WHITE ON
"อื้อ พี่บีม ฮึกก อยู่ที่ไหน ฮือออ"
"เชี่ย!! กูจะไม่ไหวแล้วนะ มึงลากแม่งมาดิ๊ กูจะกระทืบให้จมตีนกูเลย" ผมเดินวนไปมาอย่างหงุดหงิด สาเหตุเพราะร่างเล็กๆนั่นแหละ ที่แม้แต่สลบไปก็ยังละเมอชื่อของไอ้เชี่ยนั่นออกมา แถมยังร้องไห้อยู่ตลอดเวลาอีก
"มึงใจเย็นๆก่อนไอ้ไวท์ รอข่าวจากลูกน้องป๊ากูก่อน" ไอ้ไฟเดินมาตบไหล่ผมเบาๆ แล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่นอกระเบียงอีกครั้ง ไอ้ทอยก็เหมือนจะรู้เลยปล่อยให้ผมอยู่ในห้องกับเนยแค่ตามลำพัง
ใช่แล้วครับ ...ผมแอบรักเนยมานานมากแล้ว ถ้าให้นับเวลาจริงๆก็ประมาณ 5 ปีก่อน แต่ก็ทำได้แค่แอบชอบเพราะเนยไม่เคยเห็นผมในฐานะผู้ชายคนนึงเลย เนยมองผมในฐานะเพื่อนมาโดยตลอด ทุกคนรู้หมดว่าผมคิดยังไงกับเนย มีแต่เจ้าตัวนี่แหละครับที่ไม่รู้ตัวซะที ที่พวกมันช่วยกันผู้ชายทุกคนให้ออกห่างจากเนยก็เพราะแบบนี้แหละครับ
"ยัยเตี้ยตื่นซะทีสิ กลับมาเป็นเธอคนเดิมสิ คนที่ยิ้มหวานส่งให้ฉัน ให้
