When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Canımı yakıyordu ama dayanmalıydım. Asla Devran'a ulaşmamalıydı. Engel olmalıydım. Eğer uzak tavrım onu şüpheye düşürüyorsa, vazgeçmeliydim. Nefret etsem de, tiksinsemde vazgeçmeliydim. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi açtım. Belki de lise de tiyatro kulübünde yer almamın, bana bir faydası olurdu. Kendimi rolde olarak düşünürsem, inandırıcı olabilirdim. " Kimse yok. Hem sen bilmiyor musun beni, bizi ? Benim tek derdim neydi Ardil ? Ailemin bana güvenini boşa çıkarır mıyım ben ? Hiç mi tanımadın ? " diye sordum gözlerine bakarak. Göz kontağını hiç kesmeden konuştum. O Ardil değildi ben Elvin. O fakir ama gururlu bir gençti, bende zengin kız arkadaşı. Kodladım kafamda. Bir rol bu inandırıcı olmam gereken bir rol. " Sen ne zaman yanlışımı gördün ? Anladık kızı küçümsüyorsun da, yıllarc