หญิงสาวหน้าตาสะสวย ใบหน้าอ่อนละมุน แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนเผยให้เห็นผิวที่ดูสุขภาพดี เพียงฟ้ายืนอยู่หน้าห้องของฌอนอยู่ครู่หนึ่งแล้ว มือเรียวกดออดหน้าประตูห้องหรู เสียงออดดังลั่นทำให้คนภายในคิ้วยู่ติดกันอย่างรู้สึกหัวเสีย
ฌอนเดินย่างเท้าก้าวมาที่ประตูหน้าห้องของตัวเอง เขาจ้องมองผ่านตาแมวที่อยู่หน้าประตูเพ่งมองดูว่าใครอยู่ด้านนอก เมื่อเห็นเป็นเพียงฟ้าและพ่อ ฌอนถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เธอ ได้เวลาเล่นละครแล้ว”
ฌอนหันไปพูดกับอิงอรที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่ใกล้กับเขา สวมใส่เพียงเสื้อแขนยาวตัวโคร่งของเขา ไร้ซึ่งบราเซียตัวสวย เผยให้เห็นยอดบัวตูมที่ชูช่อ
“แก้ผ้า!!”
เสียงเคร่งขรึมเอ่ยขึ้นทำให้อิงอรถึงกับหน้าซีดขาวราวกับผี อะไรนะ ให้หล่อนแก้ผ้าต่อหน้าเขาเนี่ยนะ จะเล่นบ้าอะไรของเขากัน
“แก้ผ้าตรงนี้เนี่ยนะ คุณจะบ้าไปแล้วรึไง ฉันไม่เอาด้วยหรอก”
ใบหน้าสวยที่ตอนนี้ไร้เครื่องสำอางประทินโฉม อิงอรก็ด
