รถหรูสีขาวของโซเฟียจอดที่คฤหาสน์สุดหรู ลีอาห์ค่อยๆ ก้าวลงจากรถอย่างเหม่อลอย ตอนนี้ตาเธอแดงก่ำ พลางคิดในใจ ไม่น่าไปตกหลุมรักผู้ชายไร้ใจอย่างเบนจามินเลย โซเฟียเห็นเพื่อนในสภาพนี้ก็อดแค้นใจเบนจามินไม่ได้ เธอกำหมัดแน่น แววตาขุ่นเคือง
"แกไม่ต้องเสียใจไป ฉันเชื่อว่าแกต้องผ่านมันไปได้ อะนี่ เช็คสิบล้าน แกเอาไปคืนมันเลย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!!”
โซเฟียยื่นเช็ค 10 ล้านให้ลีอาห์ เธอหยิบมันแล้วเดินไปข้างในอย่างช้าๆ ลีอาห์หายใจเข้าปอด สูดอากาศเข้าไปเฮือกใหญ่
"แก ฉันไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้ เสียใจแป๊บเดียว แกไปช่วยฉันเก็บของ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่นาน"
ลีอาห์รีบเร่งฝีเท้าเข้าไปในห้อง เก็บข้าวของที่จำเป็นออกไปจนหมด พลางยืนมองเตียงที่เขาและเธอเคยนอนกอดกัน เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่
"เลือกคิดถึงเรื่องบ้าๆ ได้แล้วลีอาห์"
เธอพึมพำกับตัวเอง แล้วก้มหน้าก้มตาเก็บของต่ออย่างรีบร้อน น้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวลในตอนนี้หายไปหมดแล้ว
