“ขอบคุณค่ะ ว้าว เป็นคอกม้าที่ใหญ่อะไรอย่างนี้” อารยาหลุดปากอุทานขึ้นมา รู้ตัวอีกทีก็ตอนได้ยินสองหนุ่มหัวเราะเอ็นดู หล่อนยิ้มแห้งๆ ตามพวกเขาสองคนเข้ามาข้างในคุณภาคภูมิแนะนำโครงสร้างคอกม้าขนาดย่อๆ ให้เผื่อหล่อนอยากจะเดินเล่นเองขณะเขาสองคนคุยงาน อารยาตั้งใจรับฟังไม่กระดุกกระดิกไปไหนจากนั้นก็แยกตัวเดินเล่นคนเดียว มีคนงานเข้ามาทักทายบ้างหล่อนเองทำหน้างงเพราะไม่รู้จักใคร
“หูว มีแต่ม้าตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้นเลย” สมแล้วแหละที่เป็นฟาร์มขยายพันธุ์สัตว์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย เป็นที่ที่กว้างขวางมาก ภีมพลกับภาคภูมิเป็นสองพี่น้องที่มีวิถีชีวิตแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงคนหนึ่งออกแนวคุณชายเป็นนักธุรกิจงานรัดตัวใส่สูทผูกเนกไทวันๆ ชอบเก๊กหน้าขรึม ส่วนอีกคนออกแนวหนุ่มชาวไร่ทำธุรกิจส่วนตัวแบบสบายๆ ยืดหยุ่น ใส่ชุดธรรมดาพร้อมลุยชอบแจกรอยยิ้มสดใสทั้งวันหน้าตาไม่เคร่งขรึม
ที่จริงผู้ชายแบบภาคภูมิอยู่ด้วยน่าจะมีความสุข
