เฉิงอ๋องไม่เอ่ยพูดถึงเรื่องที่สำนักศึกษารับซื่อฝูที่สอบผ่านซิ่วไฉ กลัวจะเป็นแหวกหญ้าให้งูตื่น เมื่ออาหารมาถึงทุกคนก็ต่างนั่งทานอย่างเงียบ จนกระทั่งกินเสร็จเรียบร้อยเขาถึงเอ่ยถามต้าเหยา
“ร้านผ้าของเจ้าก่อสร้างเป็นอย่างไรบ้าง”
“ใกล้จะเสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ จริงสิ พี่อี้หยางหลายวันก่อนข้าเห็นว่าทางตะวันออกของจวนท่านกำลังก่อสร้างทว่าก่อนหน้าข้าจำได้ว่าบริเวณนั้นล้วนเป็นบ้านผู้คน พอสอบถามได้ความว่า ท่านกวาดซื้อที่ดินแทบนั้นหมดแล้วและกำลังจะทำสวนดอกไม้ขนาดใหญ่”
ต้าเหยาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงระคนสงสัยว่าเฉิงอ๋องทำไปเพื่อสิ่งใด
“ข้าเองอยากจะซื้อครอบคลุมทั้งหมดของแถบแม่น้ำ แต่ในเมื่อชาวบ้านไม่ขายข้าย่อมไม่อาจจะใช้อำนาจได้”
สีหน้าของต้าเหยาตกตะลึง จะสร้างให้ใหญ่กว่านั้นอีกหรือ
เสิ่นอินผู้นิ่งวาจามาตลอดรู้ว่าถึงจังหวะของตนเองแล้วจึงพูดขึ้น
“ข้าเคยได้ยินมาว่า บุรุษปลูกดอกไม้ล้วนเพื่อนำไปแล
