---ริว talk---
ผมมองตามท้ายรถสปอร์ตของตัวเองไปอย่างเจ็บใจ ผมไม่น่าชะล่าใจเลยจริงๆ ทั้งที่รู้อยู่ว่าไนท์มันแสบแล้วเจ้าเล่ห์ขนาดไหน!
"ยัยบ้าเอ๊ย จับตัวได้ล่ะโดนหนักแน่"
แล้วนี่ไนท์มันจะหนีผมไปไหนนะ ผมรีบโทรหาไอ้เดย์เพราะไม่แน่ไนท์อาจจะกลับบ้านก็ได้
(ว่าไงเพื่อนยังครบสามสิบสองอยู่รึเปล่าวะ) ทักครั้งแรกก็แช่งผมละไอ้เพื่อนเวร
"ครบบ้าอะไรล่ะ ไนท์มันหนีไปแล้ว"
(ห๊ะ!!นี่แกปล่อยมันหลุดมาได้ไงเนี่ยไอ้ริว อ่อนว่ะ)
"นั่นน้องมึงนะไอ้เดย์ น้อยๆ หน่อย"
(เออลืมตัว ว่าแต่ไนท์มันรอดมือแกมาได้ไง?)
"เจ้าเล่ห์ล้วนๆ แสบวะ เล่นเอากูเหนื่อยเลย"
(เอาจนเหนื่อยเลยหรอวะ เบาๆ หน่อยสิมึงน้องกูพังหมด)
"ใช่เวลาเล่นไหมไอ้เดย์?"
(เออๆ แล้วไงว่ามาจะให้ช่วยอะไร)
"ถ้าไนท์กลับถึงบ้านแล้วบอกกูด้วย"
(ถ้าไม่กลับละ)
"ก็บอกไงเว้ยไอ้นี่กวนตีน!"
(เออๆ ได้ๆ ยังไงมันมาแล้วกูบอกแล้วกัน)
"ดี!! ป๊ามึงอยู่รึเปล่า?"
(อย
