"ฮัลโหล..สวัสดีค่ะ"
(สวัสดีครับคุณลีอาห์)
"ค่ะ ว่าแต่.....คุณคือใครคะ?”
(อ๋อ....ผมบาร์รอนครับ)
"อ้อ...คุณบาร์รอน มีอะไรรึเปล่าคะ ว่าแต่รู้เบอร์ลีอาห์ได้ไง?”
เมื่อได้ยินคำว่าบาร์รอน เบนจามินถึงกับคิ้วขมวดตาขวาง ที่เจ้าน้องชายตัวแสบโทรเข้ามา มือเขาเริ่มบีบไหล่ลีอาห์แรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
(ผมจะชวนคุณไปทานข้าวครับ วันนี้เบื่อๆ อยากมีคนไปกินข้าวด้วย....แต่ผมไม่ลืมสัญญานะ ผมจ้างคุณทานข้าวด้วยมื้อละแสน ฮ่าๆ)
"จริงดิ...ลีอาห์คิดว่าคุณพูดเล่นซะอีก"
(จะได้มีเงินไว้ใช้หนี้พี่เบนจามินไวๆ ไงครับ)
ลีอาห์ถึงกับตาโต ไม่ใช่เพราะเธอหน้าเงินหรอกนะ แต่เธออยากหมดหนี้เบนจามินไวๆ
"งั้นต........."
ยังไม่ทันได้พูดจบ เบนจามินที่ฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์ คว้ามือถือออกจากหูลีอาห์ทันที แล้วเอาขึ้นมาแนบหูตัวเอง มืออีกข้างโอบบ่าลีอาห์ไว้แน่น ราวกับจงอางหวงไข่
"กูไม่อนุญาต...นี่มันเมียกูนะเจ้าบาร์ร
