STUPID 3

1497 Words

“มาแดกหมูกระทะได้แล้วว้อย เลิกจีบกันก่อน” เสียงตะโกนแว่วๆมาของพี่ตินทำให้ฉันกับพี่บีมหันไปมอง เออ!!ลืมเลย กุ้งของฉันจะยังอยู่มั้ยเนี่ย ฮือออ “แงงง กุ้งหนูหมดหรือยังอ่ะ” พี่แอลพยักหน้าแล้วส่งสายตากวนตีนมาให้ อ้าวว จะเปิดศึกใช่มะ ด้ายย “อย่าตีกันๆ พี่ย่างเก็บไว่ให้อีกจานนึงอ่ะ” พี่มังกรเดินถือจานกุ้งมาแล้ววางลงตรงหน้าฉัน ฉันเลยยิ้มอย่างผู้ชนะส่งไปให้พี่แอลหนึ่งที ฮ่าๆๆๆ Rrrrrrrr “ค่า เจ๊” (วันนี้เข้าร้านมั้ยเนี่ย) “ไม่แน่ใจอ่ะ มีอะไรป่าว” (ถามเฉยไม่ได้หรือไง ถ้าหล่อนไม่เข้าฉันจะได้ไม่เปิดร้าน) “ทำไมอ่ะ” (ไม่มีคนทำบัญชี) “งั้นเปิดร้านเถอะค่ะแล้วเดี๋ยวสัก2ทุ่มแล้วเนยเข้าไปทำบัญชีให้” เมื่อได้สิ่งที่เจ๊ต้องการแล้วก็กดวางสายไปทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยว่าถ้าบ้านรวยอยู่แล้วทำไมต้องไปทำงานพิเศษเพิ่มอีก เพราะว่าฉันอยากลองอยู่ด้วยตัวเองยังไงล่ะ ก็รู้อยู่แล้วว่าเรียบจบแล้วก็ต้องกลับไปทำธุรกิจที่บ้านอยู่ดี เลยขอป๊ากับม๊าเรื่องงานพาร์ทไทม์ ซึ่งโชคดีที่พวกท่านสนับสนุนเต็มที่เลยได้มาทำบัญชีที่ร้านเจ๊ฉันทนาเนี่ยแหละ “ไปไหนหรอคับ ดึกเชียว” แน้ แอบฟังคนอื่นคุยโทรศัพท์ด้วยพี่มังกรเนี่ย พี่บีมที่นั่งอยู่ข้างๆก็เงียบๆเหมือนจะรอฟัง “งานพาร์ทไทม์ค่ะ ไปทำบัญชีร้านกาแฟ” “บ้านเราก็รวยนี่นา ทำไมต้องหางานพิเศษเพิ่มอีกอ่ะ” พี่ตินเงยหน้าถาม เอ่อ พี่คะวางก้ามปูที่อยู่ในปากก่อนดีกว่าค่ะ “ก็อยากโตเองอ่ะ เรียนจบมาก็ต้องมาช่วยงานที่บ้านเลยขอโอกาสตอนนี้ทำอะไรที่อยากทำดีกว่า” หลังจากกินกันเสร็จแล้วก็ช่วยกันยกพวกจานเข้ามาไว้ในครัวพี่แอลอาสาหน้าที่ล้างจานเองเลยแหละ หูย คนดีอ่ะ “เนยไปก่อนนะคะ” ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองก่อนที่จะเดินเอากุญแจรถกับกระเป๋าตังคืนพี่บีม หมับ! “ไปยังไง” พี่บีมคว้าแขนฉันไว้ก่อนที่จะเดินพ้นออกจากประตู “ก็แท็กซี่ไง ไม่เห็นจะยาก” สายตาสอดรู้สอดเห็นจากทั้ง 3 คนมองมาแบบไม่ปกปิดหรือซ่อนเลยสักนิดเดียวเหมือนลุ้นให้พี่บีมขับรถไปส่งฉันอ่ะ “เดี๋ยวฉันไปส่ง” ไม่ทันได้ให้คำตอบเขาก็เดินผ่านหน้าฉันไปแล้วก็ออกไปรอหน้าห้อง “งั้นเดี๋ยวเนยบอกทางละกัน” BEAM ON ผมขับรถมาถึงหน้าร้านที่เนยทำงานพาร์ทไทม์อยู่ก่อนที่เธอจะขอตัวเข้าไปทำบัญชีให้เสร็จ ผมก็เลยเดินออกมาซื้อบุหรี่ที่ร้านค้าใกล้ๆกับร้านที่เนยทำงานอยู่ Rrrrr “ครับแม่” (ทำอะไรอยู่ลูก) “สูบบุหรี่ครับ” (ขยันสูบเหมือนพ่อแกเลยนะ แล้วน้องล่ะอยู่ด้วยกันหรือเปล่า) “ผมมาส่งที่ร้านแล้วครับ” (รอรับกลับด้วย มันดึกแล้วอันตราย) “เนยบอกว่าเดี๋ยวให้คนขับรถมารับกลับครับ” ก็ผมถามเธอแล้วนี่นา แต่เธอก็ปฏิเสธเพราะฉะนั้นผมไม่ผิดนะ (รับน้องกลับไปที่คอนโดด้วย นี่คือคำสั่ง) “เดี๋ยวนะครับคุณนาย จะให้พาเนยไปที่คอนโดผมทำไม” (ฉันไม่ไว้ใจเดี๋ยวแกฆ่าตัวตาย แค่นี้ล่ะ ตี๊ด!) อา จริงๆเลยนะแม่ผมเนี่ย ไม่ใช่ว่ารวมกันจับคู่ผมกับเนยหรอ พอได้ฟังเรื่องที่เนยเล่ามาเมื่อเย็นแล้วก็เกิดคำถามนิดหน่อยแต่ว่าไม่ได้ถามออกไปตรงๆเท่านั้นเอง เรื่องของพลอยแฟนเก่าผมที่ทำให้ผมเฮิร์ตเนี่ย ผมเจ็บจริงอันนี้ยอมรับเลยแต่ว่ามันก็ไม่ได้หนักขนาดที่จะต้องให้ใครคนนึงมาดูแลผมแบบระยะใกล้ชิดแบบนี้ แค่ไอ้พวก 3 ตัวนั้นก็พอแล้วด้วยซ้ำ ผมขอเวลาจากแม่แค่เดือนเดียวที่จะปล่อยตัวให้กับความโง่ของผมและแม่ก็รับรู้แล้ว เพราะฉะนั้นสิ่งที่คิดได้ตอนนี้ก็คือแม่ผมกับแม่เนย พยายามจับให้เราคู่กัน แต่จริงๆผมก็โอเคนะ น้องน่ารักดีขาวๆ ตัวเล็กๆ ยิ้มเก่ง แถมยังกวนตีนอีก ซึ่งบุคลิกเธอตรงข้ามกับผมเลยมันคงน่าสนุกแหละที่ได้อยู่กับคนแบบนี้ ถ้าเธอยังไม่เบื่อผมก่อนอ่ะนะ “ทำไมยังไม่กลับอีกอ่ะ นี่มันเที่ยงคืนละนะ” เนยเดินมาพร้อมกับผู้ชายตัวสูงๆคนนึง ใครวะ แฟนหรอ? “ก็แม่พี่ให้รับเนยกลับ” ผมพูดกับเธอแต่ไม่ได้มองหน้าเธอเลยนะ มองแต่กับผู้ชายข้างๆเธอนี่แหละ “คนนี้เจ๊ฉัน คนนี้พี่บีมค่ะ” อ๋อ คงเป็นเจ้าของร้านที่เป็นสาวประเภทสองคนนั้นแน่ๆเลย ผมยื่นมือไปจับก่อนที่จะยิ้มให้นิดนึง BEAM OFF =br= =br= “ใครอ่ะชะนี หล่อเหลาสะเทือนมดลูกชั้นมาก” เหมือนว่าเจ๊ฉันจะหลงอยู่ในห้วงความรักไปเรียบร้อยแล้ว ว่าแต่ว่าเจ๊ไม่มีมดลูกนี่นา ._. “ที่เล่าให้ฟังไง” แหม่ ยิ้มหวานเชียวนะ ทีกับฉันเนี่ยไม่มีอ่ะ สักนิดก็ไม่เคยเห็น “กลับกันยัง” ฉันพยักหน้าก่อนที่ลาเจ๊ฉันกลับบ้าน ง่วงจังเลย เหนียวตัวอีกต่างหาก “ทำไมดูเพลียๆ” พี่บีมถามขึ้นหลังจากที่เราเงียบกันสักพักนึง “วันนี้บัญชีมันค่อนข้างจะยุ่งๆนิดหน่อยค่ะ เพราะมีของมาลงที่ร้าน” “แล้วปกติของไม่ลงหรอ” “ลงค่ะ แต่ปกติเนยใช้เวลาทั้งวันเลยไง แต่วันนี้ต้องเร่งทำเลยหนักไปหน่อย” ง่วงอ่ะ จะหลับแล้วเนี่ย เหนื่อยเป็นบ้าเลยต้องมานั่งทำบัญชีที่ปกติใช้เวลาทั้งวันให้เสร็จภายใน 2-3 ชั่วโมง สมองบวมหมดแล้วมั้งเนี่ย “เพราะพี่หรือเปล่า” จู่ๆพี่บีมก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา แน๊!!ไม่ใช่ว่าหวั่นไหนกับน้องเนยนะคะ ฮ่าๆ “ใช่แล้ว เพราะพี่บีมแหละ” ฉันเลยตอบกลับไปทีเล่นทีจริงเพื่อให้พี่บีมไม่รู้สึกเครียด “ไม่ขอโทษนะบอกก่อน” “ก็ไม่ได้หวังอยู่แล้วล่ะ ชิส์” “หลับเลยก็ได้นะ เดี๋ยวถึงแล้วพี่ปลุก” ไม่บอกก็จะหลับอยู่แล้วล่ะค่า ฉันปรับเบาะให้เอนลงเพื่อที่ตอนนอนจะได้ไม่ปวดคอ อา รู้สึกดีจังเลย =br= =br= “เนยๆ ตื่นได้แล้ว” ฉันงัวเงียลุกขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆ คอนโดพี่บีมนี่นา “ทำไมมาที่นี่อ่ะ” มองไปตรงหน้าทีวีเจอกองมนุษย์นอนทับๆกันอยู่ 3 คน หลับคาทีวีเลยหรอเนี่ย “แม่พี่ให้เนยมาอยู่ที่นี่เพื่อจะได้ดูแลพี่แบบเต็มที่” หะ! จะบ้าเรอะ จะให้มาอยู่กะผู้ชายสองต่อสอง น้องเนยรับไม่ดั้ยยย “เดี๋ยวนะ เนยขอโทรหาม๊าก่อน” *-เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถ....-* ม๊าเล่นฉันแล้วสินะ ฉันมีความรู้สึกว่าพวกเขากำลังเล่นเกมส์จับคู่ฉันกับพี่บีมเนี่ย “ไม่ติดอ่ะ” ดูเหมือนเขาจะไม่ทุกข์ร้อนเลย กลับเดินไปหาน้ำดื่มในห้องครัวอย่างสบายใจเฉิบ “ทำไรไม่ได้หรอก เชื่อพี่สิ” เชื่ออะไรล่ะ ไม่เชื่อว้อย ฉันพยายามโทรไปอีกหลายๆสายแต่มันก็ออกมาเป็นแบบเดิมคือม๊าปิดเครื่อง “พี่ลองโทรหาป้ามินหรือยัง” ฉันถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน “ไม่โทรละ ขี้เกียจ ง่วงด้วย” เอ้า! พูดจบแล้วก็เดินหนีไปดื้อๆ เลยหรอ “ลองโทรสิ เดี๋ยวอย่าเพิ่งนอน” เหมือนว่าเสียงค้านของฉันจะไม่เป็นผลกับพี่บีมเลยแม้แต่นิดเดียว “ก็พี่ง่วง ฝันดี” คิดสิเนย คิดสิ อย่าให้เขามาแกล้งเราแบบนี้ อ่าหะ!! รู้แล้วว่าควรทำยังไงดี “พี่จะไม่ตื่นใช่ป้ะ งั้นเดี๋ยวเนยนอนด้วย” ตุ้บ! “เห้ย! ละ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะ” ทีนี้ล่ะทำมาโวยวาย ฉันกระโดดลงไปนอนทับพี่บีมแบบเต็มแรง เขาถึงกับเด้งตัวขึ้นจากเตียงแทบไม่ทัน แต่พอลุกขึ้นมาแล้วท่าของฉันเลยกลายเป็นคร่อมเขาไว้ และหน้าเราห่างกันแค่คืบเดียว “นอนสิ นอนต่อ ฮ่าๆๆ พี่คิดจะแกล้งเนยเร็วไปนะ” ฉันผลักไหล่ให้ร่างสูงนอนลงแต่เขาก็ขืนแรงไว้ กลายเป็นว่าเหมือนฉันพยายามปลุกปล้ำเขาแล้วอ่ะตอนนี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more