เขาน็อตใส่ผมครับ

น็อคคารู 2

.” เห้ย ไอ้ดิน มึงมองหนุ่มน่ารักคนนั้นมานานเเล้วนะ ชอบเขาหรอว่ะ 55555” เสียงโห่วเเซวของกลุ่มเพื่อนเริ่มเเซวขึ้น

“ไอ้ ดิน คุณชายตะกูลดัง จะลดตัวลงไปเเดกของต่ำเเล้วว่ะ 55555 ปกติเห็นกินเเต่อัลฟ่าด้วยกัน”

“ปากมึงหุบไปสะ” ดินที่ฟังเพื่อนตัวเองพูดก็รู้สึกตะงิดเเละโมโหขึ้นมา สายตายังคงจับจ้องไปที่คนที่อยู่โต๊ะด้านล่าง ใบหน้ามลที่กระทบเเสงไฟมันดูน่ารักกว่าใครๆ ที่เขาเคยเจอ เเต่น่าเสียดายที่เกิดมาเป็นโอเมก้า จุดต่ำสุดของโลกนี่ ถ้าเป็นอัลฟ่าหรือเบต้า เขาไม่ต้องคิดมากเลย คงลงไปลากเเละจับมาทำเมียสะ

“กูไม่ได้ชอบเเค่เห็นน่าตาดีเลยพิจารณาไปงั้น”

“เออๆ อย่าเพลอไปเอาทำเมียละ มึงก็รู้ว่าคนรอบข้างหรือครอบครัวมึงขาดหวังกับมึงขนาดไหน ถ้ามีเมียเป็นโอเมก้ากูว่าข่าวนี้คงกระทบอะไรหลายอย่าง”

“หึ” ดินไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนตัวเอง เเต่จมอยู่กับความน่ารักที่เต้นอยู่ข้างล่าง เหมื่อนจะมากับเเฟนหรือป่าว สายตาคมมองหนุ่มที่หน้าตาดีข้างๆ คนตัวเล็กอย่างสงสัยใคร่รู้ว่าสถานะของทั้งคู่เป็นอย่างไง เเต่ก็งงกับตัวเองทำไมต้องอยากรู้เรื่องเเบบนี้ด้วย

ฟุดฟิดๆ

เหมือนชายหนุ่มที่สั่งจิบไวท์อยู่จะเริ่มรู้สึกว่าได้กลิ่นของอะไรบางอย่างทีหอมหวานมากๆ เตะเข้าจมูก

“เห้ย โอเมก้าตัวไหนมาฮีตในผับป่าวว่ะ กูได้กลิ่นจางๆ เเต่หอมชิบ กลิ่นเเม่งอยากกัดให้เป็นลอยทั้งตัว5555”

“เออจริงกลิ่นน่าเย็* เเต่กลิ่นจางไปหน่อย”

เพื่อนๆ ของดินพูดกันอย่างขำๆ เเต่ดินไม่ขำด้วยเลยเพราะเขาได้กลิ่นนี้เเบบเต็มๆ คำที่เพื่อนบอกว่ากลิ่นมันจางๆ มันคงจะไม่ใช่

ดินกำเเก้วไวท์ในมือเเน่น พยามอดกลั่นตัวเอง เขาไม่เคยเป็นเเบบนี้มาก่อน ไม่ว่าจะโอเมก้าคนไหน กลิ่นพวกนั้นมันฉุนเเละเหม็นมากๆ เเต่กับกลิ่นของโอเมก้าคนนี้ ใคร ใครเป็นเจ้าของกลิ่นนี้ สายตาคมสอดส่องไปทั่ว เข่นเดียวกับพวกอัลฟ่าข้างล่างที่มองไปยังจุดๆ เดียวที่เขาเคยมองก่อนหน้า เเละเหมือนเพื่อนของชายหนุ่มจะรู้ว่าอัลฟ่ามองเพื่อนตัวเองมากเกินไป เลยพาเดินออกไปจากร้านเเล้ว

โอเมก้าคนนั้นงั้นหรอ อึก ดินวางเเก้วไวท์ลงเเละเดินออกมาจากโต๊ะเสียดื้อๆ จนเพื่อนๆ พากันงงเป็นไก่ตาเเตก

“โอ้ยอย่าไปสนมันเลย มันก็คงเหม็นกลิ่นโอเมก้าตามเคยเเหละ มันไม่ชอบมึงก็รู้ๆ กันอยู่”

“เออจริงๆ กูว่าถ้ากลิ่นนี้เข้มข้นขึ้นอีกกูว่าอัลฟ่าในนี้เเม่งคลั่งตายกันหมด ขนาดมันเบาเเละจางมากๆ กูยังเสี้ยนคว* เลย5565”

.

.

“อื้อจินนน ปล่อยยยยยเราไม่กลับ!!”

“อย่าดื้อ นี่ฮีตหรือป่าว ทำไมพวกอีลฟ่าในนั้นมองคนินเเบบนั้นน่ากลัวโครต”

“ไม่รู้ๆ เราไม่ฮีตมั้งไม่รู้ ปล่อยยยเราจะไปเต้นนน~~~”

“หยุดกลับบ้าน เดียวไปส่งเอง”

“ไม่”

พรึบ เหมือนยิ่งเมาคนที่ตัวเล็กกว่าจะดื้อยิ่งขึ้น สบัดเเขนที่จับตนเองออกเเละวิ่ง หนีจินไปทางข้างๆ ร้าน ฝั่งลานจอดรถ

เเละเหมือนเพื่อนตัวเล็กของเขาจะวิ่งเร็วมากสะด้วย คาดสายตาไปเเปปเดียวเจ้าตัวก็วิ่งหายไปไหนเเล้วไม่รู้ จินจึงวิ่งตามหา ทั่วลานจอดรถ เเละไอ้ลานจอดรถนี่มันจะกว้างไปไหน รถก็ขับเข้าออกกันชุกชุมไปหมด

เเห่กๆ

ปึก

คนิน คนที่เมาเเละดื้อรั้นสุดๆ วิ่งหนีเพื่อนตัวเองอย่างไม่คิดชีวิต จนเขาวิ่งมาชนกลับใครคนนึงจนล้มหงายหลัง ทำให้เจ็บที่ก้นไม่น้อย

“ขอโทษครับ” คนินเงยหน้ามาขอโทษคนที่ตัวเองชน ด้วยความที่จุดตรงที่เขาล้มเป็นจุดที่ย้อนเเสงทำให้ไม่ค่อยเห็นหน้าของชายหนุ่มที่เขาวิ่งชน ดูจากลักษณะเเละกลิ่นอันทรงพลังนี้เเล้วคงเป็นอัลฟ่าเเน่นอน ทางที่ดีควรขอโทษเเละรีบหนีดีกว่า น่ากลัว

คนินคิดได้ดังนั้นจึงลุกขึ้นเเละก้มหัวขอโทษอีกทีก่อนที่จะรีบวิ่ง เเต่วิ่งไปไม่ทันกี่ก้าว เเขนของเขาก็ถูกรังไว้จากอัลฟ่าหนุ่ม

“อะ…..” ตอนเเรกที่รู้สึกมึนๆ กับสิ่งมึนเมา นั้นหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อรู้สึกถึงอันตรายบางอย่าง

“คือ…อะไรหรอครับ”

“หึ” ชายหนุ่มยกยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากทำให้เห็นเขี้ยวที่โผล่ออกมา

คนินตกใจสุดขีด สีหน้าตอนนี้เริ่มเป็นกังวล อัลฟ่าเวลาที่ทีความต้องการ มากๆ เขี้ยวจะโผล่เเล้วถ้าโอเมก้าอย่างเขาโดนกัด 1 อาจจะตายเพราะโดนกัดจนคอเเหวะ 2ถูกจับคู่พันธะเเละต้องเป็นของคนนั้นตลอดไป

“คุณปล่อยเดียวนี้….ช่วยด้ว!…..อื้อออ”

“มานี่….กลิ่นเธอทำฉันจะบ้าตาย” คนินไม่ทันได้ตะโกนขอความช่วยเหลือ ก็ถูกชายหนุ่มปิดปากเเละพาเดินไปที่ไหนไม่รู้ เเต่เหมือนจะขึ้นบันได เเละพาเขาเข้ามาในห้อง

“โอ้ย ร่างบางถูกผลักลงบนเตียงอย่างเเรง ชายหนุ่มที่พึ่งลักพาตัวเขามาขึ้นคร่อมทับเเละสูดดมไปตามร่างกายทันที

คนินเริ่มรู้สึกได้เมื่อตัวเองเริ่มที่จะตัวร้อนๆ เเกนกายตรงนั้นก็เเข็งขึ้นมาตั้งเเต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เเละที่ชายหนุ่มพูดว่ากลิ่นเราจะทำให้เขาบ้าตาย

‘กูฮีต เเบบไม่รู้ตัวหรอเนี่ย!!!!’

“ปล่อยๆ” มือของคนินพลักคนที่ตัวใหญ่กว่า อย่างสุดเเรง เเต่เหมื่อนเเรงของเขานั้นจะไม่เพียงพอ ทั้งความต้องการทางเพศเเละเเอลกอฮอร์ที่อยู่ในร่างกาย ทำให้ตัวอ่อนปวกเปรียกไปหมด

อื้ออออ

ยิ่งชายหนุ่มสัมผัสเขา ยิ่งทำให้อารมณ์พุ่งพล่าน กลิ่นของความเเข็งเเกร่งน่าเกรงขามลอยเข้ามาในจมูกคนิน จนตัวสั่นเป็นลูกนก

‘ไม่รอดเเล้วเเหละวันนี้ ชั่งเเม่งเถอะ’ คนินคิดในใจเเละเริ่มปล่อยตัวปล่อยใจไปกลับเเรงอารมณ์

ชายหนุ่มพอใจไม่น้อยที่คนใต้ร่างเริ่มจำยอม เขาบดจูบไปกับริมฝีปากเรียวอย่างร้อนเเรง กลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้าคนนี้ มันทำให้หัวใจเขากระตุกไม่เป็นจังหวะ

ทั้งสองกอดจูบกันอยู่บนเตียงไม่มีใครยอมใคร เสื้อผ้าก็ถูกถอดออกไปจนทั้งคู่นั้นเปลื่อยเปล่า ทุกส่วนของร่างกายสัมผัสกันอย่างน่าอาย เเต่ตอนนี้ไม่มีใครมาอายทั้งนั้น เพราะทั้งคู่กำลังเมามันกับอารมณ์กาม

คนินถูกดูดปากเเลกลิ้นนานหลายนาที เหมือนเขากำลังถูกสูบวิญญาณอย่างไงอย่างงั้น คนินทุบอกของคนที่อยู่ด้านบน สองสามทีเพื่อประท้วงว่าตัวเองจะขาดอากาศหายใจตายเเล้ว ซึ่งเหมือนชายหนุ่มจะเข้าใจเเละผละหน้าออก เเต่หลังจากนั้นก็ก้มลงมาจูบใหม่