บทที่10 งานแต่งที่ไม่มีแขกรับเชิญ
2261 Words
“ผมโทรมาเพื่อตอบรับข้อเสนอของคุณ ผมจะแต่งงานกับหมอนวดที่มาดามแถมมาให้ แต่เรื่องวังผมไม่ขอรับไว้ฟรีๆ หรอกนะครับ ผมขอซื้อในราคาหนึ่งร้อยล้านบาท ส่วนเรื่องแต่งเมีย สินสอดผมขอรับผิดชอบตามที่คุณตกลงกับทางฝั่งเจ้าสาวไว้”
“จริงหรือลูก ชายยอมแต่งงานกับหนูจอมเขาจริง ๆ หรือ แต่ชายช่วยพูดให้เกียรติหนูจอมเขาหน่อยนะ เขาไม่ได้เป็นหมอนวดอย่างที่ลูกเข้าใจ” นางปรางสุดาถามด้วยความดีใจและปรามลูกชายเรื่องที่ว่าจอมขวัญเป็นหมอนวดด้วย
“จริงครับ แต่ทันทีที่ผมจัดงานแต่งงานเสร็จ เราจะทำการซื้อขายวังกันให้เสร็จ เสร็จเรื่องวังแล้วผมจะพาเมียไปอยู่ชุมพร ส่วนเขาจะเป็นหรือไม่เป็นอะไรมาก่อนผมไม่สนใจหรอก”
“แล้วจะให้แม่หาฤกษ์ยามเลยใช่ไหมชาย”
“ฤกษ์ยามขอเอาฤกษ์สะดวกก็ได้ ผมว่าเจ้าสาวผมเขาไม่ติดใจอะไรหรอกครับ จัดงานแต่งกันเสียให้เสร็จอาทิตย์หน้าเลยเป็นไงครับ ผมต้องรีบกลับไปจัดการงานที่สวนต่อ”
“แต่เราควรให้เกียรติบ้านหนูจอมเขาด้วยนะชายปัถย์”
“ผมก็ให้เกียรติจัดงานแต่งงาน แต่ผมอยากแต่งเงียบๆเป็นการภายใน เรื่องรายละเอียดงานผมจะคุยตกลงกับเขาเองพรุ่งนี้ หมั้นตอนเช้าแต่งเที่ยง เย็นเข้าหอวันเดียวให้มันจบไป”
“ชายปัถย์ แม่รู้นะที่ชายยอมแต่งงานเพราะอยากได้วังคืน แต่แม่ขอร้องชายได้ไหม แต่งงานแล้วชายช่วยรักและให้เกียรติหนูจอมเขาด้วยได้ไหมลูก”
“มันก็ขึ้นอยู่กับคนของมาดามว่าทำตัวยังไง มีเกียรติพอที่จะให้ผมให้เกียรติเขาหรือเปล่าด้วย”
“แม่ยืนยันนะว่าหนูจอมขวัญเป็นผู้หญิงที่ดีเพียบพร้อมเหมาะสมกับลูกที่สุดแล้ว วันหนึ่งชายจะเข้าใจ เรื่องแต่งงานที่จะจัดอาทิตย์หน้าเลยชายจะเตรียมตัวทันหรือไหนจะต้องเชิญแขกเตรียมงานอีก”
“ผมว่าไม่ต้องเตรียมตัวอะไร แขกผมไม่คิดจะเชิญใคร สังคมของผมไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพแต่อยู่ที่ชุมพร ผมจะคุยตกลงกับเจ้าสาวเองเราจะแต่งงานกันให้เงียบและเรียบง่ายที่สุดครับ”
ปัถวีพูดคุยตกลงเรื่องงานกับแม่เรียบร้อยแล้วก็วางสายไป และโทรหาจอมขวัญเพื่อนัดหมายพาไปหาซื้อชุดแต่งงาน
ตัดภาพย้อนไปที่ฝังจอมขวัญ ก่อนจะตัดสินใจแต่งงานกับปัถวีก็ได้นอนคิดทบทวนทั้งคืน โดยได้คิดบวกลบแล้วก็ตัดสินใจ
“เอาวะ แต่งล้างหนี้แค่สองปีเองต่างคนก็ต่างได้ผลประโยชน์ เขาได้วังของเขาคืนไปส่วนเราก็ได้ทำเพื่อพ่อกับแม่ สองปีแค่แป๊บๆ ก็เป็นอิสระต่อกันแล้ว ถึงตอนนั้นเราค่อยไปใช้ชีวิตของเรา เขาสัญญาแล้วว่าจะแต่งงานกันแค่ในนามจะไม่ทำอะไรเรา ทำเพื่อผลประโยชน์ที่จะได้รับของทั้งสองฝังเท่านั้น”
“แล้วถ้าเขาผิดสัญญาคิดจะทำอะไรเราขึ้นมาล่ะ” จอมขวัญคิดทบทวนวนไปวนมา
“เขาไม่ทำหรอก เขารังเกียจเราจะตาย คำก็หมอนวดสองคำก็หมอนวด เขาไม่คิดจะเอาหมอนวดทำเมียอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ”
“ถ้าเขาจะทำอะไรเราเขาไม่จำเป็นต้องคิดว่าเป็นเมียก็ได้ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวนะจอมขวัญ” จอมขวัญคิดค้านอีกมุมหนึ่งอีก
“ถ้าทำก็ช่างเถอะ เธอไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้วจอมขวัญ ไม่ว่าจะแต่งกับพี่พัชระหรือพี่อธิป ก็ต้องเสียตัวและเราก็ไม่ได้รักพี่เขาทั้งสองคนเหมือนกัน ถ้าแต่งไปเราก็เท่ากับหลอกเขา แต่กับนายหัวคนนี้เราตกลงผลประโยชน์กันแล้ว เอาน่าเรื่องบางอย่างมันก็ต้องตัดสินใจเสี่ยง” จอมขวัญครุ่นคิดก่อนที่จะตัดสินใจโทรหาปัถวี
จอมขวัญที่กำลังนั่งใจลอยคิดทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ อยู่ ก็ต้องตกใจตื่นจากภวังค์ความคิดเมื่อมีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้ามาซึ่งเป็นสายจากปัถวี
“สวัสดีค่ะ ว่ายังไงคะคุณ.... เอ่อนายหัวปัถวี”
“ผมจะโทรมาบอกคุณว่าผมตกลงกับมาดามปรางสุดาเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ผมจะไปรับคุณไปดูชุดแต่งงานพร้อมกับเซ็นสัญญาของเราให้เสร็จ อาทิตย์หน้าเราจะแต่งงานกันเลย แต่งเสร็จคุณต้องตามผมกลับไปอยู่ชุมพรด้วยกัน”
“ค่ะ”
“ค่ะ! คุณจะพูดแค่นี้เองเหรอไม่ถามไม่พูดว่าอะไรเลยเหรอ”
“ไม่มีอะไรที่ต้องพูดอีกนี่คะ ก็เราตกลงกันแล้ว ฉันตัดสินใจไปแล้ว”
“ก็ดีไม่ต้องพูดกันเยอะ งั้นพรุ่งนี้เช้าผมไปรับคุณที่บ้าน ผมจะAddไลน์คุณไปช่วยแชร์โลเคชั่นมาให้ผมหน่อยก็แล้วกัน”
“ไม่เป็นไรค่ะฉันไปเองได้ คุณนัดสถานที่มาได้เลยค่ะ”
“นี่คุณ ผอมบอกว่าจะไปรับอย่าเรื่องมาก เรากำลังจะแต่งงานกันช่วยเล่นละครให้เนียนหน่อย”
“ก็ได้ค่ะ” จอมขวัญพูดเสียงแผ่วลงเมื่อได้ยินปัถวีพูดเสียงหนักไม่พอใจมาตามสาย
เช้าวันต่อมาปัถวีก็ได้ไปรับจอมขวัญมาเลือกชุดใส่ในงานแต่งงานและเซ็นสัญญาข้อตกลงกันเสร็จเรียบร้อย
“คุณอยากได้อะไรเพิ่มก็บอกผมนะ ผมจะจัดการให้คุณให้เรียบร้อยเลยวันงานจะได้ราบรื่น”
“ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ของชำร่วยก็ไม่ต้องมีหรอกค่ะเพราะเราไม่ได้เชิญแขกที่ไหนมาเลยมีแต่คนในครอบครัวเท่านั้น”
“แล้วคุณจะไม่บอกเพื่อนคุณเหรอว่าจะแต่งงาน จะไม่บอกพวกผู้ชายในสังกัดของคุณหน่อยเหรอว่าคุณจะมีผัวแล้ว”
“คงบอกใบพลูค่ะว่าตัดสินใจเลือกใครเพื่อล้างหนี้ แต่คงไม่บอกผู้ชายในสังกัดที่คุณว่าหรอกค่ะ เพราะฉันเห็นว่าไม่มีความจำเป็นต้องบอก ฉันไม่ได้แต่งกับคุณจริง ๆ เราสองคนต่างก็รู้ๆ กันอยู่จริงไหมคะ” จอมขวัญพูดเอาคืนปัถวีบ้างเมื่อเห็นว่าปัถวีพูดแขวะตนเองก่อน
“อ๋อ ที่ไม่บอกเพราะตั้งใจไว้แล้วใช่ไหมว่าครบสองปีจะรีบกลับมาหาผัวใหม่ทันที”
“ค่ะ ก็แล้วแต่คุณจะคิด สัญญาของเราสองปีเราต่างก็รับทราบข้อตกลงใช่ไหมละคะ” จอมขวัญพูดและเดินปลีกตัวไปขึ้นรถกลับไม่สนใจปัถวีที่ออกอาการหงุดหงิดไม่พอใจในคำพูดของจอมขวัญที่แสดงออกว่าไม่ได้แคร์ปัถวีเลย
จนถึงวันแต่งงานของทั้งสองคนซึ่งเป็นวันดีตรงกับวันศุกร์ เช้านี้จอมขวัญตื่นมาแต่งหน้าแต่งตัวด้วยชุดเจ้าสาวแบบไทยบรมพิมานสีงาช้าง เก็บผมรวบตึงผูกไว้และปักด้วยดอกลิลลี่สีขาวอมชมพูไว้ด้านหลัง จอมขวัญแต่งหน้าอ่อนๆ แบบธรรมชาติ กรีดตาและแต่งคิ้วเล็กน้อย แต่งหน้าทำผมเสร็จก็นั่งคุยกับเพื่อนสนิทอย่างใบพลูที่วันนี้มาเป็นเพื่อนเจ้าสาว
“จอมแกสวยมาก แกเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดจริง ๆ ถ้านายหัวเจ้าบ่าวแกได้เห็นวันนี้คงอยากเข้าหอกับแกจริง ๆ คงแทบจะอยากฉีกสัญญาทิ้งนะฉันว่า”
“ไม่หรอกเขาเกลียดฉันจะตายและดูถูกหาว่าฉันเป็นหมอนวด เขาคงไม่มาพิศวาสหมอนวดอย่างฉันหรอก งานแต่งที่ไม่มีแขกรับเชิญแบบนี้ฉันเองก็งงว่าฉันจะต้องลุกขึ้นมาแต่งตัวแต่งหน้าทำผมทำไมนะ”
“อ้าวก็แต่งตัวมาต้อนรับขบวนขันหมากของเจ้าบ่าวแกไง”
“อือแต่งเสร็จ หมั้นตอนเช้า แต่งเที่ยง เย็นเข้าหอ แล้วก็เดินทางไปชุมพรเลย” จอมขวัญพูดน้ำเสียงปลงในชีวิต
“เอาน่า แกได้ตัดสินใจเลือกแล้วนะจอม ทำวันนี้ตอนนี้ให้ดีที่สุดก็พอ ยิ้มสวยๆ นะแม่แกจะได้สบายใจ วันนี้วันดีนะถึงจะแต่งกันหลอก ๆ ก็ถือเสียว่าทำให้พ่อแม่แกสบายใจนะจอม”
“อือ ขอบใจนะใบพลู”
“ใกล้ถึงเวลาแล้วนะลูก ลงไปข้างล่างได้แล้ว” แม่ของจอมขวัญขึ้นมาตาม
ถึงฤกษ์ยามและพิธีการนายหัวปัถวีเจ้าบ่าวได้เข้ามานั่งพับเพียบคู่กับจอมขวัญที่นั่งอยู่บนพื้นพรมในห้องโถงของบ้าน วันนี้เป็นงานแต่งงานที่มีแขกไม่ถึงสิบคน ฝั่งเจ้าบ่าวมีแม่ของเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าวแค่คนเดียว โดยได้ว่าจ้างคนถือขันหมากและขบวนขันหมากมาเท่านั้น ส่วนฝั่งเจ้าสาวมีพ่อแม่ ป้าดวงดาวและเพื่อนสนิทของจอมขวัญเพียงคนเดียวเท่านั้น วันนี้เจ้าบ่าวที่นั่งคู่กับเจ้าสาวคนสวยได้ตัดผมโกนหนวดเคราเรียบร้อยเผยให้เห็นถึงความหล่อเหลาเอาการอยู่ จอมขวัญนั่งพับเพียบสงบนิ่งอยู่ข้างกายปัถวี ปัถวีเองก็มองเจ้าสาวคนสวยไม่วางตาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ได้ฤกษ์สวมแหวนให้น้องแล้วนะ ชายปัถย์สวมแหวนให้น้องเสียสิ” หม่อมปรางสุดาส่งกล่องแหวนเพชรเม็ดงามให้ลูกชายสวมให้เจ้าสาว แหวนวงนี้คุณปรางสุดาได้จัดเตรียมไว้มอบให้กับลูกสะใภ้
“ผมเตรียมมาแล้ว” ปัถวีปฏิเสธเพราะไม่อยากใช้แหวนของแม่
“แต่แม่อยากให้ชายใช้แหวนวงนี้ที่แม่เลือกให้หมั้นน้อง สวมให้น้องเสียสิ” หมอมปรางสุดาส่งแหวนให้ลูกชาย ปัถวีไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรจึงยอมรับแหวนมาสวมให้จอมขวัญ เมื่อปัถวีสวมแหวนให้เสร็จจอมขวัญก็ก้มลงกราบปัถวี เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ได้ทำหน้าที่หยิบกล้องมาถ่ายรูปไว้
“คุณใบพลูคนสวยช่วยถ่ายรูปให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวสวยๆ หน่อยนะครับ ถ่ายเสร็จแล้วส่งรูปให้ผมทางไลน์ด้วยนะครับ” ปกรณ์สะกิดบอกใบพลู
“เรื่องอะไรต้องส่งให้คุณ คุณก็หยิบโทรศัพท์มาถ่ายเองสิ ฉันไม่มีไลน์คุณ” ใบพลูพูดว่าเสียงเบาๆ ด้วยความรำคาญ
“ไม่มีผมให้เลยครับ สแกนQR เลยครับ” ปกรณ์เร่งให้ใบพลูสแกนQR แอดไลน์ของตนเอง เสียงที่รุกเร้ารบกวนพิธีการทำให้ใบพลูปฏิเสธไม่ได้เพราะจะเป็นที่สังเกตของคนอื่น ๆ ที่อยู่ในพิธีจึงยอมแอดไลน์ของปกรณ์
“เดี๋ยวก่อนสิครับงานนี้เจ้าบ่าวยังไม่ได้หอมแก้มเจ้าสาวเลยนะครับ เป็นงานแต่งที่ไม่มีแขกรับเชิญแล้วแต่ธรรมเนียมการหอมแก้มเจ้าสาวควรต้องมีนะครับ” ปกรณ์พูดท้วงขึ้น ทำให้จอมขวัญสะดุ้งตกใจเล็กน้อย ส่วนปัถวีทำหน้าขรึมเหมือนไม่พอใจแต่ภายในใจนั้นกลับยิ้มยินดีจนหัวใจพองโตจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ก็คนที่นั่งข้างกายของเขาสวยน้อยเสียที่ไหน ยิ่งแต่งหน้าทำผมใส่ชุดเจ้าสาวชุดนี้ทำให้ยิ่งสวยมากขึ้น
“เอ่อ จอมว่า......” จอมขวัญยังพูดไม่ทันจบ
“แค่หอมแก้มเจ้าสาวมันจะไปยากอะไร เดี๋ยวก็ต้องทำกันมากกว่าการหอมแก้มอยู่แล้ว” ปัถวีพูดและก้มไปหอมแก้มจอมขวัญอย่างรวดเร็วจนจอมขวัญไม่ทันจะได้ตั้งตัว
“คุณ....” จอมขวัญถลึงตาใส่ปัถวีด้วยความไม่พอใจ
“เออน่า เนียนๆไปเถอะถือเสียว่าเป็นการแสดงละครให้สมบทบาท” ปัถวีกระซิบบอกจอมขวัญ ภาพที่ปัถวีหอมแก้มเจ้าสาวได้ถูกใบพลูถ่ายรูปเก็บไว้ได้ทันพอดี
“วันนี้แม่เชิญนายทะเบียนมาเป็นพยานและจดทะเบียนสมรสให้กับลูกทั้งสองกันเสียในวันแต่งวันนี้เลยนะ” คุณปรางสุดาพูดขึ้นสีหน้ายิ้มแย้มเมื่อเห็นนายทะเบียนเดินทางมาตามนัด
“แต่ผมกับเจ้าสาวเราไม่คิดจะจดทะเบียนกันในวันนี้ครับ” ปัถวีพูดขัดขึ้น
“มันเป็นพิธีทางกฎหมายนะชาย แม่ก็จะได้เซ็นสัญญาซื้อขายยกโฉนดวังคืนให้ชายเสียด้วยเลย” คุณปรางสุดาพูดบอกเหตุผล
“แต่คุณป้าคะ คือจอมตกลงกับคุณปัถวีว่าจะจดทะเบียนกันภายหลังนะคะ”
“จะจดเดี๋ยวนี้หรือภายหลังก็ต้องจดอยู่ดี จดก่อนน่ะดีแล้ววังจะได้เป็นสินสมรสของลูกทั้งสอง ถ้าหย่ากันวังก็ต้องขายแบ่งกันคนละครึ่ง” คุณปรางสุดาพูดและมองหน้าปัถวียิ้มๆ อย่างรู้ทันความคิดของลูกชาย ปัถวีและจอมขวัญจึงไม่อาจจะปฏิเสธการจดทะเบียนสมรสได้
เสร็จพิธีหมั้นหมายและแต่งงานจดทะเบียนสมรสแล้วหลังจากนั้นก็เป็นพิธีสงฆ์ วันนี้แม่ของจอมขวัญนิมนต์พระมารับอาหารเพลและเจริญน้ำพระพุทธมนต์เพื่อเป็นสิริมงคลให้กับบ่าวสาว
เมื่อเสร็จสิ้นพิธีแล้ว เจ้าบ่าวก็แจ้งกับทุกคนว่าจะพาเจ้าสาวกลับชุมพรเลย แต่พ่อตาแม่ยายกลับพูดคัดค้าน
“คุณปัถย์ อย่าเพิ่งพายายจอมกลับวันนี้เลยนะคะน้าขอร้อง เข้าหอเสียที่นี่ก่อน ตื่นเช้ามาตักบาตรตามประเพณี น้าขอเถอะนะคะ” นางดรุณีบอกลูกเขยสีหน้าวิงวอนขอร้องเต็มที
“ครับก็ได้ครับ ผมจะอยู่เข้าหอก่อน” ปัถวีตอบตกลงเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของแม่จอมขวัญที่พูดจาอ้อนวอน ปัถวีเองก็รู้สึกเห็นใจและเข้าใจคนเป็นพ่อเป็นแม่เช่นกัน
- Writer
