เดินเข้าถ้ำเสือ
1043 Words
30 นาทีต่อมา
"ป่ะ..ถึงแล้ว"เมื่อถึงโรงแรมที่จองไว้ ไนท์ก็อุ้มเพลงขิมลงจากตัก ก่อนที่เขาจะลงจากรถและส่งมือให้หญิงสาวจับ พอเพลงขิมลงจากรถได้ เขาก็ถอดเสื้อสูทของตัวเองคลุมไหล่ให้กับเธอในทันที
"เอาเสื้อมาคลุมให้ฉันทำไม"
"อากาศเย็น เดี๋ยวไม่สบาย"
"แล้วนายล่ะ"ถ้าเขาสละเสื้อให้เธอ แล้วเขาล่ะจะใส่อะไร
"ไม่เป็นไรหรอก เข้าข้างในกัน"ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ให้กับเพลงขิม ก่อนจะวาดมือโอบรอบเอวคอดแล้วเดินเข้าข้างในพร้อมกัน
"ให้มันน้อยๆ หน่อย"ไนท์พูดเสียงดุ เมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินแจกยิ้มให้กับหนุ่มตาน้ำข้าว
"ก็เค้ายิ้มให้ ฉันก็แค่ยิ้มตอบ เดี๋ยวเสียมารยาท"เพลงขิมเชิดหน้าตอบ ไม่เกรงกลัวเสียงดุๆ ของคนข้างๆ เลยแม้แต่น้อย ตลอดทางที่เดินผ่าน ใครส่งยิ้มให้เธอก็ส่งยิ้มตอบ โดยไม่สนใจว่าตอนนี้คนตัวโตจะมีสีหน้าบึ้งตึงเพียงใด
"อ๊ะ! แน่นไปแล้วนะ มันหายใจไม่ออก"เพลงขิมตีมือใหญ่ที่กอดรัดเอวเธอแน่นขึ้นจนตอนนี้เธอแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว แถมตัวเธอและเขาก็ชิดกันจนแทบไม่มีพื้นที่ว่าง
"ก็ใครใช้ให้ส่งสายตาให้ผู้ชายไปทั่ว"ไนท์บอกเสียงเข้ม อยู่ไหนก็ไม่วายทำเรื่องให้เขาโมโหอยู่เรื่อย
"ชิ!"เพลงขิมเลิกต่อปากต่อคำ แล้วเดินตามเขาไปเงียบๆ เพื่อขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบน
เพลงขิมมองหน้าเขาอย่างไม่ไว้ใจ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เขากลับพาเธอเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องๆ หนึ่ง ซึ่งเขาไม่ได้จองโต๊ะที่ชั้นดาดฟ้าอย่างที่เธอคิดไว้ แต่เขาดันจองห้องสวีทสุดหรูชั้นบนสุดแทน!!
"นายพาฉันมาที่ห้องนี้ทำไม ทำไมไม่ไปกินที่ห้องอาหาร"
"ที่นั่นคนเยอะ กินที่นี่แหละ ส่วนตัวดี"พูดจบก็ใช้มือดันหลังเพลงขิมให้เข้าไปด้านใน แต่หญิงสาวก็ยังขืนตัวเอาไว้ ไม่ยอมเดินเข้าไปง่ายๆ
"ฉันไม่อยากกินที่นี่ ฉันอยากกินที่ห้องอาหาร"
"ทำไม..ขิมไม่กล้าอยู่กับไนท์สองต่องสองหรอ ขิมกลัวไนท์?"ชายหนุ่มเมื่อเห็นอาการตื่นๆ ของคนตัวเล็กจึงเอ่ยเย้า เขาก้มหน้าให้อยู่ในระดับเดียวกันกับใบหน้าเนียน ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เธออีกนิด ก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างกวนๆ
"ฉันจะกลัวนายทำไม"เพลงขิมเชิดหน้าตอบ
"ถ้าไม่ได้กลัวไนท์ งั้นก็แสดงว่าขิมกลัวตัวเองสินะ"ชายหนุ่มยืดตัวยืนเต็มความสูง ใช้มือกอดอกพิงขอบประตูจ้องมองคนตัวเล็กที่พยายามหาข้ออ้าง ไม่ยอมเข้าห้อง
"ฉันจะกลัวตัวเองทำไม ประสาทป่ะ"
"ก็กลัวตัวเองจะอดใจทำอะไรๆ ไนท์ไม่ได้ไง"
"จะบ้าหรอ ฉันจะไปทำอะไรนายห๊ะ!"หญิงสาวถลึงตาใส่ชายหนุ่ม คนบ้าอะไร หลงตัวเองชะมัด คิดว่าเธอพิศวาสเขานักรึไง
"ก็แล้วทำไมไม่ยอมเข้ามาล่ะ คนเก่งแบบขิมไม่กลัวอะไรอยู่แล้วนี่ กะอีแค่กินข้าวสองต่อสองในห้องจะไปกลัวอะไร จริงมั้ย?"ไนท์พูดท้าทาย เพลงขิมน่ะ เป็นคนชอบเอาชนะ โดยเฉพาะกับเขา เธอจะไม่เป็นฝ่ายยอมแพ้หรือเสียหน้าเด็ดขาด
เพลงขิมเมื่อโดนท้าทายก็รู้สึกฉุนขึ้นมาทันที เธอไม่ได้กลัวเขาสักหน่อย คนตรงหน้ามีอะไรให้เธอกลัวกัน ที่ไม่ยอมเข้าไปข้างใน ก็เพราะไม่อยากอยู่กับเขาสองต่อสองในที่ลับตาคนก็เท่านั้น
"โอเค ถ้าขิมกังวลมากเราไปที่อื่นกันก็ได้ เงินที่เสียไปก็ช่างมันเถอะ"
"ก็หลีกไปสิ ยืนขวางทางอยู่ได้ ฉันจะเข้าไปได้ยังไง ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ"
"หึๆ เชิญครับ"ชายหนุ่มเบี่ยงตัวให้คนตัวเล็กเดินเข้าไป เขายกยิ้มพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ ก่อนจัดการปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา เพราะคงอีกหลายชั่วโมงกว่าเขาและเธอจะได้ออกไปจากห้องนี้
ภายในห้องพักถูกตกแต่งไว้อย่างหรูหรา ตรงมุมกระจกใสที่สามารถมองเห็นวิวเมืองยามค่ำคืน มีโต๊ะอาหารถูกจัดเรียงไว้เป็นที่เรียบร้อย รอแค่พนักงานนำอาหารมาเสิร์ฟเท่านั้น
"ขิมนั่งก่อน หิวรึยัง"ชายหนุ่มเลื่อนเก้าอี้ให้คนตัวเล็ก รอจนเธอนั่งเรียบร้อยแล้ว จึงย้ายตัวเองไปนั่งฝั่งตรงข้าม
"ไม่"ตอบเขาเสียงห้วน
"ไม่เกินห้านาทีอาหารน่าจะมา รอก่อนนะ"เพลงขิมไม่ได้ตอบอะไร เธอมองออกไปนอกกระจกชื่นชมวิวเมืองที่ระยิบระยับไปด้วยแสงสี สิ่งที่เห็นมันทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายจากอารมณ์ขุ่นมัวก่อนหน้าได้ดีเลยทีเดียว
ไม่ถึงห้านาทีอย่างที่เขาบอก พนักงานก็นำอาหารมาเสิร์ฟ พร้อมทั้งไวน์อีกหนึ่งขวดใหญ่ เพลงขิมลากสายตาดูอาหารที่อยู่บนโต๊ะ พร้อมนึกในใจ นี่มันมีแต่ของที่เธอชอบกินทั้งนั้นเลยนี่นา
"ตามสบายนะ"ไนท์ผายมือบอกเพลงขิมให้ลงมือทานได้เลย เขาเปิดขวดไวน์ก่อนจะรินใส่ทั้งแก้วของเขาและแก้วของเธอ
"รสชาติเป็นไง พอทานได้มั้ย"
"ก็อร่อยดี"ตอบเขาไปส่งๆ แต่ความจริงอาหารมันอร่อยมากๆ เลยแหละ ไม่อยากจะชมแต่ก็ต้องบอกว่า เขาเลือกโรงแรมได้ดีจริงๆ ห้องสวย วิวดี อาหารอร่อย
"กินเยอะๆ นะ"ชายหนุ่มส่งยิ้มให้กับเธอ ก่อนต่างคนต่างกินไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีก แต่ชายหนุ่มก็ยังลอบมองเพลงขิมอยู่เรื่อยๆ เขายิ้มออกมาเมื่อดูเหมือนว่าคนฝั่งตรงข้ามจะเอ็นจอยกับอาหารมื้อนี้อยู่ไม่น้อย ดูได้จากการที่เธอเคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มป่อง พร้อมพยักหน้าขึ้นลงไปมากับตัวเอง เป็นภาพที่เห็นแล้วอดยิ้มตามไม่ได้เลยจริงๆ เอ็นดู
- Writer
