รถเก๋งคันงามแล่นฉิวเข้ามาหยุดตรงที่จอดรถของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ร่างสูงเดินนำคนตัวเล็กไปอย่างเร่งรีบโดยมีจุดหมายปลายทางเป็นตึกผู้ป่วยพิเศษที่เขาเคยมาอยู่เป็นประจำ ต้นหอมพยายามเร่งฝีเท้าให้ทันธีสิสที่ดูจะร้อนรนเป็นพิเศษ เขาขับรถมาอย่างเร็วเมื่อมาถึงก็ก้าวฉับๆ จนลืมคนตัวเล็กที่พามาด้วยไปเสียสนิท
“รุ้งเป็นไงบ้างครับหมอ” เมื่อเข้ามาถึงในห้องที่เต็มไปด้วยหมอและพยาบาลธรสิสก็รีบตรงเข้าไปหาหญิงสาวในชุดสีขาวที่บ่งบอกให้รู้ว่าเธอเป็นแพทย์ประจำคนไข้ ต้นหอมไม่ได้อยากรู้อยากเห็นมากถึงขนาดเข้าไปแอบฟังธีสิสคุยกับหมอ เพียงแต่ยืนมองร่างบนเตียงคนไข้ที่พะรุงพะรังไปด้วยสายต่างๆ จนเต็ม เด็กสาวผิวขาวซีด ผมยาวดูยุ่งนิดๆ ดวงตาที่ปิดสนิทเผยให้เห็นขนตางอนงามราวกับใส่ขนตาปลอม ต้นหอมยืนมองร่างบนเตียงอยู่นานจนธีสิสคุยธุระเสร็จพอดี
“ขอโทษนะ พี่คงต้องอยู่นี่สักพัก หอมไม่รีบใช่มั้ย” ธีสิสเดินเข้ามาบอกกับคนที่ยืนเหม่
