ตอนที่2 จูบ
1052 Words
"คืนนี้กูจะไปคลับ ดื่ม แล้ว ดูด เมาแล้วขับ ไม่กลับไปพักที่คอนโดของใคร"มือหนาเสยผมขึ้นลวกๆด้วยความร้อน ท่าทางเย็นชา สายตาที่ลุ่มลึกทำให้ชายหนุ่มมีเสน่ห์น่าค้นหา ครีมใสมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยหางตาหมั่นไส้อยากข่วนใบหน้าหล่อๆให้เป็นรอยแผลเป็นนัก ชอบพูดจาให้เธอน้อยใจอยู่เรื่อย
"อยากไปไหนก็ไป ถ้าตับแข็งตายครีมไม่ไปเผาหรอก"ครีมใสสะบัดหน้าหนีรู้ดีคำว่าดื่มและดูดของไฟที่พูดออกมาคืออะไร คงไม่พ้นเหล้ากับบุหรี่ รู้ว่าไม่ดียังพากันเอามันเข้าสู่ร่างกาย
ครีมใสลุกขึ้นจากตัก หยิบหนังสือที่อยู่บนโต๊ะพร้อมกับคว้าสมุดเล่มเล็กที่อยู่ในมือหนา เดินจ้ำอ้าวโบกเรียกแท็กซี่กลับไปคอนโดด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ยอมรับว่าโกรธที่ถูกพูดประชดประชันใส่แบบนี้ ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบแต่ไฟก็ยังทำ
อดีตที่เลวร้ายทำให้เธอเกลียดบุหรี่และของมึนเมาที่สุด ครีมใสเป็นลูกสาวคนเดียวของท่านสมโภชกับคุณหญิงสุณี ท่านสมโภชพ่อของเธอชอบสังสรรค์ ชอบดื่มเหล้าเคล้านารีและชอบบุหรี่ที่สุด คุณหญิงสุณีก็มักจะห้ามด้วยความเป็นห่วงแต่ท่านก็ไม่ฟัง บางครั้งทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมือทำร้ายร่างกาย เป็นภาพจำที่ครีมใสทรมานหัวใจเป็นที่สุด
สุดท้ายเพราะฤทธิ์ของมึนเมาเหล่านั้น ทำให้ท่านสมโภชพาคุณหญิงสุณีผู้เป็นภรรยาที่นั่งรถกลับจากงานเลี้ยงแหกโค้ง จนทั้งสองจากโลกใบนี้ไปอย่างไม่มีวันหวนกลับเมื่อสามปีก่อน
ทำเอาเด็กสาวถึงกับสะเทือนใจ ป่วยไข้เข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น จิตใจเปราะบางได้รับการกระทบกระเทือนจนถึงขั้นต้องพึงจิตแพทย์อยู่พักใหญ่
สามปีที่ไฟสัญญาต่อหน้าหลุมศพท่านทั้งสองด้วยหัวใจอันหนักแน่นและแน่วแน่ว่าจะดูแลครีมใสด้วยชีวิต จะเป็นบ้านให้ครีมใสพักพิงทั้งยามทุข์และยามสุข…
ครีมใสถูกส่งให้ไปเรียนที่ออสเตรเลียตั้งแต่เล็กๆ เหตุเพราะเธอไม่ใช่ลูกรักของท่านสมโภช ท่านมักจะมองว่าเธอคือภาระและตัวซวยที่เกิดมาทำให้บริษัทที่เคยเจริญรุ่งเรืองตกต่ำถึงขีดสุด แต่ท่านกลับไม่ย้อนมองดูตัวเองว่าต้นเหตุที่แท้จริงแล้วคือตัวท่านเองที่บริหารงานพลาด ถึงทำให้บริษัทขาดทุนย่อยยับ
เมื่อครีมใสอายุครบสิบห้าปีคุณหญิงสุณี จึงย้ายให้เธอมาเรียนที่เมืองไทยในโรงเรียนเอกชนที่ราคาแสนแพง ครีมใสต้องปรับตัว ใช้ชีวิตอยู่ในกฎระเบียบที่เคร่งครัดของทางบ้าน ที่โรงเรียนเธอมักจะถูกกลั่นแกล้งถูกเอารัดเอาเปรียบอยู่ตลอดเวลา เธอร้องไห้เสียน้ำตาไปกับโรงเรียนแห่งใหม่อยู่บ่อยครั้ง ถูกหมั่นไส้ถึงขั้นถูกทำร้ายร่างกายด้วยการเอาปลายปากกาจิ้มที่แขนหลายจุด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่เคยปริปากพูดหรือฟ้อง
ไฟ ลีวาย และเจได เป็นอัศวินขี่มาขาวคอยช่วยเหลือครีมใสตลอดเวลาที่อยู่โรงเรียน จนกลายเป็นกลุ่มแก๊งที่สาวๆหลายๆคนต้องอิจฉาครีมใส
"ก็รู้ว่าครีมมันไม่ชอบมึงจะพูดทำไม"ลีวายว่าขึ้น รู้แหละว่าไอ้เพื่อนตัวดีคงเผลอพูดจนทำร้ายความรู้สึกของอีกคน ครีมใสไม่ชอบให้พวกเขาดื่มเหล้าสูบบุหรี่ ไม่มีใครฟังหรอกแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กเห็น
CONDOKRIMSAI
ร่างบางที่อยู่ในชุดนักศึกษาล้มตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม คว้าภาพถ่ายที่เป็นดั่งดวงใจเข้ามาสวมกอดทั้งน้ำตา คิดถึง อยากโอบกอด แต่สิ่งที่ได้สัมผัสคือภาพถ่ายที่ไร้ตัวตนของบุพการี
"ครีมคิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่นะคะ ขอโทษที่เกิดมาเป็นภาระและตัวซวยทำให้บริษัทของเราตกต่ำ ทำให้คุณพ่อคิดมากจนต้องดื่มเหล้าอย่างเมามายจนทำให้เกิดอุบัติเหตุ ครีมขอโทษ "
น้ำตาเม็ดเล็กรีวงไหลโอบกอดภาพถ่ายอย่างเดียวดาย ครีมใสมักจะเสียใจและเจ็บปวดทุกครั้งเมื่อมีประโยคที่ทิ่มแทงมาสะกิดก้อนเนื้อหัวใจ เด็กสาวขดอยู่บนเตียงกว้างโดยมีภาพถ่ายอยู่ในอ้อมอก ห้องนอนที่กว้างใหญ่ทำให้เธอรู้สึกเคว้งคว้าง มีเพียงความเหงาและความเดียวดายคอยโอบกอดเท่านั้น
ครีมใสหลับลงทั้งน้ำตา เวลาผ่านไปเกือบสามชั่วโมงที่เธอยังหลับใหล ไฟที่มีคีย์การ์ดเข้าออกยังกับตัวเองเป็นเจ้าของคอนโดคอยๆผลักประตูเข้ามา ภาพตรงหน้าทำเอาเขารู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย พูดเล่นจนสนุกปากแต่กลับกำลังทำให้อีกคนทุกข์ใจจมอยู่กับอดีตที่เลวร้าย เป็นเขาอีกครั้งที่ขุดปมอดีตเลวร้ายของครีมใสขึ้นมา
ไฟดึงภาพถ่ายออกจากอ้อมกอดของคนตัวเล็กที่มีสถานะเป็นเพื่อนสนิท แต่หัวใจเขานี่สิไม่รู้ว่าไม่สนิทคิดไม่ซื่อตั้งแต่เมื่อไร เขาดูแลครีมใสมาตลอดหลายปีชนิดว่ารู้ใจกันทุกอย่าง แม้แต่ชุดชั้นในยังซื้อมาให้ไม่เคยผิดไซซ์
เปลือกตาที่หนักอึ้งค่อยๆเปิดปรือ คนตัวเล็กกำลังขยับตัวหนีแต่ก็ถูกตรึงด้วยลำแขนแกร่งที่แข็งแรงกว่า ร่างสูงที่อยู่ในชุดนักศึกษาโน้มใบหน้ากดจูบปากอิ่มที่ขึ้นสีไร้ลิปสติกเคลือบทา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการจูบ ทั้งสองมักจะสัมผัสกันแบบนี้เสมอ เพื่อปรับความเข้าใจ
"ไฟสูบบุหรี่มาเหรอ"เมื่อปากเล็กได้รับอิสระเธอจึงรีบถามโดยที่ไม่ได้ทันสังเกต ถ้าอีกคนตอบว่าใช่เธอคงเสียใจน่าดู ทั้งที่เคยห้ามขอร้องแล้วก็ยังทำนั่นแสดงว่าคำพูดของเธอไม่สำคัญพอ ลำแขนหนายังตรึงร่างบางให้อยู่กับที่โดยไม่ให้ขยับหนีไปไหน ทว่าใบหน้าหวานกลับหลับตาลงอย่างไม่ยอมมองหน้าคนที่กักขังเธออยู่
"แล้วที่จูบกับแลกลิ้นไปเมื่อครู่ได้กลิ่นมันหรือเปล่า"
- Writer
