หนี้รัก พญามาร

บทที่ 6

“ไม่มีอะไรครับ ผมรู้สึกปวดหัวนิดหน่อยคงต้องขอตัวกลับก่อน” อนาคินเอ่ยตอบอย่างสุภาพทั้งๆ ที่ในใจกำลังร้อนรุ่มดั่งไฟสุม แค่เพียงได้เห็นแม่ตัวดีเดินไปกับผู้ชายอื่นพร้อมรอยยิ้ม       ใจเขามันก็แทบร้อนเป็นไฟ!

           “แต่คินเพิ่งจะมาถึงเองนะคะ”

นางแบบสาวพยายามเอ่ยรั้งอดีตคู่ขาเอาไว้ ไม่อยากปล่อยให้เขาหลุดมือไปในค่ำคืนนี้เพราะเธอไม่แน่ใจว่าตัวเองจะมีโอกาสได้เข้าใกล้เขาเหมือนอย่างตอนนี้อีกรึเปล่า อย่างที่รู้กันดีว่าคนอย่างอนาคินไม่ชอบใช้ผู้หญิงซ้ำบ่อยๆ ซึ่งแม้ไม่อยากจะยอมรับแต่ก็ปฏิเสธความจริงไม่ได้ว่าเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เป็นผู้หญิงชั่วคราวที่เขานั้นยอมหลับนอนด้วยเพื่อแลกกับการให้เธอไปเป็นนางแบบแฟชั่นน้ำหอมให้

           “เอาเป็นว่าผมจะเลี้ยงข้าวรินเป็นการขอโทษก็แล้วกัน ขอตัวก่อนนะครับ” อนาคินตัดบทก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินตรงมายังคนสองคนที่มัวแต่ส่งยิ้มหวานให้กันจนไม่ทันมองเขาที่กำลังเดินเข้าไปหา

           “กลับ!”

เสียงเข้มเอ่ยเพียงสั้นๆ ก่อนจะกระชากเอาแม่ตัวดีให้เดินตามกันออกมาซึ่งจันทริกาก็ไม่ได้ขัดอะไรปล่อยให้เขาลากเธอออกจากงานเลี้ยงก่อนร่างบอบบางของหญิงสาวจะถูกเหวี่ยงใส่รถอย่างรุนแรง หมดสิ้นแล้วกับความปราณีที่เขาจะมอบให้เธอ ในเมื่อเธอกล้าลองดีเขาก็จะทำให้เธอได้สำนึกว่าคนที่กล้าท้าทายคนอย่างเขาสุดท้ายแล้วจะต้องเจออะไร!

           “คุณกล้าดียังไงถึงได้ไปยืนอ๋อยผู้ชายอื่นทั้งๆ ที่ทุกคืนคุณยังร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างผม!” คนถูกตวาดว่าถึงกลับสะดุ้งอย่างตกใจเมื่ออีกคนไม่ถามเปล่าแต่กลับกระชากเธอเข้าหาตัวอย่างแรงเมื่ออ้อมมานั่งประจำที่คนขับ สายตาจ้องมองอีกคนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ หงุดหงิดทุกทีที่เห็นแววตาหวาดหวั่นที่มองกัน

           “ลูกจันทร์ไม่ได้ทำอย่างที่คุณกล่าวหา!” จันทริกาพยายามแย้งออกไปแต่ดูเหมือนว่าคำพูดของเธอมันจะไร้น้ำหนัก

           “กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้องยังจะมาแก้ตัวอีก! คุณนี่มันร้ายยิ่งกว่าพี่ชายคุณเสียอีก นึกไม่ถึงว่าน้องสาวของมันจะร่านแบบนี้! สิ้นคำฝ่ามือเล็กก็สะบัดจนหลุดพ้นการจับกุมก่อนจะฟาดมันลงไปที่แก้มซ้ายของคนปากมอมให้สาสมกับคำพูดร้ายๆของเขา คำพูดที่ไม่รู้ว่าจะสร้างความปวดร้าวให้กันไปถึงไหน  เมื่อไหร่ที่เธอจะหลุดพ้นจากสภาพบ้าๆ  นี้ไปเสียที

           “คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันตราบใดที่คุณยังไม่รู้จักฉันดีพอ! และถึงต่อให้ฉันจะร่าน คนที่ฉันจะเข้าหาก็ไม่ใช่คุณ!”  จันทริกาตวาดลั่นอย่างเหลืออด

แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงแค่นางบำเรอราคาถูกที่เขามีไว้เพื่อระบายอารมณ์     แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกบทบาทของความเป็นคนของเธอแบบนี้  

ไม่มีสิทธิ์มากล่าวหากันทั้งๆ ที่ตัวเขาเองก็ทำตัวสำส่อนมั่วไม่เลือก  

           “ทำไมผมจะว่าไม่ได้! หรือลืมไปแล้วว่าคุณเป็นของผม!” อนาคินตวาดรับพร้อมกระชากแม่ตัวดีที่กล้าตบหน้าเขาเข้าหาอีกครั้ง รับรองได้เลยว่าเขาจะเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่หล่อนทำลงไปเมื่อครู่

           “ฉันไม่ใช่ของคุณ! ตัวฉันมันเป็นของฉัน สิ่งที่คุณได้ไปมันก็แค่ร่างกายที่ไร้ความรู้สึกของฉันเท่านั้น! ไม่ใช่ทั้งหมดที่ฉันมี! อื้อ!! คุณคินคุณจะทำอะไร ยะ…อย่านะ! อื้อ!” วินาทีนี้อนาคินไม่อาจหยุดตัวเองได้อีกต่อไป เขากระชากต้นคอของจันทริกาเข้าหาตัวก่อนจะกระแทกริมฝีปากเข้าครอบงำเรียวปากหวานอย่างรุนแรงจนรับรู้ได้ถึงรสสัมผัสของกลิ่นคาวเลือดแต่นั่นมันก็ไม่ได้ช่วยทำให้เขาหยุด จูบดุดันที่อัดแน่นไปด้วยความโกรธยังคงดำเนินจนกระทั่งหยาดน้ำตาของคนถูกกระทำไหลริน

           “ถ้าอยากจะร้องก็ร้องเสียตั้งแต่ตอนนี้ เพราะทันทีที่ถึงคอนโดเมื่อไหร่…ผมจะเปลี่ยนเสียงร้องของคุณให้เป็นเสียงครางทันที! และอะไรที่มันเคยเป็นของคุณคืนนี้ผมจะทำให้มันกลายมาเป็นของผมให้หมด!” สิ้นเสียงร่างบอบบางที่เอาแต่สะอื้นไห้ก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ อนาคินกระชากรถยนตร์ให้ทะยานออกไปเบื้องหน้าด้วยความเร็วจุดหมายคือคอนดูใจกลางเมืองสถานที่       ที่กำลังจะกลายเป็นลานประหารของคนข้างกายในไม่ช้านี้

           จันทริกาทั้งกรีดร้องและดิ้นรนสุดกำลัง แต่ก็ไม่อาจช่วยเหลืออะไรตัวเองได้เลย เพราะทันทีที่มาถึงที่หมายเธอก็ถูกคนใจร้ายกระชากลงจากรถมาจนถึงลิฟต์ท่ามกลางสายตาของคนรอบข้างที่ได้แต่มองมาแต่กลับไม่มีใครสักคนที่จะกล้ายื่นมือเข้ามาช่วยเธอเลยสักคน

           “อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะคุณคิน ฉันขอโทษ” เมื่อถูกเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างแรงหญิงสาวจึงหมดทางเลือกยกมือขึ้นไหว้คนตรงหน้าที่กำลังกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างกายของเขาด้วยท่าทีที่น่ากลัว อนาคินไม่ได้แสแยต่อการอ้อนวอนขอร้องนั้นเลยสักนิด เขากระโดดขึ้นเตียงก่อนกระชากเรียวขาสวยเข้าหาตัวอย่างแรง

           “ร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วยคุณได้หรอก! คุณวอนหาเรื่องเอง!” ชายหนุ่มตวาดบอกพร้อมๆ กับเริ่มต้นดึงเอาชุดราตรีแสนสวยที่มันทำให้เขาหงุดหงิดตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นมันบนร่างกายของเธอออก ไม่นานเรือนร่างขาวผ่องเปล่าเปลือยก็ปรากฏลงตรงหน้า แม้ว่ามันจะเป็นภาพที่น่าสงสารยามเมื่อทุกๆ ตารางนิ้วเต็มไปด้วยรอยรักที่เขาฝากไว้ บางรอยแม้จะเจือจางไปบ้างแต่ก็ยังคงไว้ให้เห็น       ทั้งหมดนั้นมันเกิดขึ้นมาได้ด้วยน้ำมือของเขา

           “ฮึก! อย่าทำลูกจันทร์เลยนะคะ ลูกจันทร์ขอโทษ อื้อ!” ซาตานร้ายตัดสินใจก้มลงปิดเอาเสียงอันน่ารำคาญด้วยจูบอันเร้าร้อน ฝ่ามือหนาค่อยๆ ลูบไล้ไปทั่วปลี่น่องอย่างหย่ามใจ ทุกอย่างบนเรือนร่างนี้เป็นของเขา ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้อง!