คนตัวเล็กถูกกระชากออกมาจากภัตตาคารหรู ร่างบางถูกยกพาดขึ้นบนบ่ากว้าง ลีอาห์ดิ้นพล่านอยู่บนบ่าแกร่งพลางเอากำปั้นน้อยๆ ทุบตีหลังของเบนจามิน แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกเจ็บแม้แต่น้อย
"คุณเป็นบ้าอะไรของคุณอีก"
กำปั้นน้อยๆ ยังคงไม่หยุดทุบหลังเขา เบนจามินหันไปมองหน้าเธอตาขวาง แววตาเชือดเฉือนด้วยเพลิงโทสะ
ตอนนี้ความรู้สึกโกรธเข้าครอบงำ เขาเดินจ้ำอ้าวมายังรถด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวด ประตูรถถูกเปิดออก ร่างบางถูกโยนเข้าไปในรถอย่างแรง คนร่างใหญ่นั่งคร่อมอยู่บนคนตัวเล็ก มือข้างขวาของเขาบีบคอจนเธอแทบขาดอากาศหายใจ ลีอาห์ตาเหลือกตาลาน หน้าแดงก่ำ พลางเอามือเรียวแกะมือเขาออกจากลำคอตัวเอง
"เธอกำลังขัดใจฉันอยู่!!!”
เบนจามินเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน กัดกรามดังกรอดๆ ด้วยอารมณ์โกรธ ลีอาห์ใช้เล็บข่วนแขนกำยำประท้วงว่าเธอกำลังขาดอากาศหายใจ
เมื่อเบนจามินดึงสติได้ เขารีบละมือออกจากคอลีอาห์ มันเป็นรอยแดงรอบคอเธอ มือเรียวจับคอตั
