love danger รักอันตรายกับผู้ชายร้ายลึก

love danger รักอันตราย 4

พอมาถึงร้านฉันก็รีบจ่ายเงินรีบวิ่งเข้าร้านทันทีก่อนจะเจอกับแทนที่กำลังเดินออกมาจากโซนวีไอพี

"อ่าวพี่ไนท์ เพิ่งมาถึงเหรอพี่?"

"ใช่ๆ แล้วพวกนั้นมาครบกันรึยัง?" หมายถึงเพื่อนๆ ฉันที่นัดกันเอาไวคืนนี้ แต่คิดว่าคงมาครบกันหมดแล้วละแต่ก็อยากถามย้ำอีกทีเฉยๆ เพื่อให้ตัวเองเกิดความสบายใจ

"มาถึงกันตั้งนานแล้วพี่"

"เหรอ ฮ่าๆๆ" หัวเราะเสียงแห้ง โดนแน่ๆ โดนพวกนั้นกินหัวแน่เลยฉัน

"พี่ไนท์มีอะไรหรือเปล่า?" แทนถามพลางมองหน้าฉันที่อยู่ๆ ก็หัวเราะออกมา สงสัยคงงงว่าฉันเป็นบ้าหรือเปล่า

"เปล่าๆ แล้วพวกนั้นสั่งอะไรกันรึยัง?"

"สั่งแล้วพี่ ผมกำลังจะไปเอาให้นี่แหละ" แทนยิ้มกว้าง ก่อนที่ฉันจะพยักหน้าให้นิดหนึ่ง

"อ๋อ...โอเค งั้นแทนไปเอาของเถอะพี่จะเข้าไปข้างในแล้วเหมือนกัน"

"ครับพี่ไนท์" แทนเดินออกไปสักพัก ฉันก็เดินจนไปถึงห้องวีไอพีที่เป็นห้องเฉพาะของพวกเราเอง เวลาที่ต้องการนัดกันมากินเลี้ยงสังสรรค์ตามประสา ฉันเปิดประตูเข้าไป

พรึ่บ!! พวกมันหันมามองด้วยสายตาคาดโทษแทบจะพร้อมเพรียงกัน

"มองอะไรกันไม่เคยเห็นคนสวยเหรอคะ" ยืนยิ้มกลบเกลื่อนการมาสายของตัวเองกับพวกมัน

"คนสวยนะเคยเห็น แต่คนมาช้านี่เห็นประจำยิ่งกว่า" ฟาร์เอ่ยเปิดฉากก่อนคนแรก มันพูดแล้วมองหน้าฉันยิ้มๆ มือก็โอบไหล่เอื้อยไป แหมคนเขากำลังจะแต่งงานกันก็อย่างนี้แหละ หวานเป็นธรรมดา!

เพี๊ยะ!!!

"ฟาร์มืออย่าเลื้อย!" เอื้อยตีมือฟาร์แล้วยกแขนมันออกจากไหล่ตัวเอง แล้วดูหน้ามันสิหงอยเหมือนหมาเจ้าของไม่รัก

"สมน้ำหน้ามือไวดีนัก" ส่งยิ้มเยาะเย้ยให้ฟาร์มัน

"เอื้อยนะ ทำไมทำแบบนี้ละครับ ดูสิไอ้ไนท์มันว่าให้เขาเลย" ทำหน้างอนแฟนตัวเองใช้ใบหน้าถูไถไปที่แขนของเอื้อยจนโดนด่าอีกรอบ

"เยอะ!" ทุกคนหัวเราะใส่ฟาร์ที่ทำหน้าเบะปากไม่สมกับตัวโตอย่างมันเลย

"ที่ไนท์มาสายยังไม่เห็นด่ามันเลย ตัวเองอ่ะ" ดูมันยุยงให้เมียมันมาด่าฉันอีก ไอ้เพื่อนเลว

"โถ่ว...สายแค่ไม่กี่นาทีเองนะเพื่อนๆ จ๋า"

"เกือบชั่วโมง" เสียงทุ้มเรียบนิ่งของริวดังขึ้นพลางมองหน้าเราสายตาราบเรียบคาดเดาไม่ได้

"อ้าวเหรอ พอดีเพลินไปหน่อยนะ อิอิ"

"ไหนบอกยี่สิบนาทีไงแก ทำไม? เมียอ้อนหรือไง ฮ่าๆ" เอื้อยเอ่ยแซวแล้วหัวเราะตามประสาคนที่รู้กัน

"แกก็พูดไปน่าเอื้อย เมียเมอที่ไหน ไม่มีหรอก" ฉันบอกปัด

"เหรอ ตอแหลนะแก ตอนโทรไปได้ยินนะย่ะ" เอื้อยมองค้อนใส่ฉันวงโตก่อนจะแสยะยิ้มอย่างนางมารร้าย

"เออๆ ก็ไปหากันมานั่นแหละ"

"ไอ้ไนท์มันร้ายวะ" ฟาร์พูดออกมาแล้วมองหน้าฉัน ก่อนที่ฉันจะหยักคิ้วให้ทีนึง

"ผู้หญิงสมัยนี้ก็แปลกนะชอบได้กันเอง ทั้งๆ ที่ผู้ชายก็มีตั้งเยอะแยะ" ริวแสยะยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเนิบนาบไม่รู้ว่ามันอยู่ในอารมณ์ไหนตอนนี้

"มีเยอะ แต่บางคนก็ไม่ใช่ชายแท้นี่ค่ะคุณริว ขนาดแกยังไม่รู้ว่าจะใช่ชายแท้หรือเปล่าเลย โถ่ว" ฉันพูดไปก็ยิ้มไป

ริวมองหน้าแล้วก็แสยะยิ้มตามแบบฉบับของมันแหละ ยิ้มอันตราย ยิ้มยาพิษ!! ว่าแต่ริวมันข้องใจอะไรงั้นเหรอถึงแขวะฉันดีจังช่วงนี้ ฉันคิดในใจกับพฤติกรรมแปลกๆ ของเพื่อนตัวเองในช่วงนี้ก่อนเดินเข้าไปจะนั่งข้างเอื้อย แต่มันต้องเดินผ่านหน้าริวก่อนไง ฉันกำลังเดินผ่านหน้ามันไป

หมับ!!

"เฮ้ย!!" อยู่ๆ ริวก็ดึงฉันจนล้มลงไปนั่งคร่อมตักมัน ริวจับมือฉันไว้ข้างหนึ่งอีกมือก็จับเอวเล็กไว้แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

"ทำอะไรของแกเนี่ยริว" พยายามดันตัวเองขึ้แต่ริวมันจับมือฉันดึงเข้าหาตัวมัน แล้วอีกมือก็ดันหลังจนหน้าฉันแทบจะชิดกับหน้าริวอยู่แล้ว ริวมองหน้าฉันแล้วเลื่อนสายตาคมนิ่งลึกมองปากฉันนิ่ง นิ่งจนฉันรู้ลึกเหมือนริวมันจะจูบ เลยเม้มปากไว้อัตโนมัติ

"...หึหึ..."

"ทำอะไรของแก ปล่อยได้แล้ว" ดันๆ มันเพื่อที่จะลุกขึ้นจากตักกว้าง

"กลัวเหรอ?" ริวยิ้มแล้วมองตาฉันจนต้องหลบตา มันมีเหมือนมีรังสีอะไรสักอย่างที่ทำให้ฉันสู้สายตามันไม่ได้

"กลัวอะไร จะบ้าเหรอ ปล่อยได้แล้ว"

"ไม่ปล่อย" ริวทำหน้าตานิ่งแต่กวนอยู่หน่อยๆ

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะริว" ฉันดิ้นแต่มันก็ยิ่งกดเอวเล็กฉันเอาไว้แน่น พึ่งจะรู้ว่าแรงมันเยอะจนตกใจก็วันนี้แหละ

"ไม่" หน้าหล่อเหลายื่นหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกแทบจะชนกันอยู่แล้ว

"ไอ้ฟาร์ เอื้อย ช่วยด้วยสิเว้ย" ในเมื่อมันไม่ปล่อย ฉันเลยต้องร้องให้ไอ้เพื่อนสองคนที่มันเอาแต่มองเข้ามาช่วย ก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปสบตากันแล้วถามกันเสียงหวาน

"ต้องช่วยเหรอเมียจ๋า" ฟาร์หันถามเอื้อย

"จำเป็นต้องช่วยไหม?"

"คิดว่าไม่นะ" ฟาร์ส่ายหัวนิดๆ เหลือบตามองมาทางฉันที่นั่งหน้าบึ้งอยู่บนตักริวอยู่

"งั้นก็ตามนั้นค่ะสามี อ่ะๆ กินขนมนะคะ" แล้วมันสองคนก็ป้อนขนมให้กันพลางหัวเราะคิกคักไม่สนใจฉันอีกเลย

"ผัวเมียคู่นี้นิสัย! ไอ้ริวปล่อย!" ประโยคแรกว่าให้เพื่อนที่ไม่ช่วยประโยคหลังหันไปแห้วใส่คนที่เอาแต่รั้งตัวฉันไว้ ในเมื่อไม่มีใครช่วยก็คงต้องพึ่งตัวเองละกัน

"อยากให้ปล่อย?"

"เออสิ!"

"...งั้น..." ลากเสียงแล้วมองหน้าสลับกับหลุบตาลงมองปากฉันสายตาวาววับจนแทบมองไม่เห็นถ้าไม่สังเกตดีๆ

"อะไร" ริวดึงเอวเล็กฉันไว้ยื่นหน้าหล่อมากระซิบข้างหูเบาๆ จนขนลุกซู่

"หอมแก้มริวก่อนสิ หึหึ"

"ห๊ะ? ไม่มีทะ...จุ้บ?" พอริวมันบอกให้หอมแก้มฉันก็ตกใจหันไปจะด่ามัน แต่จังหวะที่หันไปริวมันดันยื่นหน้าเข้ามาใกล้พอดี กลายเป็นว่าฉันหันไปจุ้บโดนปากมันจังๆ

"...!!..." เบิกตาค้าง รับรู้ได้ว่าริวกดปากเข้าหาพร้อมเม้มปากฉันเบาๆ มันกดจูบลงมาทำไมไอ้เพื่อนบ้า! ก่อนที่จะทันได้ขยับถอยห่างก็โดนฟาร์กับเอื้อยเห็นจยได้

"อ้าวเฮ้ย ไอ้ไนท์ขโมยจูบไอ้ริวแล้วอ่ะตัวเอง" ฟาร์เอ่ยเสียงดัง พอฟาร์มันพูดจบพี่เดย์ก็เดินเข้ามาพอดี อะไรมันจะได้จังหวะเหมือนนัดกันมาขนาดนี้!!

" เฮ้ยไนท์! แกไปจูบไอ้ริวทำไมว่ะ?" พี่เดย์ยืนอึ้งอยู่ที่ประตู

ริวมองฉันแล้วหยักคิ้วเหมือนผู้ชนะในเกมนี้!! แต่ที่น่าเจ็บใจคือ ริวมันเอามือออกจากตัวฉันแล้วไง กลายเป็นว่าฉันนั่งคร่อมมันแล้วจู่โจมมันเอง!!!

ไอ้ริวไอ้คนร้ายกาจ!! ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งข้างเอื้อยด้วยความโมโห

"ว่าไง แกไปจูบไอ้ริวทำไม นี่แกริจู่โจมผู้ชายแล้วเหรอไนท์" พี่เดย์เดินมานั่งข้างๆ ริวแต่อยู่ตรงข้ามกับฉันเอ่ยถามย้ำอีกรอบ

"จะบ้าเหรอพี่เดย์!"

"อ่าว ก็เห็นอยู่คาตาว่าแกจูบมัน" พี่เดย์อมยิ้ม...นี่พี่ฉันมันไม่คิดจะหาว่าน้องสาวโดนเพื่อนรังแกบ้างเลยรึไง

"ก็มันไม่ใช่อย่างที่เห็นนี่นา"

"เอาน่าไอ้เดย์อย่าไปว่าไนท์เลยว่ะ นานๆ ทีอาจอยากลองเปลี่ยนมาลิ้มลองผู้ชายอย่างกูบ้างก็ได้ หึหึ" ริวหันมากะขยิบตาให้ฉัน อยากจะต่อยให้หน้าหงายนักไอ้เพื่อนเจ้าเล่ห์!

"เออ จริง" แล้วทุกคนก็หัวเราะ มีแต่ฉันคนเดียวที่หัวเราะไม่ออก!! จนแทนยกของเข้ามา

"มาแล้วครับ"

"ขอบใจมากแทน" พี่เดย์เอ่ยขึ้นเมื่อแทนยกของมาให้

"ครับเฮีย จะเอาอะไรอีกเรียกได้ตลอดนะครับ"

" โอเค" ระหว่างที่พี่เดย์คุยกับแทนน้องผู้หญิงสองคนก็ช่วยกันจัดวางเครื่องดื่มไป