EP.3 เก็บดอกรอบสอง
2248 Words
"พวกมึงเฝ้าหน้าห้องไว้ อย่าให้ใครเข้าไปเด็ดขาด!!”
เบนจามินเดินออกมาจากห้อง เอ่ยด้วยเสียงเคร่งขรึม แล้วมากำชับลูกน้องที่ยืนเป็นการ์ดเฝ้าอยู่หน้าห้อง ทั้งสองรีบพยักหน้ารับคำสั่งนายตัวเอง
เขาเดินนวยนาดออกมานั่งรับลมข้างนอก พลางคีบบุหรี่ใส่ปาก พ่นควันออกมาอย่างสบายใจ ขาไขว่ห้างอย่างมีความสุข เมื่อได้ปลดเปลื้องอารมณ์ปรารถนากับลีอาห์เมื่อครู่แล้ว
"มีแขกเข้ามาพบนายท่านครับ รออยู่ในห้องรับแขกครับนาย"
ลูกน้องคนสนิทอย่างลูอีสวิ่งเข้ามารายงานหน้าตาตื่น เบนจามินลุกขึ้นไปจัดแจงเสื้อผ้าในห้องให้เรียบร้อยเข้าที่
"ลูอีส เอาผ้ามาปิดให้นังนี่หน่อย นอนแผ่หลาน่าสมเพชจริงเชียว"
ลูอีสรับคำสั่ง เดินตามหลังมาพร้อมกับผ้าแพรสีแดงเพลิงหนึ่งผืน เข้ามาเห็นลีอาห์กำลังนอนแผ่หลาแก้ผ้าอยู่บนเตียง อดกลืนน้ำลายไม่ได้
"เอาไปคลุมให้มัน...เดี๋ยวกูมาเล่นต่อ"
"ครับนาย"
ลูอีสรีบทำตามคำสั่ง เอาผ้าแพรคลุมร่างให้ลีอาห์ เธอแทบแทรกแผ่นดินหนี นี่เขาไม่แคร์เลยแม้แต่น้อยว่าลูกน้องจะเห็นร่างที่เปลือยเปล่าของเธอ
"ถ้าไม่อยากตาย หรือเจ็บตัวไปกว่านี้ อย่าขัดขืน ฉันเตือนด้วยความหวังดี"
ลูอีสกระซิบๆ ข้างหูลีอาห์ให้เธอทำตัวน่ารัก ไม่งั้นชีวิตเธอจะต้องเจอกับความดิบเถื่อนของผู้ชายไร้ใจอย่างเบนจามิน
"มึงไม่ต้องไปห่วงมันนักหรอก ถ้ากูเอามันจนตาย มึงก็แค่เอาไปฝังทิ้ง"
พูดจบเขาก็เหลือบมองลีอาห์ด้วยสายตาเหยียดแล้วก็เดินออกไป ลีอาห์ได้แต่มองแผ่นหลังกว้าง ร้องไห้สะอึกสะอื้นกับผัวคนแรกที่ดิบเถื่อน ไร้ใจ กลับไม่ใช่คนที่เธอควรมอบหัวใจให้
เบนจามินค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องรับแขก เห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งนั่งรออยู่ที่โซฟาด้วยสีหน้าเป็นกังวล กับเรื่องที่จะเข้ามาเอ่ยกับเบนจามิน ตอนนี้เขาแทบนั่งไม่ติดพื้น ขาเขย่าไปมา
"มึงมีอะไร...มาหากูแต่เช้า?”
เขาเอ่ยด้วยเสียงเรียบ แต่แววตากลับมองไปด้วยความดุดัน แผ่รังสีอำมหิตไปรอบตัว
"คือว่า...คือ...."
ชายคนนั้นเอ่ยติดๆ ขัด ไม่กล้าแม้แต่จะพูด
ปัง!! เสียงปืนวางกระแทกลงไปกับโต๊ะ ทำให้คนเบื้องหน้าถึงกับสะดุ้งสุดตัว ก้มหน้าลงต่ำ
"มึงจะพูดก่อน หรือมึงจะแดกลูกปืนกูก่อน!!”
เบนจามินลุกขึ้นพลางหยิบปืนก้าวเดินอ้อมมาด้านหลัง แล้วจับบ่าผู้ชายคนนั้น พลางเอาปลายกระบอกปืนวนเวียนอยู่ข้างขมับซ้ายของเขาอย่างไม่กลัวปืนลั่น ชายคนนั้นนั่งสั่นไปทั้งตัว
"เอ่อ...เอ่อออ....คือว่า ไอ้บรูคมันให้คนมาป่วนท่าเรือของเราครับ ของเสียหายไปเกือบครึ่งเลยครับนาย"
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดๆ ขัดๆ สีหน้าหวาดวิตกกังวลไม่น้อย ที่ต้องรายงานเรื่องนี้กับเบนจามินให้รับทราบ เขาก้มหน้าบีบมือตัวเองไว้แน่นด้วยความเกรง
"อืม....กูผิดหวังในตัวมึงมาก เรื่องแค่นี้ก็จัดการไม่ได้ กูควรฆ่ามึงทิ้งเลยดีไหม?”
พูดจบเขาเอาปืนจ่อหัวชายคนนั้นอย่างเลือดเย็น ราวกับปีศาจร้าย
"นายปล่อยผมไปเถอะครับ ผมขอแก้ตัวครับนาย ได้โปรด"
เขาหน้าซีดขาว พลางพนมมือร้องขอชีวิตอย่างน่าสมเพช
"ได้!!! ..กูให้เวลามึง 7 วัน ไปจัดการให้เรียบร้อย ไม่งั้นก็เตรียมลงหลุมไปซะ"
พูดจบเขาก็เดินออกไปอย่างหัวเสีย ยืนอยู่หน้าห้องแล้วใช้มือขวาเปิดประตูเข้าไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวและปิดประตูอย่างแรง จนคนที่นอนอยู่บนเตียงถึงกับสะดุ้ง
"แค่นี้ถึงกับสะดุ้งเลยเหรอ? …ฉันหงุดหงิดต้องการที่ระบายอารมณ์"
พูดจบเขาก็แก้มัดโซ่ตรวนที่ขึงร่างของลีอาห์ไว้ออก ข้อมือ ข้อเท้าของเธอเต็มไปด้วยห้อเลือดแดง มีเลือดไหลซึมออกมาจากการเสียดสี ร่องรักของเธอยังคงบวมช้ำจากศึกราคะเมื่อครู่ เมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการ เธอถีบเขาออกจนเขาเซถลาหัวฟาดกับเสาเตียงมีเลือดซึมออกมา
เบนจามินกระโจนลงเตียง มือหนากระชากผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้ม จนเธอชะงักเซถลากลับมายังแผงอกแกร่งด้วยความป่าเถื่อน มือหนาของเขาบีบคอเธอแล้วเชยหน้าขึ้น ริมฝีปากหนาสอดประสานดุนดันลิ้นอุ่นเข้าไปในโพรงปากของเธออย่างดูดดื่ม บดขยี้จนปากเธอแดงระเรื่อ ตอนนี้ลีอาห์หายใจไม่ออกเพราะแรงบีบที่คอและปากที่กำลังถูกดูดดื่มอย่างไม่สนว่าเธอจะขาดอากาศหายใจ
"อือ....อืออออ"
มือน้อยๆ ทุบอกแกร่ง หน้าเธอแดงก่ำ เขาละมือและถอนริมฝีปากออกจากเธอ พลางเอานิ้วโป้งปาดกดลงที่ริมฝีปากล่างเธออย่างช้าๆ
"จะไปไหนคนสวย อยู่ระบายอารมณ์ให้ฉันก่อน"
ใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสันฝังลงข้างกกหูของลีอาห์ เขากระซิบอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความต้องการในตัวเธอ ลมหายใจที่พ่นออกจากจมูกทำให้ขนอ่อนเธอลุกตั้ง
ฟันคมๆ ของเขาขบกัดไปที่ต้นคอของเธออย่างแรง ลีอาห์กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ปลายลิ้นอุ่นค่อยๆ ลากเลื่อนลงมายังเต้านมคู่สวย ที่มือกำลังบีบเคล้นและตวัดปลายลิ้นเลียวนรอบพร้อมกับดูดเม้มมันอย่างแรง
"อร่าาาา...เบาๆๆ เจ็บนะ ไอ้คนเถื่อน"
ลีอาห์เผลอครางออกมาเบาๆ จนเบนจามินถึงกับกระหยิ่มยิ้มย่อง ช้อนตัวเธอเข้าสู่อ้อมอกแล้วโยนเธอขึ้นไปบนเตียงอย่างแรง
"โอ๊ย!! ..ไอ้บ้า ทำเบาๆ หน่อยไม่ได้รึไง!!”
ก้นของเธอกระแทกกับเตียงนุ่ม ถึงแม้เตียงจะนุ่มแค่ไหน แรงกระแทกก็ทำให้เธอเจ็บอยู่ดีจนก้นเธอแทบร้าวระบม
"ฉันอ่อนโยนกับใครไม่เป็นหรอกนะ หึๆ นี่ก็เบาสุดๆ แล้ว"
เขากระโจนขึ้นเตียง ปลดเปลื้องเสื้อของตัวเองจนหมดเหลือเพียงตัวเปล่าล่อนจ้อน ท่อนเอ็นที่แข็งตั้งทำให้เธอรู้สึกตระหนก ฉันกำลังจะโดนไอ้บ้านี่ข่มขืนอีกแล้วรึ ลีอาห์ถอยเข้าไปมุมเตียงด้วยความหวาดระแวง
"หนียังไงก็ไม่พ้น ฉันกำลังอารมณ์เสีย อย่าให้ฉันโมโหถ้าไม่อยากตายคาเตียง"
แววตาสั่นระริกของลีอาห์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เธอไม่เคยรู้สึกเกรงกลัวใคร นอกจากผู้ชายเลือดเย็นที่อยู่ตรงหน้าคนนี้
เบนจามินเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ สายตากวาดไปทั่วร่างขาวของลีอาห์ พลางกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ เดินสาวเท้ามาหยุดตรงหน้าเธอ ท่อนเอ็นใหญ่ยักษ์เกินมาตรฐานตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า ลีอาห์ถึงกับตกใจจนตาเบิกโพลง อ้าปากค้าง
"อยากกินเหรอ?”
พูดจบ เขากระชากผมให้หน้าเธอเงยหน้าขึ้น แล้วจับท่อนเอ็นยัดเข้าไปในปากของเธอ กระแทกมันเข้าไปอย่างไม่ยั้ง จนเธอแทบสำลัก เบนจามินเงยหน้าหลับตาพริ้ม อ้าปากสั่นระริกด้วยความเสียวซ่าน มือของเขาจับผมเธอขยุ้มแล้วชักเข้าชักออก ลีอาห์ตาเหลือกตาหลาน
สักพักเบนจามินละท่อนเอ็นที่กำลังแข็งเต็มที่ออกจากปากของลีอาห์แล้วเหวี่ยงเธอไปกลางเตียง เขาจับเธอพลิกคว่ำ เอามือซ้ายกดคอเธอระนาบกับพื้นเตียง ส่วนมือข้างขวายกสะโพกเธอขึ้น ฝ่ามือหนาค่อยๆ ลูบไล้เนินเนื้ออูม ถูวนไปวนมาบนติ่งเกสรสีสวย
เขากัดริมฝีปากตัวเองแน่น มือยังคงลูบไล้ไปมากลางร่องรักของเธอแล้วเอานิ้วกลางค่อยๆ แหย่เข้าไปจนสุด เธอสะดุ้งสุดตัวเพราะความเจ็บปนกับความเสียวซ่าน สะท้านไปทั้งกาย นิ้วถูกชักเข้าชักออกจนน้ำหล่อลื่นค่อยๆ ไหลเยิ้มออกมา
เขาก้มหน้ามาแนบซุกไซ้ซอกคอขาว พลางดูดเม้มและขบกัดมันจนเป็นรอยแดง
สักพักเบนจามินชักมือออกจากรูรักของลีอาห์แล้วจับท่อนเอ็นแท่งใหญ่ที่แข็งราวกับท่อนเหล็กกระแทกเข้าไปทีเดียวจนสุดลำ ร่องรักของเธอโอบรัดท่อนเอ็นของเขาไว้แน่นจนแทบขยับไม่ได้เพราะความฟิตกระชับ
"โอ๊ย..เจ็บ!!!”
"ฟิตเป็นบ้าเลย ขอเก็บดอกรอบสองหนักๆ หน่อยนะ อืออออ"
พูดจบเขาขยับสะโพกชักเข้าชักออก กระแทกเข้าไปอย่างแรง แต่ร่องรักของเธอฟิตแน่นจนทำให้เสียวกระสัน สั่นสะท้านไปทั้งตัว ตาเขาหลับพริ้มด้วยความสุขเสียวซ่าน พลางอ้าปากค้าง ขณะท่อนเอ็นเสียบเข้าเสียบออก
" คนสวย ฉันชอบ หึๆ"
เสียบแหบพร่าถูกกระซิบข้างๆ หู ลมหายใจรดต้นคอของลีอาห์จนขนอ่อนของเธอลุกเกรียว สะโพกเขายังกระแทกถี่ๆ มือยังคงไม่ยอมปล่อยว่าง บีบเคล้นเต้านมใหญ่อย่างแรงจนลีอาห์ถึงกับกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น กลัวว่าตัวเองจะร้องครางออกมา
"มีความสุข เธอล่ะ"
"ไอ้บ้า ไอ้หื่น มีความสุขไปคนเดียวเถอะแก อ๊ะ ปล่อย ฉันเจ็บ"
"เธอเจ็บแต่ฉันเสียว อย่าตอดสิ เดี๋ยวแตก"
เบนจามินกำลังจะถึงฝั่งฝัน เขารีบชักท่อนเอ็นออก แล้วจับตัว ลีอาห์พลิกกายนอนหงาย มือขวาของเขารวบข้อมือเธอขึ้นเหนือหัวไว้แน่นเพียงมือเดียว หน้าของเขาซุกไซ้ตรงกลางอกอิ่ม ปลายลิ้นตวัดเลียวนบนยอดบัวตูมสีชมพู มือเคล้าคลึงอย่างแรงบนหน้าอกอิ่มอย่างไม่ทะนุถนอม พลางบีบเคล้นดูดเม้มยอดบัวตูม ขบกัดมันอย่างแรงจนลีอาห์สะดุ้งโหยง
"อือออ..ทำเบาๆ ไม่เป็นรึไง หัวนมฉันขาดแล้วมั้ง ไอ้บ้า"
เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอที่ทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด
"ฉันทำเบาๆ ไม่เป็นหรอกนะ ฉันอยากทำแรงๆ เธอไม่มีสิทธิ์เลือกว่าอยากได้เซ็กซ์แบบไหน ฉันเป็นคนกำหนดเอง"
พูดจบเขาเอาหน้าซุกไซ้และเลื่อนต่ำลงมา มือข้างซ้ายจับขา ลีอาห์ถ่างออกแล้วเอาหน้าซุกอยู่ตรงกลางหว่างขาขาว มือหนาค่อยๆ ลูบไล้เนินเนื้ออูมที่ไร้ขน แล้วใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางถ่างกลีบกุหลาบสีสวยออกกว้าง เผยให้เห็นติ่งเกสรสีชมพูระเรื่อ ปลายลิ้นอุ่นค่อยๆ แตะตรงกลางติ่งเกสรแล้วละเลงลิ้นลงไปรัวๆ จนน้ำหล่อลื่นของลีอาห์ไหลเยิ้ม ปลายลิ้นเขาสอดแทรกเข้าไปกลางร่องรัก ตวัดไปมา พลางใช้ปากดูดเม้ม เลียตวัดร่องรัก ดื่มกินน้ำรักของเธอจนหมด ลีอาห์ถึงกับแอ่นสะโพกรับปลายลิ้นอุ่น
"ยะ ยะ อย่า"
เสียงครางกระเส่าสั่นเครือที่เอ่ยให้เขาหยุด เบนจามินยิ้มที่มุมปาก ละเลงลิ้นรัวตรงกลางติ่งสวรรค์ของลีอาห์จนเธอถึงกับกำผ้าปูที่นอนแน่นจนมันยับยู่ยี่ บิดสะโพกไปมาเพราะความเสียวสะท้าน ร่องรักของเธอกระตุกเกร็ง ปลายลิ้นของเขาทำให้เธอเสร็จสมอารมณ์หมาย
"เสียวจนเสร็จแล้วล่ะสิ ชอบใช่ไหม จะทำให้เสียวกว่านี้อีก"
สักพักเขาลากร่างเธอลงจากเตียง อุ้มเธอมาวางไว้กับโซฟา ก้นของเธอพาดอยู่ตรงพนักพิงที่วางแขน เขาเอาขาเธอถ่างออก ลีอาห์สะบัดตัวหนีออกจากเขา มือซ้ายกระชากผมให้เธอเงยหน้าขึ้น ส่วนมือขวาจับท่อนเอ็นอันใหญ่ที่แข็งตั้งราวกับท่อนเหล็กเสียบลงไปในรูรักของลีอาห์อีกครั้ง กระแทกมันลงไป เสียบท่อนเอ็นเข้าออกอย่างดุเดือด หน้าอกใหญ่กระเพื่อมตามแรงกระแทก
"อย่าตอดสิ จะแตกแล้ว"
พูดยังไม่ทันขาดคำ น้ำรักสีขาวขุ่นไหลล้นทะลักออกมาจากรูรักของเธอ เขาฟุบตัวลงบนร่างบางพลางเอาหน้าคลอเคลียอยู่กับหน้าอกอิ่ม เคล้าคลึงไปมา
"ฉันติดใจตัวเธอแล้วล่ะสิ"
"ขอต่ออีกรอบนะ ของฉันมันยังแข็งอยู่"
เบนจามินไม่ยอมให้เธออนุญาต เขาเสียบท่อนเอ็นใหญ่ลงไปในรูรักของเธออีกรอบ กระแทกอย่างแรง เสียบเข้าเสียบออกนานนับชั่วโมง น้ำรักของเขาพวยพุ่งอีกครั้งจนเปรอะเลอะ ไหลเยิ้มไปทั่วโคนขาขาว เขาฟุบตัวลงบนหน้าอกเธออีกรอบ แล้วเลื่อนใบหน้ามาบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่ม สอดแทรกปลายลิ้นพัลวันเข้าไปในโพรงปากอย่างดูดดื่ม สักพักเขาละริมฝีปากออกจากเธอ
"พรุ่งนี้เตรียมตัวให้พร้อม ฉันจะให้รางวัล จะพาเธอออกไปข้างนอก"
เบนจามินคลอเคลียอยู่บนหน้าอกอิ่มของลีอาห์ แล้วอุ้มลีอาห์ขึ้นไปบนเตียง นอนกอดก่ายเธอจนหลับลงสู่ภวังค์ ส่วนลีอาห์ได้แต่นอนนิ่ง มีแต่คราบน้ำตา เธอค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมที่ตัวเองเป็นผู้เลือก
- Writer
