งามวิไลนั่งเงียบ สงบเสงี่ยมเจียมตัวขึ้นมาซะงั้น เพราะอับอายกับท่าเต้นที่โลกต้องจำอยู่ มาเที่ยวพักผ่อนครั้งนี้ ได้เสียงหัวเราะเพราะงามวิไลแท้ๆ ทุกคนนั่งกินนั่งคุยสัพเพเหระก่อนที่หมอจิณณ์จะอาสาไปซื้อเครื่องดื่มเพิ่ม แต่ด้วยหมอยังไม่เคยมาที่นี่ เลยหันไปถามพี่วาริน
"พี่วารินครับ ร้านอยู่ตรงไหน"
พี่วารินก็ไม่รู้จะบอกหมอยังไง จุดขายของมันก็อยู่ด้านนอก จึงหันไปทางน้องรัก งามวิไลทันที
"งามไปเป็นเพื่อนคุณหมอหน่อยสิ"
"อ๋อ ได้ค่ะ"
รับคำพี่วารินแล้วงามวิไลก็ลุกขึ้นทันที ก่อนจะเดินนำหมอจิณณ์ไป ระหว่างทางเดินยายงามวิไลก็ไม่พูดไม่จาจนกระทั้ง
"ควายหายรึไง เดินซะเร็วเลย"
"คุณหมอเดินช้าเองนี้คะ"
งามวิไลหยุดเดินแล้วหันมาว่าหมอ ก่อนที่หมอจิณณ์จะรีบสาวเท้าแล้วมายืนเคียงข้างคนที่ตัวเล็กกว่า
"พึ่งรู้นะเนี้ยว่าเธอตัวเตี้ยขนาดนี้ ถ้าไม่มายืนใกล้ๆ"
"โอ้ยหมอ จะสูงจะเตี้ยนอนลงมันก็เท่าๆกันละค่ะ"
"...???"
