปรดชื่อนับดาว เพื่อนเขาลงรูปแล้วมักแท็กเขาประจำทำให้เธอรู้จักเพื่อนในกลุ่มเขาทุกคน นับดาวแต่งตัวพลางมองออกมาทำให้สบตากัน ดวงตาคู่นั้นมีร่องรอยตื่นตระหนก หากไม่ได้เขินอายมากมายอะไร
พรีมตวัดสายตามามองคนที่ยืนเสยผมยุ่งเหยิงด้วยท่าทางหัวเสีย
“จะมาทำไมไม่บอกพี่”
“ถ้าบอก พรีมจะได้เห็นอะไรดี ๆ เหรอคะ หรือพี่จะบอกว่าที่พรีมเห็นมันไม่มีอะไร”
“พรีม” โปรดหันไปมองคนในห้อง แต่ไม่พบใครแล้วจึงหันกลับมาพูดกับคนรักด้วยเสียงที่เบาลง “ดาวเป็นเพื่อนพี่”
“แหม...ดีจังเลยนะคะ เป็นเพื่อนในกลุ่ม เพื่อนเรียน แล้วก็เพื่อนนอนด้วย สะดวกสบายพร้อมใช้พร้อมกินยิ่งกว่าร้านสะดวกซื้อซะอีก”
“อย่าประชดได้ไหม พี่ไม่ได้คิดอะไรกับดาว”
“ขนาดนี้แล้วยังบอกไม่คิด จะบอกพรีมว่าแค่เอากันสนุก ๆ มัน ๆ คลายเครียดหรือไงคะ” เขาเป็นผู้ชายประเภทไหนกัน
พัชราวลัยมองชายคนรักอย่างไม่อยากจะเชื่อและเสียความรู้สึก ปฏิภาณไม่ได้มีสีหน้ารู้สึกผิดทั้งที่เธอเพิ่งจับได้คาตาว่าเขาทรยศความรักของเธอ สิ่งที่เห็นคือความยุ่งยากในแววตาคมที่ติดจะรำคาญกับเรื่องยุ่ง ๆ ในตอนนี้
“พี่เป็นผู้ชาย มีอารมณ์บ้างเป็นเรื่องธรรมดา แล้วอีกอย่างพี่ยังไม่แต่งงาน”
“แต่พี่มีแฟน มีคนรักที่คบกันมาห้าปี คืออีนี่ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพี่คนนี้” พรีมใช้นิ้วจิ้มหน้าอกตัวเองถี่ ๆ ขอบตาร้อนผ่าว ยิ่งมองหน้าเขาภาพบาดตาเมื่อครู่ยิ่งย้อนกลับมาในหัว
“แล้วพรีมให้พี่ไหมล่ะ พรีมอยากให้พี่ถนอมพรีมจนถึงวันแต่งงาน พี่ก็ยอมให้แล้ว แต่พี่มีความรู้สึกนะพรีม มีความต้องการ เวลามีอารมณ์ก็อยากปลดปล่อย แต่พี่ไม่เคยรักใครนอกจากพรีมเลยนะ”
“ถ้าพรีมทำแบบพี่บ้างล่ะ ไปเอากับคนอื่นบ้าง พี่จะมองเป็นเรื่องธรรมดาไหม”
“มันเหมือนกันที่ไหนเล่า พรีมเป็นผู้หญิงนะ มีแต่เสียกับเสีย พี่เป็นผู้ชาย ไม่ได้เสียหายอะไร”
“มันต่างกันตรงไหน พรีมก็ยังรักพี่คนเดียวไง แค่เอากับคนอื่นขำ ๆ วันไนต์สแตนด์ ใครที่ไหนก็ทำกัน เหมือนที่พี่ทำอยู่นี่ไง”
พรีมแค่นหัวเราะเสียงหยันกับตรรกะความคิดที่แสนเห็นแก่ตัว
“เลิกพูดแบบนี้ได้แล้ว พี่ไม่โอเค”
โปรดยิ่งหงุดหงิดหัวเสีย ปรี่จะเข้ามาจับตัวหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าแฟนที่ทะเล่อทะล่ามาหาไม่บอกล่วงหน้า ไหนจะร่างกายที่ยังคั่งค้างไม่ทันได้ระบายออก
“พี่รักพรีม รักพรีมคนเดียว ทำไมพูดไม่ฟัง จะประชดทำไม จะทำตัวเป็นเด็กไปถึงไหน”
“พรีมไม่ได้ประชด อย่าเอามือที่แตะคนอื่นมาแตะพรีมนะ”
“พรีม!”
พรีมปากคอสั่น เสียใจจนสมองตื้อตัน ชี้หน้าคมสัน
“คนรักกันต้องซื่อสัตย์ต่อกัน พี่คิดว่าพรีมตายด้านเหรอ มีอารมณ์ไม่เป็นเหรอ แล้วพรีมอยู่ได้ยังไงโดยไม่ไปเอากับคนอื่นน่ะ เคยคิดบ้างมั้ย พี่มันก็แค่หาข้ออ้างให้ความมักมากของตัวเองแค่นั้น พี่ไม่ได้รักพรีมเลย”
“รักสิ แต่พี่... พี่ขอโทษได้ไหมล่ะ พรีมยกโทษให้พี่เถอะนะ”
- Writer
