2 สัปดาห์ผ่านไป
ณ.ประเทศไทย จังหวัดภูเก็ต
ร่างสูงใหญ่เจ้าของหุ่นนายแบบ แผงอกเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นตึง และไรขนอ่อนสีอ่อนที่ขึ้นลามเลียไปทั่วบริเวณกล้ามอกงามที่เปลือยเปล่าของ เซบาสเตียน วิลสัน สวมใส่กางเกงยีนสบายๆ เปลือยแผงอกให้สะท้อนกับแสงแดดของประเทศไทยกลางทะเลอันดามัน ในเขตจังหวัดภูเก็ต ชายหนุ่มกำลังขับเคลื่อนเรือยอร์ชคันงาม
ท่ามกลางน้ำทะเลสีครามเข้มพร้อมจิบเบียร์เย็นเฉียบด้วยความเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศอันสวยงามที่รายล้อมตลอดเส้นทางของการขับเรือยอร์ชส่วนตัวของเขา
ภายหลังเสร็จสิ้นการทำงานที่เข้าขั้นวิกฤตระดับปานกลางก็ว่าได้ เมื่อเขาต้องบินมาที่ประเทศไทยเป็นการด่วนเพื่อแก้ไขสถานการณ์แท่นขุดเจาะระเบิด และต้องตรากตรำทำงานมาถึง สองสัปดาห์เต็มๆ จนกระทั่งเหตุการณ์ต่างๆ เริ่มคลี่คลายไปในทางที่ดี ซึ่งบริษัทของเขาต้องจ่ายเงินให้แก่ผู้เสียชีวิตทั้ง 21 คน ในตัวเลขที่สูงลิบลิ่วเลยทีเดียว
แต่ผลที่ได้รับตอบกลับมา นั้นก็คือความพึงพอใจของทุกฝ่ายและบริษัทฯ ไม่เสียดุลส่วนต่างเท่าใดนัก เนื่องจากมีประกันภัยรองรับเอาไว้ทุกช่องทางจึงทำให้ตัวเลขยังไม่ขาดดุลเสียทีเดียว
“ไอ้เสือเอาผู้หญิงควงแก้เครียดไหม!”เสียงของเพื่อนรักตะโกนก้องมาจากเคบินใต้ท้องเรือ ท่ามกลางลมกรรโชกแรงกลางทะเล
“เอาอะไรนะ!”เซบาสเตียนตะโกนตอบกลับไปฝ่ากระแสคลื่นลมแรง
“เอาผู้หญิง!”ฝ่ายเพื่อนรักตะโกนตอบกลับไปท่ามกลางแรงลมเช่นกัน
“ฟังไม่รู้เรื่องเลยวะ จะเอาคุนหมิงทำไมวะ” ชายหนุ่มบ่นพึมพำก่อนจะส่ายหน้าเพราะตะโกนโต้ตอบกลับไปกลับมา แทบจะฟังไม่รู้เรื่องก่อนจะเอ่ยตัดบทเพื่อนรักกลับไป
“ตามใจ!”ชายหนุ่มตอบกลับไปตามความคิดของเขา
“ตรูว่าแล้วถ้ามันตอบปฏิเสธ แสดงว่าไอ้อาการของโรคอกหักกลับมากำเริบ เดี๋ยวพ่อจัดให้เลยเพื่อน เอาให้ลืมแม่ผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ ที่ทำให้แกต้องอกหักรักคุดไปอีกนานเลย เอาแบบผิวสีแทน สวย หุ่นดี เริ่ด จนลืมไม่ลงเลยละเอ็ง”
อารอน กระหยิ่มยิ้มย่องให้กับตัวเอง ก่อนจะกดคลิกผ่านเวปไซด์ที่มีเครือข่ายอยู่ทั่วโลก ซึ่งเป็นนายหน้าจัดหาเพื่อนเที่ยวเฉพาะชาวต่างชาติโดยเฉพาะ
“สำเร็จ! เวลาต่อไปฉันจะได้สำเริงสำราญให้หายเครียดสักทีทำงานมาตลอดสองอาทิตย์ น้ำล้นท่วมตัวไปหมดแล้วเว้ย”อารอนกล่าวพร้อมฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี พร้อมปีนขึ้นไปด้านบนก่อนจะกอดคอเพื่อน
“เรียบร้อยแล้วเพื่อน....ข้าติดต่อ ผู้หญิงไว้ให้แกควงคลายเหงาช่วงที่พวกเราพักผ่อนอยู่ในประเทศไทย คัดมาแบบเด็ดๆ ทั้งนั้นเลย”อารอนบอกกับเพื่อนรัก
คำกล่าวของเพื่อนซี้ทำให้เซบาสเตียนหันกลับมามองหน้าทันที ด้วยความงุนงง
“แกเอามาทำไมวะ ใครบอกว่าข้าอยากได้ผู้หญิงควงช่วงที่กำลังพักผ่อน”ชายหนุ่มเอ่ยถามกลับไป
“อ้าว! ก็ข้าตะโกนถามแกเมื่อกี้ว่าจะเอาผู้หญิงควงแก้เหงาไหม เอ็งบอกว่าตามใจอย่างไงละวะเพื่อน”อารอนบอกเพื่อนรักกลับไปทันที
คำตอบของอารอนเล่นเอาอีกฝ่ายอึ้งไปเลย ก่อนจะยกนิ้วแหย่รูหูของตัวเองพร้อมเอ่ยขึ้น
“อ้าว! นี่ตกลงฟังผิดเหรอวะเนี่ย เออนั่น...ข้าฟังแกว่า เอาคุนหมิงหรือเปล่า ตอนแรกก็งงนะก็เลยตอบแบบนั้นไปไม่คิดว่า แกจะถามเอาผู้หญิงหรือเปล่า”เซบาสเตียนตอบกลับไปพร้อมหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน
“ช่างเถอะ! ในเมื่อแกอุตสาห์หาผู้หญิงให้ควงแก้เหงาช่วงหยุดพักผ่อน ก็ไม่ขัดศรัทธาจัดมาเลยเพื่อน”ชายหนุ่มตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดี
“แหมนึกว่าจะเป็นพ่อพระ ปกติเวลาอยู่ที่ประเทศไทยจะไม่แตะต้องผู้หญิงเลยเพราะอดคิดถึงแม่ผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ คนนั้นอยู่ร่ำไป ดีแล้วละเพื่อน คนเรานะถ้าเป็นเนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วจะต้องคู่กันหรอก เมื่อเวลานั้นมาถึงแกก็จะได้พบกับผู้หญิงที่จะมาเป็นคุณนายวิลสัน ของแกแน่นอน เชื่อข้าสิ”อารอนบอกกับเพื่อนรักพร้อมให้กำลังใจ
ทว่าฝ่ายเพื่อนเลิฟกลับไม่คิดเช่นนั้นนะสิ
“ข้าเลิกคิดไปนานแล้ววะเรื่องแบบนั้น ผู้หญิงที่จะมาเป็นคุณนายวิลสัน อยู่เคียงข้างกายข้ามันไม่มีอีกต่อไปแล้ว”ชายหนุ่มตอบเพื่อนรักกลับไปตามความคิดของตน
อารอนได้แต่มองหน้าใบหน้าอันหล่อเหลาของเพื่อนซี้ด้วยความเห็นใจ ด้วยเพราะล่วงรู้เป็นอย่างดีว่าภายในใจของเซบาสเตียน ยังคงปิดกั้นไม่เปิดให้ผู้หญิงหน้าไหนก้าวเข้ามาในหัวใจของเขาอีกเลย
“อยากเห็นหน้าแม่ผู้หญิงไทยคนนั้นจริงๆ เธอจะมีหน้าตาเป็นอย่างไง เพราะอะไรแกจึงลืมไม่ได้สักที จนหัวใจไม่ยอมเปิดรับใครอีกเลย”อารอนเอ่ยถามเพื่อนกลับไป
“ถ้าจะให้ตอบว่าเธอมีหน้าตาแบบไหน ข้าบอกตรงๆ จำไม่ได้แล้ววะ เพราะเห็นอยู่ครู่เดียว แต่ที่จำได้คือดวงตาของเธอมันเศร้ามาก จำได้ติดตาเลยวะ”เซบาสเตียนตอบกลับไปตามความจำของเขาที่ยังคงหลงเหลืออยู่
“ถ้าเช่นนั้นขอแสดงความเสียใจด้วยวะ เพราะถ้าแกจำหน้าตาไม่ได้ แต่ดันจำได้แต่ดวงตาแบบนี้ ต่อให้แกมีแรงตามหาชาตินี้ก็หาไม่เจอวะเพื่อน”อารอนกล่าวพร้อมยกขวดเบียร์กระดกน้ำสีเหลืองอำพันเข้าปากทันที
เซบาสเตียนยักไหล่สองข้างขึ้นพร้อมกัน ราวกับว่าเขาไม่ใส่ใจเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว ดวงตาสีฟ้าครามซึ่งเป็นสีเดียวกับน้ำทะเลมองตรงไปเบื้องหน้าอย่างมั่นคง
ทว่าแววตากลับแฝงเร้นความเศร้าขึ้นมาอีกครั้งเมื่อหวนคิดถึงเรื่องนี้อีกครา ภายในหัวใจส่วนลึกยังคงโหยหาและต้องการพบกับความรักที่เขาเฝ้ารอคอยและเพียรตามหาตลอดทุกวินาที
คอนโดหรูใจกลางเกาะภูเก็ต
“สิมิลัน! ตื่นได้แล้ว! ตื่นเร็วๆ เข้า”เสียงร้องเรียกให้หญิงสาวที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงใหญ่อันหนานุ่มให้ตื่นจากการหลับใหล ดังกึกก้องจนสาวเจ้าต้องคว้าหมอนอีกใบขึ้นมาปิดเพื่อมิให้เสียงนั้นรบกวนการนอนหลับพักผ่อนของเธอ
“อ้าวเฮ้ย! ยายนี่นอนขี้เซาจริงๆ เลย ตื่นได้แล้ว นี่มันบ่ายกว่าแล้วนะจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน นี่ใครได้เธอไปเป็นเมียคงจะต้องหิ้วท้องไปรอกินข้าวเย็นด้วยกระมัง”
เสียงแหลมสูงปรี๊ดบ่นพึมพำ พร้อมยืนเท้าสะเอวอยู่ตรงปลายเตียง ไม่ว่าจะปลุกเท่าไรก็ไม่มีทีท่าว่าแม่สาวน้อยตรงหน้าจะตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย
“สิมิลัน!”เสียงเรียกดังก้องขึ้นอีกครา
“โอ้ยเจ๊จะตะโกนทำไม คนละหลับจะนอน ไม่เอาหนูไม่ตื่น หนูง่วงนอนเพิ่งจะได้นอนตอนเช้าเอง”หญิงสาวเอ่ยตอบกลับไปด้วยเสียงงัวเงีย
พรืดดดดดด ปลายเท้าถูกดึงลงจากเตียงอย่างรวดเร็วพร้อมเสียงแหลมสูงแว้ดขึ้นมาอีกครา
“จะบ่ายโมงแล้ว! วันนี้เธอมีนัดพานักท่องเที่ยวไปดำน้ำดูปะการังใต้ทะเลไม่ใช่เหรอ ทริปนี้เป็นพวกเศรษฐีนะยะแม่คุณ เขาจ่ายค่าทัวร์ไม่อั้นเลยแล้วฉันก็รับงานและเงินมาแล้วด้วย เขาจ่ายเงินมาให้แล้วล่วงหน้าไม่เอาเหรอยะค่าตัวหมื่นห้าเฉพาะวันนี้วันเดียว”
สิ้นเสียงตัวเงินเปลือกตาที่ปิดสนิทเปิดขึ้นมาทันที ตัวเลขเงินล่องลอยอยู่ในดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่สวยขึ้นมาอย่างฉับพลันและนั้นทำให้ร่างของเจ้าหล่อนลุกพรวดพราดขึ้นจากที่นอนอย่างรวดเร็ว
“หมื่นห้าเลยเหรอเจ๊! ทำไมถึงเพิ่งบอกหนูว่าได้เงินค่าตัวเยอะขนาดนี้ ไม่งั้นหนูตื่นตั้งแต่ตีห้าแล้ว”หญิงสาวตอบกลับไปทันที
“อ๋อเหรอยะแม่คุณจะตื่นตั้งแต่ตีห้าแต่นี่มันจะบ่ายแล้วยะ นัดกับกลุ่มทัวร์เอาไว้บ่ายโมงครึ่งจะไปทันไหมแม่คุณ ถ้าเรื่องเงินเนี่ยงกไม่มีใครเกิน ถ้าอยากได้เงินก็รีบตื่นขึ้นมาเลยอย่าให้เจ๊โรสอย่างฉันต้องเสียชื่อนะยะ กรุ๊ปนี้เป็นระดับมหาเศรษฐีทั้งนั้นเลย”
“เศรษฐีแล้วไงก็คนเหมือนกันกับเรานะเจ๊”หญิงสาวเจ้าของชื่อสุดเก๋ นามว่าสิมิลัน กล่าวตอบพี่สาวแท้ๆ ของเธอกลับไปท่ามกลางอาการงัวเงียที่ยังไม่จางหาย
“ก็เธอเลือกเองไม่ใช่เหรอที่จะทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองแทนที่จะเรียนหนังสือต่อไป อันที่จริงเราก็กำลังจะได้เงินของพ่อที่บริษัทขุดเจาะน้ำมันจ่ายค่าชดเชยมาให้ คิดเป็นเงินไทยของเราก็หลายสิบล้าน พวกเราก็ไม่ต้องเหนื่อยทำงานอีกต่อไป อยู่ได้อย่างสบายๆ ตลอดชีวิต พอแบ่งออกมาแล้วยังใช้ไม่หมดเลย”เจ๊โรสหรือชื่อเต็มคือรสริน กล่าวกับน้องสาวของเธอ
“แล้วมันได้มาหรือยังละเจ๊ ในเมื่อวันนี้ ตอนนี้ เรายังต้องดิ้นรนหาค่าผ่อนห้องคอนโดของพ่อ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน ค่าอะไรจิปาถะไปหมด แถมร้านเหล้าของเจ๊ก็ยังดันมาโดนเพื่อนซี้ โกงเงินไปอีกหอบเงินหนี ค้างเงินเดือนเด็กในร้านกับค่าคอมสาวนั่งดริ๊งค์จนงานงอก”หญิงสาวเถียงเป็นชุดพร้อมนั่งมองใบหน้าของพี่สาวที่กำลังยืนฟังเธออยู่เช่นกัน
“อีกอย่างเงินค่าชดเชยของพ่อเมื่อมันได้มาก็มีวันหมดนะเจ๊ พวกเราเอาเงินก้อนสุดท้ายของพ่อที่ทิ้งไว้ให้มาทำให้เกิดประโยชน์ เพื่อให้มีรายได้มากขึ้น ไม่ใช่นั่งกินนอนกินแต่ดอกเบี้ยแบงก์ไปวันๆ โดยไม่ทำงานทำการอะไรเลย ไม่เอาด้วยหรอก น่าเบื่อ แต่ถ้าให้หนูเลือกละก็ ขอชีวิตของพ่อคืนกลับมาอยู่กับพวกเราจะดีกว่า ไม่อยากได้เงินโดยไม่มีพ่อแบบนี้เลย”แม่สาวน้อยวัยใสเอ่ยน้ำเสียงเศร้าเมื่อคิดถึงพ่อของเธอก่อนจะเอ่ยสำทับขึ้น
“และถ้าเป็นไปได้อยากให้แม่อยู่กับพวกเราตอนนี้ด้วย 3 ปีมันเร็วมากเลยที่แม่จากไป ตอนที่รู้ข่าวว่าแม่จากพวกเราไปหนูเสียใจจนชนิดที่ว่าไม่มีน้ำตาจะร้องไห้มันออกมาเลย”หญิงสาวกล่าวย้อนถึงความหลัง
รสรินทรุดกายลงนั่งเคียงข้างกับน้องสาวสุดที่รัก พร้อมยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยของเธอไปมาเบาๆ ด้วยความรักและเอ็นดูน้องสาวของเธอ
“แกยังมีเจ๊นะยายลัน พี่จะดูแลเธอเอง แต่ก่อนอื่นลุกได้แล้ว! เดี๋ยวมันจะสายมากกว่านี้ ถ้าไปไม่ทัน ตามนัดลูกค้าจะด่าเอานะแก”ประโยคสุดท้ายเสียงของรสรินเริ่มสูงปรี๊ดขึ้นมาอีกครา
“ไปแล้ว!ไปแล้วเจ๊! โหอะไรเนี่ย อารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเชื่อเขาเลย”สาวน้อยบ่นพึมพำพร้อมกระโดดลงจากเตียงนอนของเธอทันทีก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว
“วันนี้พี่อนุญาตให้แกเข้าไปดูแลร้านเหล้าสายหน่อย แต่อย่าให้เกิน สามทุ่มนะยายลัน...อ๋อแล้วอย่าไปทำอะไรเฮี้ยวๆ สร้างเรื่องปวดหัวกลับมาอีกนะ”รสรินบอกกลับน้องสาวอยู่หน้าห้องน้ำ
“เจ้าค่า!!! หนูจะไม่สร้างปัญหาแน่นอนคะคุณรสริน และจะเข้าร้านไม่เกินสามทุ่มแน่นอนเจ้าค่ะ”เสียงตะโกนตอบกลับมาจากห้องน้ำด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
เสียงของแม่น้องสาวตัวแสบทำเอารสรินส่ายหน้าไปมากลับความแก่นกะโหลกของน้องสาว ก่อนจะเดินออกไปนอกห้องเพื่อเตรียมอาหารให้กับแม่สาวน้อยสุดที่รักของ เธอ