บทที่ 5

1252 Words

“โอ้ย!” นี่ถือเป็นความเจ็บที่สุดแล้วที่ในชีวิตนี้เคยสัมผัส เธอรู้สึกได้ถึงการถูกเติมเต็มอย่างแท้จริง เมื่อจู่ๆ เขาก็กดลึกเข้าหากันอย่างแรง “ผมเข้ามาแล้ว เห็นไหมว่าเราเข้ากันได้…” แม้ไม่อยากเห็นแต่สายตากลับก้มมองต่ำก่อนจะพบกับความแนบแน่นระหว่างกันได้อย่างชัดเจน ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเข้ามาได้ทั้งหมด ไม่อยากจะเชื่อเลย! “ปะ…ป่านต้องทำยังไงต่อคะ” “อ้าขาแล้วกรีดร้องเพื่อผม” หญิงสาวทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย เธอค่อยๆ อ้าขาให้กว้างขึ้นก่อนจะกรีดร้องขึ้นยามเมื่อเขาค่อยๆ ขยับกายเข้าออกเป็นจังหวะ จะว่าเจ็บก็ไม่ใช่ ว่าจะเสียวก็ไม่เชิงนัก รู้เพียงแต่ว่าทุกสัมผัสของเขาทำให้เธอรับรู้ถึงตัวตนแข็งกร้าวที่กำลังเคลื่อนไหวเข้าออกอยู่ในร่างกายของเธอได้เป็นอย่างดี อำนาจของมันหลอมละลายทุกความชั่วดีในจิตใจของเธอไปจนหมดสิ้น ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเผลอแอ่นกายรับสัมผัสของเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ นาทีนี้เธอรู้แค่ว่าทุกครั้งที่เขาขยับออกเธอก็เผลอขยับตาม ราวกับไม่อยากให้เขาหายไปไหนแม้แต่วินาทีเดียว “อ่าส์! คุณแน่นเกินไป!” แรงขยับโยกทำให้เธอกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่แทนที่เขาจะปราณีกลับขยับรัวเร็วหนักขึ้น มือหนาบีบกระชับสะโพกของเธอไว้ ขณะที่แรงส่งนั้นกลับไม่ได้ช้าลงเลยแม้แต่วินาทีเดียว เสียงการโยกไหวของเตียงเป็นเครื่องยืนยันอย่างดีให้รู้ว่าเขามีพละกำลังมากมายขนาดไหน ต่างจากเธอที่ทำได้เพียงกอดเอวเขาไว้พร้อมกับเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า จวบจนนาทีสำคัญมาถึง ร่างกำยำก็กระตุกเกร็งหลายครั้งก่อนที่เขาจะหยุดนิ่ง เพื่อปลดปล่อยบางสิ่งเข้าสู่ร่างกายของเธอ… เขาไม่เคยรู้สึกสุขสมเท่านี้มาก่อน ไม่เคย! นั่นคือสิ่งที่ดนัยภัทรบอกตัวเองหลังจากบทรักครั้งแรกผ่านพ้นไป และเขายังไม่หมดสิ้นความต้องการแค่นี้ ไม่สนด้วยว่าคนใต้ร่างจะยังรับไหวแค่ไหน เขารู้แต่ว่าเขาต้องการเธอ และต้องได้ทุกอย่างที่ต้องการ! “อีกรอบไหวไหม…” นั่นไม่ใช่คำถาม ไม่ได้ใกล้เคียงเลยด้วยซ้ำ!เพราะยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบ บทรักครั้งที่สองและสามก็เกิดขึ้นท่ามกลางเสียงกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่าของเธอ ครั้งแรกของการร่วมรักที่กินเวลายาวนานมาตลอดทั้งคืนทำปาจรีย์ถึงกลับล้มป่วย หญิงสาวตัวร้อนจัดในเช้าวันถัดมา เดือดร้อนคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องต้องสั่งคนสนิท ตามหมอมาที่คอนโดเป็นการด่วน “ตามหมอมาที ป่านไม่สบาย!” ท่าทีร้อนรนของผู้เป็นนายแม้จะทำให้ตกใจ แต่ลูกน้องมือดีก็ไม่รีรอรีบรับคำสั่งเป็นการด่วน “ครับนาย” ไม่นานหมอก็มาถึง ใช้เวลาตรวจไม่นานก็ได้ความว่า… “แค่ไข้หวัดธรรมดาค่ะ หมอฉีดยาให้แล้วอีกวันสองวันคงดีขึ้น” “ขอบคุณมากครับ” เป็นนุกูลที่เอ่ยขอบคุณแทนผู้เป็นนายที่เอาแต่ยืนนิ่งอยู่ข้างเตียง ก่อนที่เขาจะอาสาเดินออกไปส่งคุณหมอที่ประตู สัมผัสเบาๆ ที่หน้าผากทำให้คนป่วยฝืนลืมตาขึ้น ภาพแรกที่ได้เห็นคือรอยยิ้มอ่อนโยนของคนที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอถึงกับต้องล้มหมอนนอนเสื่อ แต่แทนที่จะโกรธ เธอกลับรู้สึกดีที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ ในเวลาแบบนี้ทั้งๆ ที่เขาจะไม่สนใจเลยก็ได้ “ยังเจ็บอยู่ไหม” ดนัยภัทรถามพร้อมกับลอบมองใบหน้าอ่อนหวานด้วยความรู้สึกเป็นห่วง เป็นเพราะเขาแท้ๆ ที่เอาแต่ใจตัวเองมากเกินไป “ไม่แล้วค่ะ” “ครั้งหน้าผมจะเบามือกว่านี้” เขาว่าพร้อมกับก้มลงจูบเบาๆ ที่หน้าผากมนราวกับจะปลอบคนป่วยที่ต้องล้มหมอนนอนเสื่อเพราะความเอาแต่ใจของตัวเอง แต่ความผิดของเขามันก็แค่ครึ่งเดียวเท่านั้น อีกครึ่งเขาจะถือว่ามันเป็นความผิดของเธอที่น่ารักเกินไปจนทำให้เขาอดใจไม่อยู่ก็แล้วกัน! ความวุ่นวายในช่วงเช้าจบลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเกิดความวุ่นวายในช่วงบ่ายขึ้น เมื่อใครบางคนปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับพายุอารมณ์ “มาทำอะไรที่นี่” เสียงเข้มของเจ้าของห้องที่วันนี้ตัดสินใจหยุดงานเพราะอดห่วงคนป่วยที่ถูกเขาบังคับให้ลุกจากเตียงมานั่งดูนั่งด้วยกันที่ห้องนั่งเล่นเอ่ยขึ้นก่อนจะจ้องมองคนที่ ‘ฝืนกฎ’ อย่างไม่ชอบใจ หลายครั้งแล้วที่หล่อนทำในสิ่งที่เขาสั่งห้าม คำถามที่อยากรู้ตอนนี้ คืออะไรทำให้คนตรงหน้าคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ที่จะเสนอหน้ามาที่นี่! “ทำไมทรายจะมาที่นี่ไม่ได้คะ ในเมื่อทรายก็เป็นเมียอีกคนของพี่เหมือนกัน!” คำบอกเล่านั้นสร้างความตกใจแก่ปาจรีย์ไม่น้อย ต่างจากคนข้างกายที่นอกจากจะไม่สะทกสะท้านต่อคำประกาศกร้าวนั้นแล้วเขายังหัวเราะ ราวกับว่ามันคือเรื่องตลกสุดเท่าที่ชีวิตเคยได้ฟังมาก็ไม่ผิด “หึ เมียเหรอ เธอคงไม่ได้หมายถึงคืนนั้นที่เธอกับแม่แท้ๆ ของฉันรวมหัวกันวางยาสลบฉันหรอกใช่ไหม!” ใช่ ผู้หญิงคนนี้กับแม่ของเขาพยายามที่จะจับเขาเพื่อหวังสมบัติ และครั้งนั้นเป็นเพียงครั้งเดียวที่เขาเพลี่ยงพล้ำเผลอดื่มน้ำในบ้านหลังนั้นเข้าไป ก่อนจะหลับสนิททั้งคืน มารู้สึกตัวอีกที ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องของลูกติดสามีใหม่แม่ตัวเอง ทั้งสองคนพยายามเรียกร้องให้เขารับผิดชอบ แต่เขากลับเลือกที่จะลากหล่อนไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล และผลที่ออกมาก็เป็นอย่างที่คิด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในคืนนั้น เพราะเขาถูกวางยานอนหลับชนิดรุนแรงทำให้หลับเป็นตาย ซึ่งอย่าว่าแต่แรงที่จะลุกขึ้นมาปลุกปล้ำใครเลย แม้แต่แรงจะลืมตาขึ้นยังยากลำบาก “พี่เสือพูดอะไร ทรายไม่รู้เรื่อง พี่จะปัดความรับผิดชอบไม่ได้นะคะ พี่ได้ทรายเป็นเมียแล้ว พี่ต้องแต่งงานกับทราย ถ้าอยากมีลูกนักทรายมีให้ก็ได้!” จะกี่สิบคนเธอก็พร้อมมีให้เขาทั้งนั้น ขอแค่เขายอมแต่งงานกับเธอ ขอแค่ให้เธอได้เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา เธอยอมทำทุกอย่าง! “ฉันไม่ต้องการลูกที่ได้มาจากผู้หญิงสกปรกอย่างเธอทรายมาศ กลับไปซะ และอย่ามาเหยียบที่นี่อีก ถ้ายังได้อยากเศษเงินของฉันอยู่!” “พี่เสือ! เพราะมันเหรอคะ มันมีอะไรดี หน้าตาก็งั้นๆ หรือว่ามันเก่งเรื่องอย่างว่าพี่ถึงได้เลือกมันแทนที่จะเป็นทราย!” คำกล่าวหานั้นรุนแรงเสียจนคนถูกว่าถึงกับหน้าเสีย ต่างจากดนัยภัทรที่เริ่มหมดความอดทนกับคนตรงหน้า และเมื่อไหร่ที่ความอดทนของเขาหมดลง หล่อนจะได้รู้ ว่าผลของการลองดีกับคนอย่างเขาจะต้องพบกับจุดจบแบบไหน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more