Ateş
Melina gidince ben de Arda’yla balıklara bakmaya devam ettim. Arda birden bana kocaman sarıldı. “Baba, teşekkür ederim beni buraya getirdiğiniz için,” dediğinde onun hizasına geldim ve yanağını okşadım.
“Ne zaman istersen geliriz oğlum,” dediğimde gözleri parladı.
“Baba, sen Melina öğretmenimle evlendikten sonra ben çok mutlu oldum. Ben onu çok seviyor. Aslında sana bir şey itiraf edeceğim,” dediğinde merakla ona baktım.
Melina’nın Arda’yı kendi oğlu gibi sevdiğini zaten fark etmiştim. Ona diyecek bir sözüm yoktu. Hatta hoşuma gidiyordu. Bazen Emira’dan bile daha iyi baktığını düşünüp kendimi delirtiyordum. Emira’yla Melina’yı karşılaştırmaya başlamam hiç hayra alamet gelmiyordu.
Sanki eşime ihanet ediyor gibi hissediyordum. Melina haklıydı. Onunla sevişirken aklımın ucundan
