ตั้งแต่วันนั้นก็ผ่านมาเกือบเดือนที่เกิดเรื่องร้ายๆขึ้น ยัยพี่ฝ้ายหายไปจากชีวิตฉันโดยถาวร ซึ่งนั่นเป็นเรื่องดีมากแม้ว่าฉันจะสงสัยเรื่องการหายตัวไปของนางก็เถอะ พี่บีมก็ยังคงบ้างานเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือขี้หึงมากกว่าเมื่อก่อน นิดหน่อยก็หึงชอบมาง้องแง้งใส่บ่อยๆ เรื่องแบบนั้น -///- ก็มีเรื่อยๆ เกือบทุกวัน ถ้าวันไหนไม่ยอมก็เพิ่มรอบของวันถัดไป บ้าบอฉันพูดอะไรเนี่ย เขินน
"ไอ้โม! หายไปไหนมา!" ฉันเดินขึ้นมาที่ตึกเรียนก็เจอแตงโมเดินสวนออกมาจากห้องพอดี พอมันเห็นฉัน มันก็ตกใจรีบมองซ้ายขวาเหมือนจะกลัวอะไรซักอย่าง
"ปะ ป่าว แล้วแกมาคนเดียวหรอ" มันลุกลี้ลุกลนแปลกๆนะ สงสัยน่าจะเพราะไอ้ไวท์แน่ๆ ฉันแอบเห็นรอยแดงจางๆที่ซอกคอแตงโมด้วยล่ะ ร้ายนักนะไอ้ไวท์ -_- ดีที่วันนี้ฉันมาเรียนคนเดียวเพราะไอ้สามตัวนั้นสภาพดูไม่ได้ซักตัว
ไอ้ทอยยังพยายามจับน้องนางแบบคนนั้นกดอยู่ทุกวันแม้ว่าน้องเขาจะปฏิเสธและหนีมันทุกครั้งที่
