พลอยไพลินขึ้นมาอยู่บนรถด้วยความเร่งรีบ ทำเอาวิรันดามองน้องสาวด้วยความงงงวยกับการกระทำที่ไม่เคยจะเจอสักที ปกติแล้วพลอยไพลินจะนิ่งกว่านี้ แต่วันนี้ดูลุกลี้ลุกลนแปลกๆ
"เป็นอะไรหรือเปล่าคะน้องพลอย"
"เปล่าค่ะ พี่วิรีบไปเลยค่ะพลอยพร้อมแล้ว" บอกแล้วดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาด ทว่ากระเป๋าเสื้อผ้าที่พลอยไพลินเอามานั้นใบใหญ่มากกว่าบนหน้าขา
"หลายวันหรือคะน้องพลอย" ไม่ใช่อะไร เพราะหากหลายวันเธอคิดว่าจ้างช่างที่ใหม่มาทำดีกว่าไหม
"อะ..อ๋อ เผื่อไว้น่ะค่ะ เผื่อช่างเขาติดพันงาน พลอยจะไม่ได้เสียเวลากลับมาเอา"
"โอเคค่ะ" แล้ววิรันดาก็ออกรถ เธอแต่งตัวออกมาพร้อมแล้ว ก็จะขับวนเข้าไปคอนโดอีกที
ขับมาได้เพียงสิบกิโลเมตร วิรันดาสัมผัสได้ถึงความส่ายของรถ ความรู้สึกคือเหยียบคันเร่งในระดับปกติแต่รถวิ่งได้ช้าลง ให้ความรู้สึกหนัก จนท้ายที่สุดวิรันดาตัดสินใจจอดรถ
"มีอะไรหรือเปล่าคะพี่วิ" พลอยไพลินมองข้างทางเป็นป่าเปลี่ยว
