Chapter 6: Graduation Day Part 1
2121 Words
Margaux's POV
After Jen accompanied me for five long hours ay umuwi na siya para daw mag beauty rest. Ayaw daw niyamg ma stress dahil sa akin kasi to do yung reklamo ko about sa dress na gagamitin ko bukas.
Paano na yung dress ko? Hapon na pero wala paring update from mom, paano na 'to? Kasi naman, nakakainis talaga bakit ang kupal nung designer tapos yung crew niya!!
Dapat maganda din yung susuotin ko bukas para magandahan si Adrian sa akin pero bakit ganito? Naiiyak na talaga ako, I hate this situation. Hindi na talaga ako bibili sa designer na iyon!
I'm throwing tantrums within my mind when I heard a knock outside.
"Ma'am Margaux, may delivery boy po sa baba. Bumaba na daw po kayo para I receive yung parcel niyo." Sabi nung maid sa labas ng room ko.
Parcel? Could it be? Andito na ba yung susuotin ko bukas?!
Oh God!!
"Coming!" Excited na sigaw ko habang patakbong lumabas sa room ko.
"Ma'am Margaux?" Tanong nung delivery boy kuno.
"Yes, ako nga." Sabi ko habang hinihingal dahil sa pagtakbo.
"Eto na po iyong package niyo, paki receive nalang po." Sabi nung lalaki.
"Okay." I said then I signed the receiver with my name on it.
"Thank you ma'am." Sabi naman nung lalaki.
"Wait, let me check it muna. Baka iba itong nasa loob ng box." Sagot ko naman sa lalaki.
I need to call mom first.
"Mom andito na yung...." She cut me off.
"Oh god! I was about to call you honey. Sorry but the designer can't deliver it, sabi niya hindi nila pwedeng I deliver as of now. I'm so sorry honey, pumunta ka muna sa MOA tapos mag hanap ka ng pwede mong gamitin bukas, I'm really sorry honey." Mom said apologetically but andito naman yung package. The dress is here, I don't understand.
"But mom, I don't understand bakit may delivery boy dito sa bahay natin? Sabi niya para sa akin daw yung parcel na dineliver niya." Takang tanong ko kay mom habang nakatingin sa nag deliver na lalaki.
"What? How is that even possible? I just talked to the designer and she said they can't deliver it to you." Sagot naman ni mom na halat ang confused din.
"Wait mom, I'll just talk to the delivery boy." I told mom.
"Uhmm, kuya sure po ba kayo na sa akin po itong package na ito? Baka po ibang Margaux?" Tanong ko sa lalaki.
Pero kung hindi para sa akin bakit Margaux Diaz yung naka sulat na receiver? Hindi ko talaga gets kung ano yung nangyayari.
"Yes ma'am, para sa inyo po talaga iyan. Kanina lang po may nagpa arrange ng delivery, actually nag bayad po yung sender ng malaking halaga basta maipadala lang po sa inyo itong package." Sagot nung lalaki.
So sino yung nagpa dala?
"May I ask kung sino yung nagpa dala?" Tanong ko sa lalaki.
"Hindi ko po alam. Yung babaeng employee po iyong nag bigay sa akin tapos sabi niya sa inyo daw po ito." Sagot naman nung lalaki.
Okey? Mas lalo pa akong naguluhan like who would give me a dress tapos hindi sasabihin ang pangalan?
"Ahhh okey. I can't accept this." Sabi ko sa lalaki.
"Ma'am, tanggapin niyo na please. Mawawalan daw po ako ng trabaho kapag hindi niyo tinanggal, maawa naman po kayo sa akin." Pagmamakaawa nung lalaki.
Sino ba kasi yung nag bigay sa akin ng dress? Tapos kapag hindi ko tinanggap ay mawawalan ng trabaho itong delivery boy? Ghad, so wala akong choice kundi tanggapin nalang yung package?
"Alright, kargo de konsensya ko pa kapag nawalan ka ng trabaho. Sige alis ka na bago mag-iba yung isip ko." Sabi ko sa lalaki.
"Maraming salamat po ma'am. Hindi po kayo magsisisi sa pag tanggap dyan." Sabi nung lalaki tapos umalis na siya sa pamamahay namin.
Pumasok na ako sa loob tas umupo sa may sofa para buksan yung package. Paano nalang kapag pangit yunh dress edi it's too late para maka bili pa ng bago.
This dress should meet my expectation or else...
"WOW."
Iyan lang yung nasabi ko nung nakita ko yung itsura ng dress. Ghad, I cant say anything. I'm totally speechless dahil sa ganda ng dress na ito.
Kulay white siya tapos above the knee. Its sleeveless with a hole in front tapos yung design siya ay gold and malambot pa yung cloth niya. In short the dress is simple yet elegant, yung parang conservative looks but It gives a decent impression. Sa tingin palang ay kasyang kasya na ito sa akin, it will fit perfectly on me. Mas lalong lilitaw ng puti ko kapag ginamit ko ito and bagay din naman sa hairstyle ko.
Kung sino man ang nagpadala sa akin nito, I'm so thankful. Pero sino kaya yung nagpadala sa akin?
Maybe one of my titas, cousins or one of my friends?
Or baka si Matt na naman? Lagi niya akong binibigyan ng kung ano ano kaya pwedeng siya din yung nag bigay sa akin nito. Kung siya man yung nagpadala sa akin then tatanggapin ko muna, ngayon lang naman eh. Wala ng next time.
But I'm still confused kung sino, kung si Matt nga then he will nag me to hell para tanggapin ito like he always do.
"Wala naman na akong choice kundi tanggapin nalang." I just shrugged my shoulders and sighed.
Besides, wala din naman kasi talaga akong gagamitin eh. Take it or leave it, that's it.
***FAST FORWARD
Graduation day na namin ngayon at sobra akong kinakabahan! Naiihi na nga ako dahil sa kaba not because many people will be watching me when I'll deliver my speech but because Adrian is here!
I'm afraid to make a single mistake all through our graduation ceremony.
5 am palang ay gising na ako kaninang umaga para I review ulit yung speech ko, I need to deliver it perfectly. 5 pm ang start ng graduation namin kaya todo handa naman ako. Mommy E and Ghandara did our make up tapos sila din yung nag ayos sa buhok namin ni Jen. Light lang yung make up ko kasi white naman yung susuotin kong dress tapos yung hairdo ko naman ay simple lang din. Naka half braid yung buhok ko tapos may mga strand na naiwan sa mukha ko, nagmukha akong matured ng konti.
"Yiee, ang ganda ganda mo beech! Okey, I'm so damn sure na papansinin ka ni kuya Adrian." Nakangiting sabi ni Jen.
Okey what happened to her bashing skill? She's wierd.
"Oh? Akala ko aasarin mo na naman ako." Sagot ko naman sa kanya.
"Duh beech, hindi muna kita aasarin ngayon. Masyado kang maganda eh, nahiya yung bibig ko bigla." Jen replied.
"Wow, that's new." I replied with sarcasm.
"I'm sure Adrian will be speechless kapag nakita niya ang kagandahan mo baby gal." Masayang komento ni mommy E.
"Sana nga mommy E. I put a big effort on this one." I replied.
I just really hope na pansinin ako ni Adrian kahit ngayon lang.
Naka upo kami dito sa closed gymnasium ng school namin kasi dito gaganapin yung graduation namin.
"Ladies and gentlemen please form your line according to the students' family name. The ceremony is about to start, thank you very much." Our principal announced in front.
"Arat na tayo beech." Sabi ko kay Jen.
"Let's go, see you later mommy E and Ghandara." Pamamaalam ni Jen kila mommy E.
"See you sa picture taking baby gals." Sabi ni mommy E.
"Bye baby gals, mwah." Sabi naman ni Ghandara.
"Byers." I said then hinanap ko na si dad para sa entrance procession.
Luminya na kami according to our family name and I can say the queue is too long. Ang haba ng pila, abot hanggang doon sa main entrance ng gymnasium. Buti nalang nasa medyo harap kami because my family name starts with letter D.
"You look gorgeous honey." Sabi ni dad habang nakatingin sa akin.
"Thank you po dad. Mana po ako sa inyo ni mom." I replied to him with a sweet smile pestered on my lips.
"Congratulations by the way, I'm so proud of you anak." Sabi ulit ni dad.
"Thank you so much."
After that short talk with dad, the music echoed all over the place so we started marching.
Noong tinawag na yung pangalan ko ay pumunta kami sa harap tapos nakipag shake hand sa principal namin then pumunta na kami sa assigned chairs namin. Separated yung upuan naming mga graduates sa upuan ng parents namin.
Natapos na yung entrance procession pero hindi parin ako mapakali kasi hindi ko pa nakita si Adrian. Pupunta ba talaga siya or baka hindi na naman? Busy siya masyado kaya baka hindi na siya pupunta, nakaka lungkot naman.
Masasayang na naman yung effort ko kapag hindi siya pumunta. Baka na naman kasama nya yung b***h niyang girlfriend? Nakakainis talaga, kahit ngayon lang sana pupunta si Adrian.
Do I really need to beg?
Ang dami kong iniisip kaya hindi ko na Malayan na awarding of medals and trophies na pala.
"Bakit ang bilis naman ata ng ceremony?" Tanong ko kay Bobby, my batchmate.
"Ha? Ang tagal nga eh." Sagot naman niya.
"Ohhhhh, okey. Ang dami ko kasing iniisip kaya hindi ko napansin na awarding na pala, haha." Sabi ko kay Bobby tapos tumawa ako.
"Nakita ko kanina na tulala ka kanina, ano bang iniisip mo?" Tanong niya sa akin.
"Nothing, kinakabahan lang ako." Sagot ko naman
"Huy, tinatawag ka na sa harapan Margaux." Kinalabit ako bigla ni Rocky.
"Ha? Oh god!" Sabi ko then tumayo agad ako tapos nag lakad papunta sa harap.
"Congratulations Ms. Diaz." Sabi nung principal namin tapos isinabit sa leeg ko yung medal, a gold one.
"Thank you po." I replied to him tapos bumalik na ako sa upuan ko.
"Be attentive, baka tawagin ka na naman para sa Veledictorian Adress mo." Sabi sa akin ni Bobby.
"Yeah." I replied lazily.
"So where will you study sa next na pasukan?" Tanong ni Rocky sa amin ni Bobby.
"Sa Amsterdam ako mag kokolehiyo. I will be studying Architecture there." Bobby replied.
Ako? Saan kaya ako mag kokolehiyo? I can't leave Adrian here, ayoko. Hindi pa kasi kami nag-uusap nila mommy kung saan ako mag-aaral ng kolehiyo.
"How about you Margaux?" Rocky asked me.
"Uhhhh, I'll study here perhaps?" Hindi siguradong sagot ko sa kanila.
They just frowned while looking at me.
"What, did I say something wrong?" I asked them.
"Hindi ka sure kung saan ka mag-aaral? Really Margaux? Our batch's valedictorian didn't have any plans for college?" Bobby told me.
AKO lang ba ang walang plano para sa kolehiyo? Nakakahiya naman.
"Hindi pa kasi kami nag-uusap nila mom but I intended on staying here and take up Business Management since ABM naman ang strand ko." I replied to them.
"Okey, akala ko sa abroad ka mag kokolehiyo. I don't know that you're that patriotic Ms. Valedictorian." Sabi ni Rocky tapos tumawa sila ni Bobby pero hindi malakas, mahirap na baka mapagalitan pa kami.
"Well, I guess I just love my country that's why." I joked back tapos mahina kaming tumawa na tatlo.
"Shhh, tigil na. Baka mapagalitan na talaga tayo." Sabi ni Bobby.
"Ladies and gentlemen let's give a round of applause to Ms. Jenny Carter as she deliver her Salutatorian Address." Sabi nung emcee tapos pumalakpak kaming lahat.
"Whoooo, go Jen." Our batch cheered her up.
"Go beech!" I shouted at her tapos tumingin siya sa akin.
Jen started talking habang nakatingin sa upuan ng parents niya. She's getting emotional habang nagsasalita siya sa harapan.
Jen might be bitchy but she's caring and warm, that's why I love her.
"And for my beech best friend who always cares for me, thank you very much for being there for me. I love you beech." Jen said while looking at me with teary eyes.
Awwww, naiiyak na din ako dahil sa sinabi ni Jen. She's so warm.
I mouthed "I love you too" while looking back at her.
Her speech continued tapos maya maya na din ay natapos na siya.
Nagpalakpakan kami after Jen delivered her speech. Ako na yung susunod, oh god!
I once again a roam my eyes around but I can't find Adrian. Baka naman nasa likod siya? Sana talaga nasa crowd lang siya, I really hope hell listen to my speech. Nakaka dismaya kapag wala yung taong pinanghuhugutan mo.
HE'S MY INSPIRATION FOR GOODNESS SAKE!
"Once again let's give a clap for the batch's Valedictorian, Ms. Margaux Diaz as she deliver her Veledictorian Address. Please stand as we welcome her on the stage." The emcee said pero parang nawala yung excitement ko.
I don't think Adrian is here, I guess this is an another collection of my sad days.
Adrian why?
- Writer
