ฉันวิ่งออกทางหลังร้านหันไปมองข้างหลังเป็นระยะ กลัวริวมันตามมา เมาก็เมาพยายามประคองตัวเองให้เดินตรงๆ แต่ไม่ไหว จัดการนั่งลงถอดส้นสูงออกแล้วถือเอาไว้ รีบเดินเท้าเปล่าไปที่รถ กว่าจะถึงก็เซไปหลายครั้งหลายครา พอถึงรถรีบหันซ้ายหันขวาดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามมา
"เฮ้อ... รอดแล้วกู" ก้มหน้ากับประตูรถพักเหนื่อย แล้วเปิดประตูโยนกระเป๋ากับรองเท้าเข้าไปก่อน เสร็จแล้วก็ขยับเข้าไปนั่งกำลังดึงประตูปิด
"จะรีบไปไหนเหรอไนท์... "
กึก! ฉันนั่งนิ่งไปแป๊บหนึ่ง หูฝาดเหรอวะ ทำไมเสียงเหมือน เงยหน้าขึ้นมองคนที่จับประตูรถไว้ถึงกลับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
"ริว!"
"ใช่ ริวเอง ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วันจำกันไม่ได้ซะแล้ว น้อยใจจัง" ริวยิ้มร้ายก้มลงมองฉันที่ไม่รู้ตอนนี้หน้าออกอาการเลิ่กลั่กให้มันเห็นหรือเปล่า
"ปะ ปล่อยไนท์รีบกลับ" ดึงประตูปิดแต่ริวดึงไว้
"รีบกลับหรือหนีเพราะกลัวริวกันแน่" ใบหน้าหล่อเหลาแสยะยิ้ม
"กลัวอะไร
