Elindeki toprağı sıkmaya başladı. Gözünden akan yaşları umursamıyordu bile. Hem kızgındı, hem üzgün. İki karmaşık duygunun ortasında kalmıştı. Ne düşüneceğini, nasıl davranacağını bilmiyordu. Şu son haftalarda yeni birçok şey öğrenmişti ve hepsi bir araya geldiğinde koca bir dağ oluyordu.
"Çok. Çok kızgınım büyükanne! Bu haksızlık.” Annesinin yalnızlığını, yetimhanede geçirdiği yılları düşündükçe içi burkuluyordu. Hayatları eskiden ne kadar karmaşıkmış meğerse. Hiçbir şey bilmeden bu yaşa gelmişlerdi.
Sang Ryung odasına çıkmış, fotoğraf albümünü inceliyordu.
"Bu resimlerde artık bir abim daha mı olacak! Bu nasıl bir saçmalık!"
Kimseyle konuşmak istemiyordu. Hayranı olduğu babasını şuan nereye koyacağını şaşırmış gibiydi.
Miya ise kahvaltı sofrasına oturmuş, önündeki yenmeyen yeme
