ในเมืองหลวงมีงานโยนลูกท้อ ซึ่งเป็นประเพณีที่สืบกันมาช้านาน การจัดงานแต่ละครั้งมีผู้คนมาเที่ยวงานหนาแน่น ทั้งจากในเมืองหลวงและต่างเมือง รวมทั้งนางกำนัลในวังหลวงที่ต่างขออนุญาตเจ้านายตนออกมาเที่ยวงานนี้ด้วย รวมถึงพระสนมจางม่านอวี้ที่ออกจากวังมาเที่ยวงานโยนลูกท้อพร้อมกับสาวใช้คู่ใจ
“เจ้านัดท่านหยางจูไว้ที่ไหน” พระสนมจางม่านอวี้ถามหลินหลิน เมื่อเดินออกมาจากประตูวัง หยางจูที่ว่านี้ คือชื่อปลอมขององค์รัชทายาท
“นั่นไงเจ้าคะคุณหนู ท่านหยางจูยืนรออยู่ตรงนั้นเจ้าค่ะ” หลินหลินชี้ไปยังชายรูปงามที่ยืนอยู่หน้าร้านขายสุรา อีกฝ่ายเมื่อเห็นสองสาวที่นัดหมายไว้ก็เดินไปหาการณ์นี้จวนจูเหลียงและติงเสี่ยว องครักษ์องค์รัชทายาทติดตามมาด้วย
“เราไปกันเถอะ ใกล้จะถึงเวลาโยนลูกท้อแล้ว”
องค์รัชทายาทบอกสองสาวที่พยักหน้ารับรู้ จากนั้นก็พากันเดินไปยังงานที่อยู่ห่างจากจุดที่พวกเขายืนอยู่ไม่ไกลมากนัก
ระหว่างทางที่เดิ
