Sandali akong natigilan dahil sa sinabi ni Reece, hindi ako gumalaw at nananatili lang sa kaninang pwesto. Hanggang sa maramdaman ko na lang ang paglapit niya sa kama.
"Mamu..." pagtawag nito sa akin saka pa hinawakan ang balikat ko. "Miss ko na si Papu."
Nakagat ko ang pang-ibabang labi nang marinig ko ang lungkot sa boses niya. Masuyo pa nitong ginalaw ang kamay ko, akala niya siguro ay tulog ako kaya panay ang yugyog nito sa akin.
"Sabi mo noon, babalik din siya... babalikan niya tayo, pero nasaan na siya?" mahinang sambit niya, animo'y ano mang oras ay iiyak na ito.
Bumalik na siya anak, hindi lang niya ako nakilala— hindi niya tayo kilala. Kaya hindi ko alam kung paano uumpisahan itong inaalok niya sa akin. Hindi ko alam kung paano uumpisahan lahat.
"Miss na miss ko na si Pa—Papu
