สัญญาเด็กอมมือ
ลงเอยเล่าเรื่อง
โรงเรียนแห่งนั้นเป็นของเอกชนตั้งอยู่ในซอยโลกีย์ปันสุข รับเด็กพิการหรือเด็กที่ผู้ปกครองดูแลไม่ไหว พร้อมให้การช่วยเหลือ สอนฟรี ดูแลความเป็นอยู่ และหาอาชีพให้ในอนาคต ช่วงเวลานั้นพวกเขากำลังเตรียมรับประทานอาหารมื้อเที่ยง นอกจากแกงจืดหมูสับ ยังมีกล้วยไข่กับเงาะ
และก่อนเข้ามายังโรงเรียนแห่งนี้ ผมพาปืนใหญ่แวะร้านสะดวกซื้อในปั๊ม เราสั่งไอศกรีมโคนกับแบบถ้วยตักจำนวนหนึ่งให้ไปส่งที่โรงเรียน
“เชี่ยเอย มึงเนี่ยหน้าใหญ่จังเนาะ”
ปืนใหญ่บ่นอยู่ข้างหลังผม พอลงรถ แล้วเห็นสถานที่ที่ผมพามา ก็หายไปเข้าห้องน้ำ เมื่อกลับออกมาอีกที ผมเห็นว่าใบหน้าเขาทาแป้งบางๆ ริมฝีปากสวยเป็นกระจับสีอมชมพูหน่อยๆ เห็นแล้วผมก็อมยิ้ม เขาเป็นพวกติดหล่อ เจ้าสำอางอยู่สักหน่อย แบบนี้แหละที่ผมสนใจ
“พามาที่นี่ทำไม? แถวนี้มันถิ่นกู!”
ปืนใหญ่คงขี้เกียจมารยาทดี จึงพูดจาโผงผางและวางฟอร์มตามเดิม
“ปืนให
