When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ริมฝีปากบอบบางถูกจูบอย่างอ่อนโยนตราบเท่าที่เจ้าตัวจะควบคุมอารมณ์ได้ แม้ว่ามันจะยากแต่ดนัยภัทรก็ทำทุกอย่างด้วยการกระทำที่ผ่อนปรนเพราะกลัวทุกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้จะไปกระทบกระเทือนถึงลูกน้อยในครรภ์ “ผมขอนะ…” เสียงเข้มกระซิบผ่านซอกหูพร้อมทั้งขบเม้มมันเบาๆ ราวกับจะหยอกล้อคนขี้อายให้ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ เขาชอบที่ได้เห็น “อื้อ…คุณเสือ ละ…ลูกค่ะ” แม้จะสุขล้นต่อการกระทำที่อ่อนโยนของเขา แต่ปาจรีย์ก็อดเห็นห่วงลูกไม่ได้อยู่ดีเพราะไม่รู้ว่าระยะครรภ์ในตอนนี้เหมาะสมแค่ไหน กับการร่วมรักที่กำลังจะเกิดขึ้นถึงได้ประท้วง “ไม่เป็นไร ผมถามหมอมาแล้ว ทุกอย่างปลอดภัยแต่ต้องอยู่ในท่าที่เหมาะสม…” ไม่ทันจะได้ถามต่อว่าท่าแบบไหนที่เขาว่าร่างเล็กที่บัดนี้เปลือยเปล่าไปทั้งตัว ก็ถูกจับพลิกให้ขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวเขาแล้ว “และท่านี้ปลอดภัยที่สุด” เขาให้คำตอบโดยที่เธอไม