ยามเหมาไป่หลันลุกขึ้นมาเก็บกระปุกน้ำเกลือเข้ามิติเพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอใส่อะไรรักษาให้ท่านอ๋องไปบ้าง
และจับดูว่าท่านอ๋องมีไข้อีกหรือเปล่าก่อนจะไปทำธุระส่วนตัว อ๋องโม้เทียนตื่นตั้งแต่ยามจื่อแล้วมองเห็นพระชายานอนเฝ้าอยู่ที่โต๊ะไม้ข้างเตียงก็ยิ้มอย่างดีใจที่ชายารักไม่ทิ้งให้เขาอยู่ในตำหนักกับองครักษ์
เพียงเขาขยับตัวได้แต่ส่วนบนและยังมึนฤทธิ์ยาจึงนอนมองชายารักนอนหลับอยู่ข้างเตียงก็สุขใจแล้ว
ยามอิ๋นไป่หลันลุกขึ้นมาฉีดยาแก้ปวดให้กับสวามีและเช็ดตัวให้ฉีดยาลดไข้ยาแก้อักเสพและป้อนน้ำในมิติให้กับอ๋องโม้เทียน ท่านอ๋องดีใจที่ชายาไม่รังเกียจที่ป้อนน้ำทางปากให้ตัวเองน้องหญิงคงไม่เกลียดข้ามากแล้วเทียนหลงคิดและนอนยิ้มเหมือนคนบ้า
โม้เทียนคิดจะลองใจชายารักว่าจะทำอย่างไรกับตัวเขาถ้ารู้ว่าสวามีพิการเดินยังไม่ได้อีกหลายเดือน
และท่านอ๋องก็เห็นของที่ชายาเอาออกมาจากมิติทุกอย่างเพื่อช่วยชีวิตของตัวเองก็ห
