Melina
Ateş’in bana en son söylediği o şeyden sonra istemsiz gerilmiştim. Rüyamda onu gördüğümü anlamıştı. Bakışlarımı kaçırırsam anlayacaktı. “Rüyamda senin öldüğünü gördüm,” diye geveledim.
Bunun üzerine de gülmeye başladı. “Sen, insanları ölü görürken inler misin?” diye sordu. Sesindeki o ton bile yalan söylemeyemezsin gibisindendi.
Bakışlarımı kaçırdım. İşte burada çuvallamıştım. Ona bir şey açıklamak zorunda değildim. Sonra ekledi. “Eğer beni bu kadar çok istiyorsan rüyanı gerçeğe dönüştürebiliriz,” dediğinde yutkundum.
Sonra da ekledi. “Rüyalarını süslemeye devam ediyorum ha! Sence de bunun gerçek olması gerekmez mi? Senin o inleyişin gerçek olabilir Melina,” dediğinde nefes alışverişim hızlandı.
Ateşle oynuyordu. Adı gibiydi. “Ya sen yanlış duymuşsun! Ölüyordun! Ben de anca
