[3]
ห้องทำงานร้อนระอุ
จวนแปดโมงเช้า มุกดาวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในบริษัท เธอเผลอหลับบนรถเมล์จนนั่งเลยป้าย ต้องนั่งย้อนกลับมา เสียเวลาไปเกือบยี่สิบนาที และใช่ เธอมีเวลาไม่มากพอให้แวะร้านขายยา
“พี่วรา!” มุกดาเรียกคนที่กำลังวุ่นวายอยู่กับกองเอกสาร วราทำหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นเธอเข้า
“ลาป่วยไม่ใช่เหรอ”
“คะ?”
“ก็...บอสบอกว่ามุกลาป่วย”
“มุกเหรอ เปล่านะ? เอ่อ...คือมุกอาการดีขึ้นแล้ว ก็เลยมาทำงานค่ะ”
มุกดาแก้ต่าง นี่เขาบอกว่าเธอลาป่วยเหรอ แหม...มีแก่ใจเจ้ากี้เจ้าการเรื่องงานให้กัน แต่แค่นอนกอดเธอจนถึงเช้า กลับทำไม่ได้
“ดีเลย มีประชุมด่วนในอีกสิบห้านาที มุกช่วยจัดเอกสารให้พี่หน่อยสิ”
“ได้เลยค่ะ” มุกดาหอบเอกสารปึกใหญ่มาวางที่โต๊ะตัวเอง เธอเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือ ยังพอมีเวลาไปซื้อยาละนะ เธออาจไปช่วงพักเบรกก็ได้ ยังทันแหละ ยังทัน
การประชุมค่อนข้างเครียดทีเดียว เนื่องจากยอดขายไม่เป็นตามที่คาด
