Ateş
-Sabah-
Arda’nın söyledikleri beynimi kurcalamıştı. Kahvaltıdan sonra Arda’yı öpüp çıkacakken birden bacağıma sarıldı.
“Baba, eğer bana anne getireceksen ne olur, Melina öğretmenim olsun!” dediğinde yutkundum.
Onun hizasına indim. “Oğlum, şimdi benim gitmem gerek,” deyip yanağını öptüm. Boğuluyor gibi hissediyordum. Hemen Yaman’ı aradım. Açtığında “Hemen görüşelim mi?” diye sordum.
“Tamam, ofise geliyorum,” deyip kapattı. Beni ikiletmeyen tek insandı. Kapım, korumalar tarafından açılırken “Melina ne yaptı?” diye sordum.
“Gece boyu ağlayıp durdu ama sonra uyuyakaldı,” diye açıkladılar. Onayladım. Arabama binip ofisi sürerken onun yanına gitmedim. Odamda Yaman’ı beklerken Selçuk’un da getirildiğini gördüm. Az sonra yanlarına inecektim. Öncesinde Yaman’la konuşmam gerekiyordu.
