love danger รักอันตราย 2
1306 Words
ฉันนั่งรอสักพักริวก็เดินเข้ามา ฉันมองพลางคิดในใจทำไมเพื่อนถึงหล่อโคตรๆ แบบนี้ ถ้าไม่ติดว่าชอบผู้หญิงนะเสร็จแน่ๆ เพื่อนเอ๋ย ว่าแต่ทำไมไม่ได้ยินเสียงรถ?
"นี่ขับรถมาหรือบินมาเสียงเงียบและเร็วมาก"
"บินมาได้ก็คงจะดี" นั่งลงตรงข้ามแล้วมองหน้าฉันพลางถอนหายใจ
"เห๊อะ! บินได้ก็ไม่ใช่คนแล้วไอ้บ้า" ฉันค้อนใส่เพื่อนจอมนิ่งวงใหญ่
"หึหึ"
"แล้วจะรีบมาทำไมกว่าจะถึงเวลานัดตั้งหลายชั่วโมง" เอ่ยถามริวพร้อมกับมองเวลา
"คิดถึงไงถึงรีบมา"
"หึ! นี่เพื่อนค่ะเพื่อน ไม่ใช่สาวๆ ของแกอย่ามาหลีให้เสียเวลาหน่อยเลย"
"แล้วถ้าเพื่อนเลื่อนมาเป็นผัวละครับผม" กวนหน้านิ่งอีกแล้วมัน
"ฝันไปเถอะย่ะ! จะเป็นแฟนยังยากเลยนี่จะเป็นผัว มโนแรง!"
"ไม่เห็นจะยาก" ริวหยักไหล่เอนตัวพิงพนักยกขาขึ้นไขว่ห้างจ้องหน้าฉันแล้วยิ้ม เอิ่ม...แววตาของแกมันดูร้ายนักไอ้เพื่อนหล่อ!! ฉันไม่รู้หรอกว่าริวมันคิดอะไรอยู่รู้แต่ว่ามันร้ายพอตัวเชียวละ!!
"เอ่อๆ จะยังไงก็ช่าง แล้วริวจะไปไหนต่อรึเปล่า?" ลองถามดูเผื่อริวมีธุระจะไปไหนต่อ เอาตรงๆ คือแก้วเลขาของฉันพ่วงด้วยแฟน (เก็บ) อย่าถามทำไมต้องเป็นแฟนเก็บ รู้ๆ กันอยู่ถ้าเปิดเผยก็หมดโอกาสจีบสาวๆ คนอื่นนะสิ แก้วพึ่งจะไลน์มาหาเมื่อกี้บอกว่าคิดถึงเลยว่าจะแวะไปหาแก้วที่คอนโดสักหน่อย
"ถามทำไม" ริวมองหน้าฉันสายตานิ่งเรียบ
"พอดีมีธุระต้องไปทำนะ"
"แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่บอก?"
"อ้าว! ก็พึ่งมีข้อความเข้ามานี่หว่า ใครมันจะไปรู้ล่วงหน้ากันเล่า"
"ธุระที่ไหนเดี๋ยวไปส่ง"
"ไม่เป็นไรมันนาน"
"นานแค่ไหนก็จะรอไง" ฉันมองสบตานิ่งเรียบของริวแล้วถอนหายใจ ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นเพื่อนฉันนะคนอื่นอาจจะคิดว่ามันเป็นผัวฉันก็ได้
"เกรงใจ" ที่จริงมันใช้เวลานานไงเพื่อนไม่เข้าใจ โว๊ะ!!
"ทุกทีไม่เกรงใจ?"
"นั่นมันเมื่อก่อน"
"ยังไงเดี๋ยวไปส่ง ที่ไหนบอกมา" ร่างสูงของริวยืนขึ้นมองหน้าฉันอย่างกดดัน ฉันได้แต่บ่นให้ริวเสียงอุบอิบในคอ
"เอาแต่ใจว่ะ!! ไม่ใช่พ่อสักหน่อย"
"ได้ยิน"
"อ้าวเหรอ" ฉันได้แต่ส่งยิ้มกัดฟันให้มันไป คนอะไรหน้านิ่ง สายตายิ่งนิ่งน่ากลัวไปอีก ถ้าไม่ติดว่ามันหล่อนะคงคิดว่าไอ้นี่เป็นฆาตกรโรคจิตแน่ๆ
"ว่าไงจะไปยัง?"
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน" บอกแล้วลุกขึ้นกำลังจะเดินออกไปแต่ต้องหยุดเพราะเสียงที่เอ่ยออกมาของเพื่อนสนิทอย่างมัน
" เปลี่ยนทำไมไปชุดนี้ไม่ตายหรอก" ปากคอเราะรายฉิบหายไอ้บ้า
"แต่มันไม่สวยย่ะ!" ตอนนี้ชุดที่ฉันใส่อยู่คือชุดอยู่บ้านยังไงล่ะ กางเกงยีนขาสั้นขาดๆ กับเสื้อยืดธรรมดา มันไม่ใช่อ่ะ ไม่เซ็กซี่ไม่ออกจากบ้านนะคะสำหรับคนอย่างฉัน
"เรื่องเยอะว่ะ สวยก็ไม่สวย"
"สวยไม่สวยก็มีเมียได้หลายคนแล้วกันย่ะ" เบะปากให้ริวแต่กลับได้รอยยิ้มเหี้ยมจากมันมาแทน
"เหรอ หึหึ" ฉันมองริวยิ้มแล้วพยายามไม่คิดอะไรมาก มันก็เจ้าเล่ห์เหมือนพ่อมันนั่นแหละ ป๊ากับม๊าเคยเล่าเรื่องพ่อแม่ริวให้ฉันกับพี่เดย์ฟังเมื่อก่อน พ่อริวร้ายนะสงสัยริวได้พ่อมาเยอะ!
"ไม่รอก็กลับก่อนได้นะไม่ว่ากัน" หาเรื่องไล่ ริวทำหน้านิ่งๆ สายตาโหดๆ ฉันรู้เลยว่าริวเริ่มไม่พอใจ หน้าแบบนี้สายตาแบบนี้อันตราย!!!
"ทำไมชอบไล่?"
"ไม่ได้ไล่คิดไปเองรึเปล่า" มองสบตานิ่งเรียบนั่น
"ไล่บ่อยๆ ระวังไว้เถอะ" ริวกระตุกยิ้มมุมปาก ยิ่งทำให้หน้าหล่อๆ ของมันดูหล่อร้ายเข้าไปอีก
"ก็บอกไม่ได้ไล่" เสียงอ่อยรู้สึกขนลุกมาดื้อๆ ทำไมมันมีอิทธิพลต่อฉันขนาดนี้!
"เหรอ...หึหึ"
"หัวเราะทำไม?"
"เปล่า!"
" หมั่นไส้!!" ค้อนใส่มันปะหลับปะเหลือก ก่อนที่ริวจะเปลี่ยนเรื่องคุย
"เดย์มาเหรอ?"
"แล้วเห็นรึเปล่าละ? ถ้าเห็นก็มา ถ้าไม่เห็นก็คือไม่มา"
"ไม่เห็นคนเห็นแต่เห็นรถมันจอดอยู่"
"งั้นก็แสดงว่าพี่เดย์มาจบนะ" ริวยักคิ้วกวนๆ ก่อนจะไล่ฉันเสียงนิ่งหนานิ่ง
"ไปดิ รีบไม่ใช่เหรอธุระนะ หึ!"
"ย่ะ!! ก็ใครล่ะชวนคุยอยู่ได้" ฉันสะบัดหน้าใส่ริวแล้วดินขึ้นมาบนห้อง
ฉันหยิบสายเดี่ยวสีขาวมาใส่ แต่ใส่กางเกงยีนขาสั้นตัวเดิมนั่นแหละ โชว์นิดโชว์หน่อยพอหอมปากหอมคอ พร้อมกับส่งไลน์บอกแก้วว่ากำลังจะไปหาแต่แก้วบอกว่าจะมาหาฉันที่คอนโดแทนก็ตกลงตามนั้นไม่เรื่องเยอะ คุยเสร็จก็เดินลงมาหาริวที่นั่งรออยู่ที่เดิมตรงโซฟา
"ป่ะ" เอ่ยบอกเพื่อนตัวสูงแต่ริวกลับมองหน้าฉันแล้วขมวดคิ้ว ก่อนจะกวาดสายตามองไปทั่วร่างฉันอีกที
"ทำไมใส่แบบนี้?"
"ชอบจบมั้ย"
"เออชอบเหมือนกัน เกือบเห็นนมดี หึหึ"
"กรี้ดดดด!! ไปลามกไกลๆ เลยไอ้ริวเดี๋ยวเถอะ!!" ยกมือปิดหน้าอกไว้ ถึงแม้มันจะเป็นเพื่อนสนิทก็เถอะ
"อ้าว...ก็ใส่มาให้ดูเองไม่ใช่เหรอ ฮ่าๆๆ"
"ไอ้บ้า!! ถ้าไม่ใช่เพื่อนนะจะยิงให้ไส้แตกเลย!!"
"น่ากลัวจังนะ หึหึ"
"ชิ! จะไปได้ยังหรือไม่ไปส่งแล้ว ก็ได้นะ ฉันขับรถไปเองได้"
"เอ่อ!!" หน้านิ่งเดาไม่ถูกเหมือนกันว่ามันคิดอะไรอยู่ เวลาไม่ได้อยู่กับริวมันก็เหงาหน่อยๆ เวลาอยู่ด้วยกันมันก็จะคุยกันไม่ค่อยจะลงรอยแบบนี้แหละ
"ลุกสิ รีบ อ้อ!! ไปส่งแล้วก็กลับเลยนะไม่ต้องรอ เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้านเลยนะคะเพื่อนเลิฟ"
" เออ!!"
ริวขับมาส่งฉันระหว่างทางก็คุยไลน์บ้างคุยกับริวบ้าง บางทีก็แอบคิดนะทำไมฉันต้องให้ริวมาคอยบังคับให้ทำนู่นทำนี่ตลอด บางทีมันก็ทำตัวน่ารักบางทีก็น่ากลัว ฉันเดาอารมณ์ไม่ถูก รู้แต่ว่าริวมันก็น่ากลัวระดับหนึ่ง แต่ฉันก็ไม่ค่อยได้เจอด้านร้ายๆ ของริวหรอกนะ
"เลี้ยวแยกข้างหน้านะ"
"นี่มันคอนโดไนท์นี่" ใบหน้าหล่อเหลาหันมามองหน้าฉันอย่างสงสัย
"ใช่ไงคะ"
"ไหนบอกไปทำธุระ?"
"ก็ทำที่นี่แหละ โว๊ะ!! อย่าถามเยอะพ่อคุณ"
"..." ฉันหันมองหน้าริวเพราะมันเงียบอีกแล้ว
"จอดตรงนี้แหละ" เอ่ยบอกริวเมื่อรถเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าคอนโด รถจอดสนิทแล้วริวกดเปิดล็อกให้ไม่พูดอะไรกับฉันสักคำ
"ไม่ต้องรอนะเดี๋ยวไปเอง" ริวหันมองหน้าฉันแล้วยิ้มมุมปากดูไม่น่าไว้ใจเลยสักนิดเวลามันยิ้มแบบนี้
"เจอกันที่ร้านนะคะ จ๊วฟ..." ฉันทำท่าส่งจูบให้ริวมันไปหนึ่งทีแต่ก็ได้รับความเฉยชาผ่านใบหน้าหล่อๆ ของริวมาเท่านั้น ฉันรีบลงจากรถแล้วขึ้นคอนโดเลย เพราะแก้วคงใกล้ถึงแล้วเหมือนกัน
- Writer
