FINEL COME BLACK ทวงรักร้าย นายแฟนเก่า

EP 00  เสียงดนตรีจังหวะบีทหนักๆภายในผับหรูกลางใจเมืองส่งผลให้ผู้คนที่ออกล่าในคํ่าคืนนี้กรีดกรายวาดรวดรายยั่วยวนตามจังหวะ สายตาทุกคู่เพ่งเล็งไปที่ดีจีหนุ่มบนเวที เจ้าของใบหน้าขี้เล่นในขณะเดียวกันก็ซ่อนไปด้วยความหน้าค้นหาและอันตราย รูปร่างราวกับนายแบบหลุดออกมาจากนิตยาสาร "อีเอยมึงจะดื่มอะไรหนักหนา พอได้แล้วพรุ่งนี้มึงมีเรียนค่ะ" มะนาวบอกเพื่อนรักที่เอาแต่ยกเหล้าขึ้นดื่มหมดไปหลายแก้ว "กูไหว" เอิงเอยบอกในขณะฟุบหน้าลงบนโต๊ะ ใบหน้าสวยเฉี่ยวในชุดลายเสือดายสีเข้มตัดกับผิวขาวนวล ยิ่งทำให้เธอหน้ามองจนละสายตาไม่ได้ "แค่ผู้ชายคนเดียวมึงเป็นเอาหนักขนาดเลยหรอว่ะ" "เปล่า กูไม่ได้เสียใจที่เลิกกับมัน"  "แล้วที่มึงร้องห่มร้องให้อยู่นี้มันเรียกว่าอะไรไม่ทราบ"  "กูแค่ดีใจที่ได้ทำบุญกุศล" "ยังไงว่ะ?"เรียวคิ้วคู่สวยมองหน้าเพื่อนรักด้วยความไม่เข้าใจ มะนาวยกมือขึ้นคํ้าคางมองหน้าเอิงเอยไม่ล่ะสายตา "ปล่อยเหี้ยกับชะนีได้รักกันไง" "...." "...มึงเก็ทยัง?"  "เชรด...ขอแรงกว่านี้"  "เหอะ.." เอิงเอยเค้นเสียงออกมา มือบางเสยผมหน้าขึ้นด้วยท่าทางสบายๆ เธอเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าขึ้นมายกดื่ม ดวงตาสวยเฉี่ยวกวาดมองรอบๆจนสะดุดเข้ากับสายตาของใครบางคนที่กำลังเล่นดนตรีบนเวที.. สบตากันไม่ทันไร ก็เล่นเอาหัวใจเธอกระตุกวูบเพราะคุ้นกับเเววตาคู่นั้น ร่างกายชาวาบไปหมดเมื่อถูกเขายกยิ้มมุมปากกลับมา ใบหน้าหันกลับมาบนโต๊ะด้วยอาการประหม่าอย่างอัติโนมัติ "อีเอย กูต้องกลับแล้วว่ะพี่นายทักมาบอก มึงจะกลับพร้อมกูเลยไหม?"  "ไม่ว่ะ ยังอยากดื่มต่ออยู่เลย"  "เออ ดีๆนะเว้ย มีไรโทรมากูกลับละ" "เจอกัน" เอิงเอยตอบไม่ใส่ใจนัก จนกระทั่งเพื่อนสาวหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินหายไปกับฝูงชน เธอจึงฟุบหน้าลงกับโต๊ะอีกครั้งเพราะอยู่ดีๆมันก็... นึกถึงผู้ชายคนแรกที่โดนเปิดซิง.. "ขอโทษนะครับ ผมขอนั้งด้วยคนได้ไหม?"  "..." "หรือว่ามากับแฟน"  "ตามสบายค่ะ ฉันมาคนเดียว"  "ผมดริวคุณล่ะ" "เอิงเอยค่ะ"  "ยินดีที่ได้รู้จักครับ :)" เขาพูดพร้อมกับหย่อนก้นนั้งลงฝั้งตรงข้ามเธอ "...." เอิงเอยพยักหน้าเนือยๆไม่ใส่ใจนักดวงตากลมโตที่เริ่มยานคาง ไล่มองเรือนร่างของชายหนุ่มตรงหน้าตั้งแต่ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วโค้งได้รูป จมูกโด่งคมสัน ริมฝีปากหยักดูชุ่มฉํ้า หน้าอกกว้างมีเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมสามเม็ด ลงมาถึงหน้าท้องที่มองทะลุเข้าไปคงมีซิกแพคเป็นก่อนๆ และแล้วสายตาก็เลื่อนตํ่าลงมาอีก.. "ผมไม่ได้ใจแข็งที่ถูกผู้หญิงสวยๆมองแล้วจะอดใจไหวนะครับ.." "แล้วถ้าอดใจไม่ไหว มันจะเกิดอะไรขึ้นหรอคะ?" เธอยื่นใบหน้าเข้าไปไกล้ๆดริว มือบางที่ถือแก้วเหล้าอยู่แกว่งไปมาช้าๆท่าทางเชื้อเชิญ  "แล้วถ้าบอกจริงๆเรายังจะได้รู้จักกันอีกรึป้าว"  "ก็อยู่ที่ว่า ลีล่า และท่วงท่า แล้วก็ขนาด เก็ทป่ะ" เอิงเอยมองคนตรงข้ามพร้อมกับวางแก้วเหล้าลงและท้าวคาง เอียงคอถามด้วยความสงสัย  "ที่พูดเพราะฤทธิ์แอลกอร์ฮอหรือว่าพูดออกมาจากใจ" "ไม่เชื่อหรอ" "ก็คุณเมา" "งั้นเดี๋ยวจะพิสูจน์" "หื้ม?" ดริว ยื่นหน้าเข้าไปไกล้ๆเธอเช่นกัน ทั้งสองสบตากันก่อนที่เองเอยจะเป็นฝ่ายหลบสายตา พร้อมกับยกยิ้มมุมปาก "เขาบอกว่าการกระทำ สำคัญกับคำพูด" พูดจบร่างผอมเพรียวหยัดกายลุกขึ้นจาดเก้าอี้เดินโซซัดโซเซไปหาร่างดริวที่นั้งอยู่ พรึบ ! เธอฟุบตัวนั้งลงบนตักเขา เรียวแขนโอบลอบลำคอหนา อีกข้างประคองใบหน้าคมคายเงยขึ้นและค่อยๆก้มหน้าลงไปแต่.. "ในห้องดีกว่าไหมครับ?"  "จะดูง่ายไปไหมอ่ะ ถ้าตอบตกลง" เอิงเอยฉีกยิ้มยั่วยวน เธอทำในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้ตัวลงไปเพราะฤทธิ์แอลกอร์ฮอครอบงำ และนี้คือเหตุผลที่มะนาวอยากให้เธอกลับพร้อมกัน.. พอเมาทีไร ใจร่านทุกที... "ถ้าคุณใจง่าย..ผมเองก็ใจง่ายไม่ต่างกันทีชวนคุณขึ้นเตียง.."  "รออะไรละคะที่รัก ไปเลยซิ" เธอยื่นใบหน้าไปคลอเคลียกับแผงอก ดริวมองเธอด้วยความหลงใหลก่อนจะตวัดอุ้มร่างบางลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินฝ่าผู้คนมายังชั้นบนสุดของร้าน คือชั้นสามที่มีเพียงห้องเดียวเท่านั้น.. มันก็คือห้องเจ้าของผับแห่งนี้ยังไงล่ะ.. "หื้มม..พึ่งรู้นะคะว่าที่นี้มีห้องนอนด้วย"  "มีสิครับ ห้องส่วนตัวสำหรับเจ้าของผับ" "คะ?"  "เดี๋ยวก็รู้เองครับ" ดริวตอบไม่ใส่ใจนัก เขาอุ้มร่างเธอเข้ามาในห้องแล้ววางลงบนเตียง ร่างหนาล้มทับเธอในทันที เมื่อเรียวแขนคู่สวยที่ค้องลำคอหนาไม่ยอมปล่อยแล้วยังกดลำคอโน้มลงมาหาตัวเอง  "พูดแบบงี้ เหมือนคุณเป็นเจ้าของที่นี้เลยนะ"  "แล้วคิดว่าไงละครับ.."  "คงใช่มั้ง" เอิงเอยผละท่อนแขนตัวเองออกแล้วเลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อที่เหลือออกทีละเม็ดๆอย่างอ้อยอิ่ง "เดี๋ยวผมมานะครับ" ดริวจับมือบางเอาไว้แล้วลุกขึ้นจากเรือนร่างน่าหลงใหลตรงหน้า "ไปไหนคะ" "เอาถุงแปป"  "..." เธอพยักหน้าตอบแล้วพลิกตัวนอนตะแคงตัวหันหลังให้ทางประตู ถ้าถามว่าเป็นผู้หญิงประเภทไหน เธอจะตอบแบบตรงๆว่าเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายส่วนมากไม่ต้องการเอาไปเป็นแม่ของลูก ทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง ลูกคุณหนูเอาแต่ใจ เที่ยวไปวันๆ ไม่มีอะไรมากมายในชีวิต ปัง !  "มาแล้วเหรอคะ"  "..." "ดริว.." เอิงเอยหันกลับไปยังทางประตู ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อคนที่เข้ามาไหม่ไม่ใช่คนเดิม แต่เป็นนายดีจีหนุ่มฮอตบนเวทีแทน เขาอยู่ในชุดเดิมทุกอย่างมือหนาคีบมวลบุหรี่เอาไว้พร้อมกับยกสูบเป็นระยะๆมองเธอด้วยสายตาเกลียดชังตั้งแต่หัวจรดเท้า.. "ไง ยังใจร่านเหมือนเดิมเลยนะ"  "นายเป็นใคร..."  "..." เพลิงไม่ตอบอะไร เขายกยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้ามาหาร่างเธอพร้อมกับเขี่ยก้นบุหรี่ทิ้งลงถาดเขี่ยไว้บนโต๊ะไม่ไกลกันนัก "มองหน้าฉันแล้วไม่คุ้นหน่อยหรอ?" "ฉันจะไปคุ้นได้ไงเราไม่เคยรู้จักกัน พูดอะไรบ้าๆ!" เอิงเอยตอบด้วยอารมณ์หงุดหงิด นายนี้เป็นคนหล่อคนแรกที่เธอไม่อยากได้มาเป็นผัว... "ฉันเพลิง ผัวเก่าเธอไง.."  . . . กรี๊ดดดดดดดด พี่เพลิงคะอย่ารุนแรงนะ?